________________
ૌનહિતેચ્છુ.
ગામેગામ ફેલાવવામાં આવી. પરિણામે તરફ આ વિષય ચર્ચાવા લાગ્યો. કેટલેક સ્થળે હે મુસાફરી પણ કરી, મુખ્ય મુખ્ય જૈન પિપરો અને જાહેર પેપરમાં લેખો લખી મોકલ્યા, બહાને પત્રવ્યવહાર ચલાવ્યું અને ધીમે ધીમે હારૂં “મિશન' આગળ વધવા લાગ્યું. સહાનુભૂતિના પત્ર બનને ફીરકામાંથી આવવા લાગ્યા. જેની એક ફાઇલ કરવામાં આવી છે અને જેમાંના થોડાક નમુના, લોકલાગણી આ હિલચાલ તરફ વધારે પ્રમાણમાં ખેંચાવા પામે એ આશયથી, આ અંકમાં પ્રગટ કરવામાં આવ્યા છે.( વાંચા પૃષ્ટ ૧૨)
સૌથી પ્રથમ, સંવત્સરી ઉપર ફેલાવવામાં આવેલી “ અપીલ” આ નીચે રજુ કરું છું:
પવિત્ર સંવત્સરી પર્વ પ્રસંગે
પણ
ભગવાનની આજ્ઞા પાળવા તૈયાર થશે કે?
ભગવાનનું નામ અને ભગવાનની આજ્ઞા એ બે પર કોને પ્રેમ નહિ હોય? અને તેમાં સંવત્સરી જે સર્વોત્તમ પર્વ દિવસ-કે જે દિવસે તો એક સુદ્રમાં શુદ્ધ માણસ પણ ભગવાનની ભક્તિ કરવા
અને ભગવાનની આજ્ઞા માથે હડાવવા ચૂકતો નથી, એ શુભ - દિવસે કો બુદ્ધિશાળી જૈન ભગવાનની આજ્ઞા સાંભળવા, વિચારવા અને અમલમાં મુકવા ખુશી નહિ થાય ?
શ્રી જીન ભગવાન એક વખત આપણું જેવા મનુષ્ય હતા, પરતુ જ્યારે મહારાહારા પણને ભેદભાવ અને સકળ પ્રાણીમાત્ર સાથે વૈરભાવ છોડી દઈ “ક્ષમાના સાગર' બન્યા હારે તેઓ મનુષ્ય મટી ભગવાન થયા. તેઓ હેમના અનુયાયીઓને પણ એ જ માગે ચાલવાનો ઉપદેશ આપતા ગયા છે, અને એટલા માટે શાસ્ત્રકારોએ શ્રી ભગવાનના ઉપદેશને અનુસરીને એવી આજ્ઞા કરી છે કે, દરેક જૈને સાંજે અને હવારે પ્રતિક્રમણ કરીને વૈરવિરોધની ક્ષમા માગવી; જહેનાથી દરરોજ તેમ કરવાનું ન બની શકે હેમણે દર મહિને કે
