________________
જનહિત છું. -~-~~ ~
દલાલ (ખુબ હસીને)-જબદેત, જબરો! પણ યાર ચોપડામાં જમાખર્ચ થયું હશે હેનું કેમ? 1 ગાલ૦–મૂર્ખ રે મર્મો ! જમા કરું એ હું કાંઈ કાચ દિઠે કે?
દલાલ–આટલો હિમતવાન અને ઉસ્તાદ છતાં મહારી પાસ શરૂઆતમાં ડરપકપણ દેખાવ કરતો હતો. વાહ ભાઈ ગોલમોલ ! સૌને બનાવે તેમ મહને પણું બનાવવાને જ કે? ખેર, પણ કહે તો ખરો કે મહારી દલાલી તે ખરેખર આપવાની કે એ પણ મુંબઈવાળીની અનામતની માફક જહાઈ?
ગાલ૦– જે દલાલ ન જે હોય તે? એટલુંએ વિચારવાની બુદ્ધિ કહાં બળી છે કે જે પિતાના ભગવાનને અને વિધવા બહેનને પણ છોડે નહિ તે શું ખોટા કામની દલાલી કરનારને કરો છે?
દલાલ–તહારે તે બચ્ચા તું પણ જેને આ લાલ ભાઇડાને હાથ !
ગાલ –શું કરશે મારતામીજી!
દલાલ–આખા સમાજને કહી દઈશ–ટરો પીટાવીશ પેપર દ્વારા પોલ ખુલ્લી કરીશ; પછી જોઇ લેજે. બચ્ચા હારા શું હાલ થાય છે તે? -
ગોલ –( ચાળા પાડીને ) “શું હાલ થાય છે તે '...ખી... ખી...ખી...શું હાલ થવાના હતા મી તીસમારખાં? સમાજને તું પીછાનતો નથી પણ હું તો એટલી સારી રીતે પીછાનું છું કે મને હેના તરફની ધાસ્તી જ થઈ શકતી નથી. સમાજ એક નિદ્રાપ્રિય બાળક છે, જેનું લોહી પીવા ચાહનર ઉંદર કુંક મારી મારીને કરડવાથી પિતાની આશા સફળ કરી શકે છે. હારા ઢંઢેરાથી, છાપાવાબાઓની બુમોથી અને સભાઓના ભાષણની ગજેનાથી કોઈ સમાજ રૂપી બાળક ચેતી જાય–જાગૃત થઈ જાય એવો ભય મહને છે જ નહિ. રાત્રી, અજ્ઞાનતા અને ધર્મ ઘેલછા એ ત્રણ જ્યહાં સુધી આ દુનિયામાં કાયમ છે ત્યહાં સુધી અમને ઉલ્લુઓને કોઇને ડર નથી.
(૩) બીજાં પેપરોમાંથી પણ ઘણું “ઉતારા' આપી શકાય તેમ છે, પણ વિસ્તારમયથી આટલેથી જ અટકીશ. વળી એ પણ વિચાર
