Page Text
________________
શ્રી જૈનશાસન (અઠવાડીક) વર્ષ : ૧૫ અંક: ૨૭ તા. ૦૬- - ૨૦૦૩ આજે એને ગળેથી છોડી શકાતો નથી ?
વર્ષો પછી એક મિત્ર મળવા આવ્યા.
રહે - એ શકય જ નથી લાગતું. આવડાં મોટાં ઘર ક ાંથી કાઢો? કોલેજમાં અમે સાથે ભણ્યા અને પછી
કદાચ ઘર મળી જાય તો ય આવડાં મોટાં મન કયાંર્થ કાઢો? એ કામધંધે લાગી ગયા.
જમાનો તો ગયો. હવે એ શક્ય જ નથી અને એક રીતે જુઓ તો બૂક કોઈ કોઈ વાર મળવાનું બનતું, પણ પછી તો અમે બંને
ભારતના પ્રૌઢો-વૃદ્ધોએ, મારા જેવાએ જરા વિચા:વા જેવું છે. સંપર્ક ગુમાવી બેઠા.
કે દીકરાઓને તેમનું પોતાનું જીવન ન હોય? તેમને સ્વતંત્ર રીતે ! મિત્રઅચાનક આવી પહોંચતાં હૃદયમાં આનંદ આનંદ
જીવવું છે. તેમની પત્નીઓ જૂની કૌટુંબિક મર્યાદાઓની બહાર થઇ ગયો. એના ચહેરા પર કાંઇક ઉદાસી અને નિરાશા જેવું
રહીને આઝાદીથી જીવવા માગે છે. મને લાગે છે કે અમારાં જેવાં ; ઇને પૂછયું, ‘છો તો મજામાંને? કંઇ મુશ્કેલી તો નથીને?
માબાપોએ દીકરા- દીકરીનો આવો મોહ હવે છોડવો જોઈએ. સર | | મિત્રે હસીને કહ્યું: ‘આમ તો કંઇ મુશ્કેલી નથી. વર્ષોથી
દીકરાઓને મા-બાપનો આર્થિક ભાર ઉપાડવામાં વાંધો નથી, છે શું અમેરિકા હતો. બધા અમેરિકા જ છે. બંને દીકરા અને બંને
પણ મા-બાપ છાતી ઉપર ખમાતાં નથી. પ્રૌઢ અને વૃદ્ધ પતિ- ક દીકરીઓ. હું અહીં બે મહિના માટે આવ્યો છું. વહેવારના
પત્નીઓએ એક્લા રહેતાં શીખવું જોઈએ. બે-ચાર દહાડા માટે કામે આવ્યો છું. અહીંથી અમેરિકા જવું કે નહીં એની દ્વિધામાં
દીકરા-દીકરીને મળવા જાય તો ઠીક- બાકી તો તેમણે ઊડી ગયેલા છું કોણ જાણે કેમ હું ત્યાં રહી શકતો જ નથી. ત્યાં સગવડો
પંખીઓને પોતાના જૂના જર્જરિત માળામાં પાછા બોલાવવાની 8 બાકી જ છે, પણ ત્યાં જીવને ચેન પડતું નથી. મારી પત્નીને
આ તક્ત ઘેલી રમત બંધ કરવી જોઈએ. ? પણ ત્યાં ગમતું નથી, પણ પૌત્રોને ઉછેરવાની જવાબદારી
આટલું કહેતાં તો મિત્રની આંખમાં આંસુ આવી ગયા. એ જૂર ખ્યા માથે આવી પડી છે. તેને પણ એ મોહ છૂટતો નથી,
આંસુ ઢાંકતા હોય એમ એકદમ હસ્યા અને બોલ્યા: ‘મારી વાત પણ મને તો જાણે એવું જ લાગે છે કે કોઈક ધક્કો મારીને મને
બરાબર છે ને? મા-બાપની ફરજ દીકરા- દીકરીને ઉછેરીને- ક કંટાળાના અતળ કુવામાં ફેંકી દીધો.
ભણાવીને- ગણાવીને પરણાવી દેવાની કે શકય હોય તો કયાંક I તમે કહેશો કે તો પછી અહીંજ શાંતિની રહોને, દીકરા
કામધંધે લગાડી દેવાની. બસ, પછી તેમને તેમની રીતે તેમના દીકરી ભલે પરદેશમાં લહેર કરે. વચ્ચે ત્રણ વર્ષ પહેલાં આ
રસ્તે જવા દેવા જોઈએ.' અખતરો કરી જોયો. પણ અહીં થોડા દહાડા ગયું પણ પછી
- અમારા મિત્રે તો ગળગળા થઈ જતાં પોતાના મોટા રામ-દિવસ દીકરા-દીકરી યાદ આવવા માંડયા. પાછા ત્યાં
દીકરાનું બાળપણ યાદ કર્યું. એ સમયના ભાવનગરન.તદ્દન શાંત ગ... અમેરિકાના સમાજશાસ્ત્રીઓએ સારૂં નામ શોધી કાઢયું
ગલીમાં એ ટ્રાઇસિકલ ચલાવતાં ડરતો હતો અને આજે છે ખાલી થઈ ગયેલા માળા’નો ખાલીપોકે ખટકો. તમે લેખક
અમેરિકામાં ધસમસતા પૂરની ગતિએ મોટર હાંકે છે. નાનો હતો એટલે સારો શબ્દ શોધી લેજે. પણ આ “એપ્પીનેસ્ટ
ત્યારે તો ગળેથી છૂટતો જ નહોતો. મારા ગળા ફરતે એના કે ડ્રિોમ'નો અર્થ એટલો જ છે કે દીકરા-દીકરી ચાંચાળાં
નાનકડાં હાથ જ બરાબર ભીડીદે. મારાથી પૂછાઈ ગયું: ‘અને બુક પખાળાં થાય અને ઉડી જાય પછી માળામાં- ઘરમાં પ્રૌઢ કે |
આજે હવે?' વૃદ્ધ મા-બાપને ખાલીપણાની લાગણી સતાવ્યા કરે છે.
- મિત્રથી કહેવાઈ ગયું : “આજે હવે હું એને મારા ગળેથી ભાવનગર જઇને અહીં આવ્યો. ત્યાં આપણા મિત્ર દિનકરનો |
છોડી શકતો નથી. તે દહાડે હું એને છોડ, છોડ' એવું કહ્યા કે આવો જ છે. દીકરીઓ સાસરે ગઈ અને દીકરાની વહુઓ
કરતો હતો. આજે હવે જાણે વગર કહ્યું એ મને કહી રહ્યો છે - દૂર જવા માગતી હતી. એટલે પોતપોતાના પતિદેવોને
છોડો- છોડો પપ્પા, હવે અમને છોડો' વળી મિત્રના ગળે ડૂમો સમજાવીને દૂરના સ્થળે નોકરીઓ લઇ લીધી. એક જણે
ભરાયો. કાનપુરમાં નોકરી લીધી, બીજાએ બેંગલોરમાં. હવે વૃદ્ધ પતિ
દંપતીજીવનની પણ આ આખરી ને આકરી કસોટી છે. પનીને ઘરનો માળો' ખાલી ખાલી લાગે છે. મને લાગે છે કે
શરીરના આકર્ષણો અને સંતાનોની સાંકળો છૂટી ગમ પછી હવે હું અનો કંઈ ઇલાજ નથી. તમે શું માનો છો? આજના જમાનામાં
સમાન રસના વિષયો શોધીને મિત્રાચારીને વધુને વધુ ગાઢ અને દૂર દીકરા બધા ભેગા મળી સંયુકત કુટુંબમાં રહે, મા-બાપની સાથે
ઉષ્માભરી બનાવવાનો એક જ માર્ગ વૃદ્ધદંપતીઓ માટે ખુલ્લો રહે છે.
(હલચલ) ભૂપત વડોદરીયા ,
HHHHHHHHHHHHHHHHHHHBKKBBBBBBBBBBBBBBBBBBBCH
| SR No. | 537268 |
| Book Title | Jain Shasan 2002 2003 Book 23 Ank 01 to 48 |
| Original Sutra Author | N/A |
| Author | Premchand Meghji Gudhka, Hemendrakumar Mansukhlal Shah, Sureshchandra Kirchand Sheth, Panachand Pada |
| Publisher | Mahavir Shasan Prkashan Mandir |
| Publication Year | 2002 |
| Total Pages | 302 |
| Language | Gujarati |
| Classification | Magazine, India_Jain Shasan, & India |
| File Size | 17 MB |