________________
૨૮૮ :
: શ્રી જૈન શાસન (અઠવાડિક)
જાણતો હતે.
તૈયાર થાય ? જ્યાં છયકાની વિરાધના છે. જાત તોડીને પર–કલ્યાણ કરવામાં કાંઈ સતત ચાલુ હોય ત્યાં કઈ રીતે ગોઠવાઈ જવાય? બાકી રાખ્યું નથી. પાપને છૂટકારો આ મનુષ્યભવમાં જ કરી વચનોને ધોધ સાંભળી સુલસની આંખે શકાય છે. નવા પાપો બાંધી ફરીથી પહોળી થઈ ગઈ, મૌન પકડીને ઉભો રહી દુગતિમાં ધકેલાઈ જવું છે ? કલયાણ ગયો. મનોમન બોલી ઉઠયો, “આ લેકે કરવા નીકળેલા જે ફકત પર–કલ્યાણમાં ખરેખર આંધળા છે. કર્યા કર્મ પિતે જ પડી જશે તે ચોકકસ પાપના પોટલા ભેગવવા પડે છે તેમાં કોઈ ભાગ પડાવી બાંધ્યા વગર રહેશે જ નહી.
શકતું નથી આવા જીદ્દીઓને કોણ સમજાવે.
“ભેસ આગળ ભાગવત” સંભળાવવી તેના આવાઓ માટે તે દુર્ગતિ નિશ્ચિત થઈ
કરતાં મૌન રહેવું સારું છે ! જશે. આવી ઝીણી વાત સુલસ સારી રીતે
પરિવારથી ઘેરાયેલ સુલસ એકાએક
ઉભું થઈ ગયે, બાજુના ખંડમાં જઈ તીક્ષણ પરંતુ સ્વાર્થી નેહીજનોએ (!). ચકચકીત કુહાડે ઉપાડી લાવ્યા. તેને પિતાની જીદ ન મુકી “ખેંચ પકકડ જેર આવતે જોઈ સૌ વિચાર કરવા લાગ્યા. આ આતા હે” તે ન્યાયે સૌ સુલત ઉપર મુ શું કરે છે ? પણ પરિવારની વચ્ચે દબાણ કરવા લાગ્યા, પણ સુલસ ટસનોમસ ન આવી સુલસે પિતાના પગ ઉપર અણીદાર થયો. વડેરાએ કહ્યું, તુલસ ! “તારું વેદિયા ફિરસે લગાવી દીધે. સુન મુન બની પરિવાર પણું મુક !” “પાપના ફળ તારે એકલાએ સુલસનું નાટક જેવા લાગ્યા, ધર્મામા ભોગવવાના નહિ બસ !” આમેય બધાં સુલસે હાથના જોરથી અણદાર કુહાડાએ તેમાં ભાગીદાર બનશું. બેલ ! હવે કબુલ પગને છેલી દીધે. છે ને ! હવે કાંઈ વાંધો છે ? તૈયાર થઈ તુલસના મુખમાંથી તીણી ચીસ નીકળી જ રોજી-રોટી કમાવા ! તૈયાર થઈ જ પડી. મજેથી દુ:ખ સહન કરનારે સુલસ, બાપનો બંધ કરવા ! જો તું આ ધંધો બનાવટી છળ કરી ચીસે ઉપર ચીસે નહી કરે તો માંસાહારી સર્વે ભૂખે મરશે. નાખવા લાગ્યા. સહુના નયન સુલસની તેનું પાપ તારા કપાળે ચોટશે, તારે મુખાકૃત્તિ ઉપર સ્થિર થઈ બેઠા. સંસાર (ઘર) પણ કઈ રીતે ચાલશે ઘરની
ત્યાં જ, તે અવસર પામીને કાકલૂદી પરિસ્થિતિ જોઈને બા પના ધંધામાં કૂદી પડે. ભર્યા અવાજે સલસ સહુને કહેવા લાગ્યા, હવે શો વિચાર કરે છે ?
“અરે ! અરે ! કેક તે નજીક આવે.” શું તારો બાપ બેટો ધંધો કરતે કેક તે મારા દુઃખમાં સહભાગી બનો. હતે ? તારા બાપે કઈકની આંતરડી ઠારી કેક તે મારું દુઃખ લે... અરે ! થોડે
