Page Text
________________
:
૩૬ :
વાહ્ રાજકુમારના હાથના મીંઢળ પણ હજુ તે છુટાં નથી, માત-પિતાને મળ્યા પણ નથી, હજી ઘેર ભેગાય થયા નથી. તાજેતરમાં પરણેલી પત્ની મનેરમા સાથે છે; છતાંય ભર યૌવનાવસ્થામાં તરતજ દીક્ષા લેવાની તીવ્ર ઇચ્છાથી વાહનમાંથી નીચે ઉતરે છે. નીચે ઉતરી વસંતશલ પર્વત પર રહેલા ગુણસાગર મહામુનિની નજીક ઉદયસુંદરાદિ પરિવાર સાથે પહોંચી જાય છે.
વાડુ કુમારની પ્રવ્રજ્યા ગ્રહણ કરવાની ઉત્કટ ભાવના નિહાળી તેમના સાળેા ઉદયસુંદર મેલી ઉઠયા, “હે સ્વામિન્! અરે આપ શું કરવા તૈયાર થયા છે? શું દીક્ષા લેવી છે? નહિ, નહિ, હું તે મશ્કરી કરતા હતા. પરસ્પરની હાંસીના વચના સત્ય હોતાં નથી; માટે મહારાજ ! ક્ષમા કરી. ધિક્કાર છે મને કે આપની આવી મશ્કરી કરી.”
ઉદયસુંદર હવે ગભરાયા, આ શું થયું! મશ્કરી પણ સાચી થઇ. ઉદયસુંદરે પુનઃ કહેવા માંડયું, હું વહુ રાજકુમાર ! હું તેા એમ સમજતા હતા કે; આપ મ્હારા સુખદુ:ખમાં હંમેશને માટે સહાયક થશેા. મારા એ મનેારથાને અકાળે આપે ભૂકા કરી નાંખ્યા, ભાગવિલાસની સુંદર વયમાં આપને આ શું સુઝયું ? એ પણ આપે ન વિચાયું કે, આ નવયૌવના મનેારમાનું શું થશે! તેનુ જીવન પતિવિહીન દશામાં કેવીરીતે પૂર્ણ થશે. જેને આપ તૃણ સમ સમજી તૈયાર થયા છે.
..
વખાહુએ સાફ સાફ જણાવી દીધું કે, “ હું તે મારી ભાવનામાં અડગ છું. ખરેખર સંસાર એ મને અસાર ભાસે છે, આપે કરેલી મશ્કરી પણ મારે માટે તે પરમાર્થરૂપ નિવડી છે. સ્વાતિ નક્ષત્રમાં વરસેલા વરસાદ જેમ કાળુ માછલીમાં મેાતીને પેદા કરે તેમ આપની વાણી મારે માટે અતિ હિત. કારી થઇ પડી. ’” વમાડુએ ખૂબ જ હૃદયદ્રાવક વાણીથી સૌકાઇને પ્રતિષેાધ પમાડયા. સઘળાયની દીક્ષા લેવાની ભાવના થઇ. તરતજ તે મહામુનિ ગુસાગર મહારાજની પાસે વમાડુ તેમજ તેમના સાળા ઉદયસુંદર, તેમની પત્ની મનેારમા તેમજ
ફાગણ-ચૈત્ર.
સાથે રહેલા પચીસે કુમારેએ પ્રવ્રજ્યા અંગીકાર કરી. વિજય રાજાના કાને પણ વજીબાજુ આદિની દીક્ષાના સમાચાર વાયુવેગે પહોંચ્યા.
વિજય રાજાએ એમ નથી વિચાર્યુ કે, કાણુ એ મુનિ કે જેણે મારી અનુજ્ઞા સિવાય પાધરી જ દીક્ષા આપી, અરે હજી તે હાથના મીંઢળ છૂટયા નથી, પરણીને ઘેર ભેગાય થયા નથી, બાળક છે. તેમ યદ્રતદ્વાપણે તે ન્હાતા બકયા તે પછી રોકકળ પણ સાનીજ કરે ?
કેવી અદ્ભુત તેમની વાણી હતી. એ વાણીમાં શબ્દે શબ્દે ધર્માંના રંગ હતા. એ હતી એમની વાણી કે ધન્ય છે એ પુત્રને કે તે બાળક પણ શ્રેષ્ઠ છે, પુણ્યશાળી છે, ખરેજ હું નિર્ભાગી છું. આટઆટલી અવસ્યા થવા છતાં મને વૈરાગ્ય ન થયા. એમ વૈરાગ્ય ભાવનામાં ચઢી તે વિજય રાજા પણ દીક્ષાના પુનિતપંથે વિચરવા તૈયાર થાય છે. પોતાના પુત્રના ચારિત્ર મામાં જરાય વિદ્મ ન કરતાં પેાતાના ખીજા પુત્ર પુરંદરને રાજગાદી અણુ કરી, દીક્ષાને અંગીધન્ય છે આવા પુણ્ય પુરૂષોને !
કાર કરી.
સ′૦ ૨૦૦૩ ના ચૈત્રથી ૨૦૦૪ ના ફાગણ સુધીનું વિધિ સમય દર્પણુ
અહાર પડી ચુકચુ છે.
મૂલ્ય આડે આના —: મળવાનાં સ્થળેા :
૧. શા ઉંચંદ્ર રાયચંદ કે. જૈન દેરાસર પાસે, મુ. ગારીઆધર ( વાયા, દામનગર ) કાઠીયાવાડ. સામચંદ ડી. શાહુ ઠે. જીવનિનવાસ સામે, પાલીતાણા (કાઠીયાવાડ).
૨.
૩. નાગરદાસ પ્રાગજી કે. દોશીવાડાની પોળ સામે, મુ. અમદાવાદ.
૪.
માસ્તર ગેારધનદાસ છગનલાલ e/. જાસુબેન ડે. જૈન પાઠશાળા
૧૪, ધનજી સ્ટ્રીટ, ઠે. રીફાઈનરી બીલ્ડીંગ બીજે માળે મુંબઇ ન. ૩,
| SR No. | 539037 |
| Book Title | Kalyan 1947 Ank 01 02 |
| Original Sutra Author | N/A |
| Author | Somchand D Shah |
| Publisher | Kalyan Prakashan Mandir |
| Publication Year | 1947 |
| Total Pages | 78 |
| Language | Gujarati |
| Classification | Magazine, India_Kalyan, & India |
| File Size | 12 MB |