Jain Shasan 2000 2001 Book 13 Ank 01 to 25

SR No.: 537263
Original Sutra Author: N/A
Author: Premchand Meghji Gudhka, Hemendrakumar Mansukhlal Shah, Sureshchandra Kirchand Sheth, Panachand Pada
Publisher: Mahavir Shasan Prkashan Mandir
Publication Year: 2000
Total Pages: 298
Language: Gujarati
Classification: Magazine, India_Jain Shasan, & India
File Size: 18 MB

Page 262

T
/
TET
આતમ પરિણતિ આદરી, પરપરિણતિ પીલો
શ્રી જૈન શાસન (અઠવાડિક) વર્ષ ૧૩ અંક ૨૨ ૨૩ તા. ૬ -૨-૨૦૦૧ ઉપશમ એ આત્માનો અનુપમ-અલૌકિક ગુણ છે.
છ સહિત નાવા જળે રે, બુડે નીર ભરાય, ઉપશમથી ભાવિત આત્મા, કોધને ક્ષમામાં, માનને નમ્રતામાં,
સિમા હિંસાદિક આવે રે, પાવે પિંડ ભરાય.” માયા-સરલતામાં અને લોભને સંતોષમાં ફેરવી નાખે છે. ઉપશમ
આશ્રવતત્ત્વના બેતાલીશ (૪૨) ભેદો છે. તેનો સમાવેશ ભાવવું અપૂર્વ આત્મ કવચ બખ્તર છે કે ક્રોધાદિની કાલીમતા
ઈન્દ્રિય, કષાય, અવિરતિ, યોગ અને પચ્ચીશ પ્રકારની જરાપો પડી શકતી નથી પણ અંતે તેમને પરાજિત બનવું પડે
ક્રિયાઓમાં થાય છે. પાંચ ઈન્દ્રિયોના ત્રેવીશ વિષયો અને બસોને છે.ઉપમ ભાવમાં રમતા મહાત્માઓ ઉપસર્ગ અને પરિષહોને
બાવન (૨૫૨) વિકારોમાં મદોન્મત્ત બનેલો માનવી એવાં એવાં મજેથી જીતી લે છે, પરમ શાંતિ અને સમાધિથી સહન કરે છે.
અશુભ પાપકર્મો પાગલ થઈને બાંધે છે જેનું વર્ણન ન થાય.' એટલું નહિ પણ ઉપસર્ગ કે પરિષહ કરનાર પ્રત્યે એના હૈયામાં સ્પર્શેન્દ્રિયના આઠ, રસનેન્દ્રિયના છે, ધ્રાણેન્દ્રિયના બે, વિપરિક વિચાર, અશુભ ભાવ કે બદલાની ભાવના પણ પેદા ચક્ષુરિન્દ્રિયના પાંચ અને શ્રવણેન્દ્રિયના બે એમ કુલા ત્રેવીશ થતી પી. “અપરાધી શું પણ ચિત્ત થકી, નવિ ચિંતવીએ વિષયો છે સચિત્ત, અચિત્ત અને મિશ્ર, તે પણ શુભ અને અશુભ, પ્રતિકૂ આજ ભાવના રોમેરોમમાં વહે છે. મારા જીવનમાં જે તેને પણ રાગ અને દ્વેષથી એમ કુલ (૩X ૨x ૨=૧૨) બારથી કાંઈ સE કે નરસું થાય તેમાં મારા કર્મો જ કારણ છે બીજા તો
ગુણતાં તેના ૨૫૨ વિકારો થાય છે. નિમિત્ત માત્ર છે. આ વિચારણા ઉપશમ ભાવને પેદા કરનારી સ્પર્શેન્દ્રિયના ૮ X ૧૨ = ૯૬ છે. કૂને માણસને કરડે, માણસ કૂતરાનેન કરડે. રાગ-દ્વેષાદિની
રસનેન્દ્રિયના ૬ X ૧૨ = ૭૨ પરિણતિના પરિણામને સમજી, તેનાથી દૂર થઈ, ઉપશમ રૂપી
ધ્રાણેન્દ્રિયના ૧૨ = ૧૨ (એક જ ગ ગ્યો છે) અમૃતમે ઝીલનાર મહાત્મા આગળ સિંહ અને બકરી મજેથી
ચક્ષુરિન્દ્રિયના ૫ X ૧૨ = ૬૦ રહે છે.અનેક હિંસક પશુઓ અને ફૂર એવા માનવીઓ પણ
શ્રવણેન્દ્રિયના ૧૨ = ૧૨ (એક જ ગાયો છે) અહિંસ બની જાય છે વાઘ-સિંહ પણ ઘાસ ખાતા થાય છે.
૨પર થાય – બોલવા કે વાતો કરવા માત્રથી ઉપશમ ભાવ પેદા ન થાય. તે | કેટલાકના મતે
માટે તો ધણો ઘણો અભ્યાસ કરવો પડે. અનાદિકાળથી વળગેલા સ્પર્શેન્દ્રિયના ૭ x ૧૨ = ૮૪ (વિરોધી હોવાથી ગણા) કુસંસ્કાનો છેદ ઉડાવવો પડે, પરપરિણતિને ભજી ભાજી મારી રસનેન્દ્રિયના ૫ x ૧૨ = ૬૦ (પાંચમાં લવાણનો સમ વેશ કર્યો) શું હાલત થઈ, મારા કેવા કેવા બેહાલ થયા તે આત્મસાત | ધ્રાણેન્દ્રિયના ૨ x ૧૨ = ૨૪
ચક્ષુરિન્દ્રિયના ૫ x ૧૨ = ૬૦
શ્રવણેન્દ્રિયના ૨ x ૧૨ = ૨૪ મરપરિણતિની પરાધીનતાનું કારણ આ જીવની પ્રીતિ
ર૫ર છે. જીવસુખનો અર્થી અને દુ:ખનો દ્વેષી હોવા છતાં અને સુખને મેળવવા માટે તથા દુ:ખથી બચવા માટે તનતોડ મહેનત કરવા
આમ પણ અપેક્ષાકૃત ગણત્રી કરેલી દેખાય છે. છતાં પણ ઈચ્છિત સુખ તો મળતું નથી અને અનપેક્ષિત દુ:ખના ઈન્દ્રિયોના અનુકૂળના સુખ મેળવવા અને પ્રતિકૂળ ડુંગરો ખડકાયા જ કરે તેનું કારણ વિચારીએ તો આશ્રવમાં આનંદ
દુ:ખોથી બચવા તે જીવ માયા-કપટ-પ્રપંચ આદિ કરે છે, છે તે આશ્રવની વાત કરવા છતાં પણ આશ્રવનું સાચું સ્વરૂપ મળે તો ક્રોધ પણ કરે, મળે તો છાતી કાઢીને આસમાનમાં ઉડે ઓળખાં નથી તેથીદુ:ખો અને દુર્ગતિના દરવાજા તરફ હડસાયા તેમ અભિમાન કરે અને મળેલાને સાચવવા-ભોગવવા લોભને કરીએ છીએ.
આતન બને. આમ ઈન્દ્રિયોની પરવશતા તેને જાણે અજાણે શનિઓએ નવતત્ત્વમાં પાંચમું તત્ત્વ આશ્રવ કહ્યું અને
કષાયનો શિકાર બનાવે છે. આ રીતે વિષયની પરાધીનતા અને બારભાવનામાં સાતમી ભાવના આશ્રવ ભાવના કહી. જેના |
કષાયની આધીનતાના ચક્રવ્યુહમાં અટવાયેલો જીવ મન વચનદ્વારા શુ શુભ કર્મો આત્મામાં પ્રવેશ કરે તેને આશ્રવ કહેવાય.
કાયાની શકિતનો એવો એવો ઉપયોગ કરે છે જેનું વાન પણ નાવડીમ પડેલું નાનું છિદ્ર નાવને સમુદ્ર-રામાં ડૂબાડી દે
ન થાય. આપણો આત્મા પણ આવી રીતે અવિરતિની તેમ હિંસાદિના કારણે ભારે બનેલો આપણો આત્મા સંસાર
શરણાગતિ સ્વીકારી, તેની ચરણચંપી કરી, ઈન્દ્રિય જન્ય અને સમુદ્રમાં ડૂબી જાય છે.
કષાય જન્ય સુખોને મેળવવા હિંસા, ચોરી, જૂઠ, અબ્રહ્મ અને