Jain 1987 Book 84

SR No.: 537884
Original Sutra Author: N/A
Author: Mahendra Gulabchand Sheth
Publisher: Jain Office Bhavnagar
Publication Year: 1987
Total Pages: 188
Language: Gujarati
Classification: Magazine, India_Jain Weekly, & India
File Size: 9 MB

Page 139

જૈન
૫
અમે વાતચિતમાં બેઠા ત્યારે ત્યાં ટૅપરેકોર્ડીંગની વ્યવસ્થા હતી નહિ. કદાચ મારી અજાણતામાં હોય તો પણ તે ટૅપરૅકોર્ડીંગમાંથી મનગમતું લીધું છે. ન ગમતુ છોડી
દેવાયુ છે.
નોંધ : મા વાંધે કાઢવાના સવાલ રહેતા નથી. કેમ કે તેમણે બારી ના કટક ( જિનવાણી ના ૨૮ પૃઓ છાયા ) માં તે
વાત નથી.
(૪) શાષ અને ‘અમાન્ય પ્રાચીન પરંપરાનુસારે લખ્યું' છે' તેથી શાસ્ત્રમાં ન્ય પ્રાચીન ' એ શબ્દ કાઢી નાખવા અને ફક્ત 'શાસ્ત્ર અને પરંપરાનુસારે' એમ લખવુ.”
ભ જિનવાણી ”ના પૃ. ૨૫૯ ઉપર “ ૫‘ડિતજીના ઉપરના વષાએ શ્રી ન હતા તેમાં કારા " મા ડેડી સાથે જે કામો કર્યા" છે તે કારણે બાલિશ છે. સમધાનવૃત્તિ ન લેવાના ઘોતક છે, સમાત્ર નટ્ટ. ત્ત હૈ તા આ બધા વાંધાનું નિરહ્યુ હતું. અને તે રુહેતુ' હતું. આ વાંધાઓ વ્યાજની છે તેનું સમર્થન મેં સવિસ્તર કર્યું હોવા છતાં મા ધી ડુકાના પંડિતજી પાસે જવાબ ન ન હતા' તેવુ. પૃષ્ઠ ૨૫૯માં લખ્યુ છે તે સપાદકના ન્યાયયુક્ત વલણુમાં
५
શંકા ઉપજાવે છે.
કે દાત કાન ગોત્ર બે હૈ પૂ આ મારામજી મહારાજે • નના નિમિત્ર કા માં પોતને નિરકના તરીકે વાળ ખાવ્યા છે. સા ૨૨મુદાય તણું દેસ''લ સામાચારી પાળે છે, ને તેનુ” ગૌરવ લે . માટે આ ભામહ છેડી દો.”
C
પહેલા વાંધ : પૂ. મહારાજશ્રી શ્રી જૈન શ્વે. મૂ. તપાત્ર બંધ એક લખ। માગતા હતા. મેં કહ્યું, “દેવસુર તપાગચ્છ સબંધ લખ; ન કે મારા પો તેને સહેતુક વ્યાખી આગ્રા છે, અને આ લખવામાં દ્વારને ાઈ સિતિભાષ નથી. વળી, માઝના તમામ સયંત્ર' વિદેવા-ધના છે. કાઇ પણ સાધુ દેવરસતા સિવાયના નય.. પુ. દ. શાવિજયજી મ. પેાતે વિજયદેવસૂરિ મ. ના
જેટ મેં એક માત્ર રજૂ કર્યો કે દૈસા અને તપાગચ્છ એ માંધ પતા હેય તે “ આપણા શ્રીસંધમાં ” એમ કરે તે નિરાકરણ લાવૈ. પણ મંદરખાને સમાધાવૃત્તિ કરતાં પક્ષન્માહ વૃત્તિ પ્રબળ હેવ થી ડિ'ને માત્ર હો.
કે પૂર્વકના
બીજે વો છે. તિચિપક્ષની માન્યતામાંથી ક્ષર્ષિક અને મેં" કાધારે માં શબ્દોની જણ ન ફેરવાનું મેં લશ્કર
.
કેમ કે ક્ષયે પુત્ર અને ઉર્જામ૰ બન્ને પક્ષો માને છે. માત્ર અથ સલનમાં મે છે. એટલે આ બધી ચર્ચા છેડી “ સોને પે ત પેાતાની માન્યતા અનુસાર શાસ્ત્ર અને પર પરા પ્રમાણે આજ સુધી કરેલ છે, હવે સધતી સાંતિ ભાર મા પ્રત્તિ કરીએ છીએ
લખીએ પશુ આ વાત પણ તેમેને કબુલ ન થઈ.
•
એમ પૂ.
.
ત્રીજો વિધા : * જિનવાણી ' માં લખ્યું છે, પણ તે છે જ નહિં. કારણો તેમના સુધારૈયા માં " તું' શબ્દ છે નિહ. ચોથા વર્ષ : શાસ્ત્ર અને શાખામાન્ય પરંપરા હતા. મેં કહ્યું કે રામ અને પરંપરા ' એમ લખે, વધુમાં મેં કહ્યું ! વિશ્વમાં સકલ શ્રમણુસ’ધ કરશે, અને એ જે રશે તે વ્યાજબી કરશે. અત્યારે શા માટે ચુંથણાં જુથી સમાધાનને બટકાવવું" કે પશુ તેઓ માતાની વાતમાં કમ રહ્યા.
મહારાજશ્રી લખવા આગતા
એમ લખે..
માહાત પશુ એમને કબૂલ ન થઈ. એમને તે મગજમાં એમ જ હતુ કે માં જ શાસ્ત્ર પ્રમાણે રીએ છીએ, ખીજા નથી કરતા, પછી શે। કષાય ? છેવટે મેં હ્યુ કે તે એમ રાખે, કાર્દનીય માન્યતા રજૂ કરવી નહિં સમાષાન પટ સંધિ કરી જે કરવાનું છે તે
ટુકમાં, આ ત્રણ ફેરફાર કરવા તેઓ હરગીઝ કખત ન હતા. અને આમ દર “ પુડિતજી પાસે જામ્ ન હતો ” એ શબ્દો શું
સૂચવે છે? ખરી વાત
તા એ છે કે સખાાનવૃતિ હોય તો ગા
તેમના જ પટક ઉપર ધાની સહી લઈ ગાવવાની મહેર કરવાની સુધારા બહુ મહત્રના ન હતા. આ ત્ર ધાન હાલ આવે તો મૈં પણ તૈયારી મતાવી હતી, અને સાથે જણાવ્યું હતુ કે આ વધારે નિકાલ ન મારે મને ના વાંધા અમારા આચાયૅ થયે તમે સમુન્ કરવા, તે મને વાંધો નથી. પણ તેએ સુધાર કર
ન
જ થયા.
કામ પૂ. મા વાત્રસૂર . એ પત્ર રજૂ કર્યાં, બીએ ટક પૂ. મારીશસૂરિ મ. તથી રા થા. પા પૂ. મા, દેવેન્દ્રસાગરસૂરિ મ, ને ષટક તેા તેમને ( મા, ચદ્રસૂર મેં તે) મૃત જ ન હતા; તેમાં તા તેમને ડગલે પ્લે વાંધા રખાતા હતા. એથી વાત અટકી પડે.
*→
(૨)
શ્રી
"
-
સને ૧૯૯૫ ની વાત છે. ઉનાળાના દિવસેા હતા, મારે ત્યાં વાલજીમાઇ, શ્રી ક્રૅશલાલ મોતીલાલ નાસિકાવા અને શ્રી દીલઃભાઈ પ્રેસ. તાકવાલા એ ત્રસ ભાઈએ આવ્યા. તેવે કહ્યું, યુક્તિ, બાવીસાલ પડવી મતભેદ ભાવે છે. કષ્ઠિ મહેનત યતે। માય છે. કાંઇ મહેનત થાય તે તે નાને શ્રમમ ઇનિંગમેન સમાધાન યથ, ' મેં પૂછ્યું: “ સમાધાનની ભૂમિકા થઇ કે '' તેમણે કહ્યુ કે “ પાંચમનાં ક્ષેત્રે ઠને ક્ષય ધરી સુવ૰રી કરવાનું સ્વીકારાય વિ. સ. ૧૯૯૨ વહેલા જે પંચાંગ નીકળતાં હતાં તે પ્રમાણે નીકળે.' તા બે વિધિ ... મે માઢમ વગર લખવાનું બગ કરે, અને મે કહ્યું : તમે તબારા ત્યાં આ ભૂમિયા નક્કી કરા, પળ વાત કરો.’’
..
..
.
દૂ
તેમ તે વખતે ગયા. મહિના બાદ તેમણે કરી જણાવ્યું કે અમારે ત્યાં એ રીતે વાત નો છે, માટે તમે મુઈ આવે, તથા શ્રી કલ્યાચુંમાર્ટ કૂડિયા મુબઈ ગય. પૂ. ગા. ી સુનમાતુમ. મૈં મળ્યા. તેમણે, જે વાત લાલ કે તીકાલે કરી હતી, તે