Page Text
________________
૮ ]
ખા
ત્યારે એના અંતરમાં ઊભેલેય દંડ-પાશધારી યમરાજ અદૃશ્ય થઈ જાય છે અને એ જ યમરાજ માંથી અંતરમાં કરુણાનેા સ્રોત વહાવતી ‘ કરુણામયી મા' પ્રકટ થાય છે. આ સૌંસારમાં પાપાના પસ્તાવા કરી રહેલા અને વેદનાઓના, યાતનાઆના તાપેાથી દાઝી રહેલા પેાતાના પુત્રને બચાવવા માટે જો કાઈ સૌથી પહેલુ ગાડી આવનાર હાય તા એ ભા' છે. અને એ કરુણાપૂર્ણ સ્વરૂપ ધારણુ કરી અભયદાન દેતી પ્રકટ થાય છે. એની માંથી પ્રેમમયી કૃપાદૃષ્ટિ વહી રહી છે, એના મુખ પર હેતના ઉછાળા રસ્ફુરી રહ્યા છે. એના હાથમાંથી આશિષનાં અમૃત વરસી રહ્યાં છે, એની છાતીમાં વાત્સલ્યના ભાવ ઊભરાઈ રહ્યો છે. અને એના પ્રટ થતાં જ યાતનાઓનાં અનેભયંકરતાનાં અહં દશ્યા અદૃશ્ય થઈ જાય છે. એની હજાર ભુજાઓમાં શસ્ત્રાસ્ત્રો ચમકી રહ્યાં છે. એને જોતાં જ જીવને દુષ્કર્મોંમાં ફસાવનારા બધા જ અસુરા-આસુરી ભાવા હણાઈ જાય છે.
માસીવા
એ મા નન્ત શક્તિના પુ જ છે. એની વિવિધ શક્તિનાં કિરણાથી જ કુખેર, વરુણુ, યમ, અગ્નિ, પ્રજાપતિ, વસુ, મરુત વગેરે દેવતાઓ પ્રકટ થઈ તે પાતપેાતાનાં ક્રમેર્યાં કરવાને શક્તિમાન થાય છે. એ સર્વ પ્રકારની એની શક્તિના પ્રકાશ એ મા મારા ઉપર નાખે છે. અને સારાં સ` પ્રકારનાં અમંગલાના નાશ કરીને મને સ` રીતે સુખી અને સમૃદ્ધ કરી જગતના હિતનાં ક્રામા કરનારા અનાવે છે.
એ મા કાયમ મારુ રક્ષણુ–પાલન કરનારાં છે. મે મારી શ્રદ્ધા અને મારા જીવનભરાસા એમનામાં મૂકીને એમનું શરણુ, એમના આશ્રય લીધા છે. પણ જ્યારે હું દુઃખમુક્ત બની જતાં અને એની કૃપાથી જરા સરખી સ`પત્તિ પ્રાપ્ત કરતાં એને માશ્રય
દુ`ભ છે.
[આકઢાશ્મર ૧૯૬૭
પર
છેડી દઈ તે ગવ કરવા લાગું છું, પ્રાણી યા, લાગણી અને હિતભાવ છેડીને કેવળ મારા જ સ્વાર્થ સાધવા લાગું છું અને આમ દુષ્ટ અની દુરાચારમાં પ્રવૃત્ત થાઉ છું, ત્યારે મારા અંતરમાં એ કરુણામયી માનું સ્વરૂપ અદશ્ય થઈ જાય છે. કારણ કે હુ' એ મન્તર્યામિની મા સાથે ગાથી, છેતરપિણ્ડીથી વત્યાઁ છું. અને પછી ચેાડા કાળ જતાં મને દેખાય છે કે મારા અન્તરમાં એ કષ્ણામયીની જગાએ ધાર, વિકટ, વિકરાળ સ્વરૂપ ધરેલાં મહા કાળી પ્રકટ થાય છે. મારા જેવા પાપી, દુરાચારી, કૃતઘ્ની નરાનાં મુંડની માળા એમણે ગળામાં ધારણ કરેલી છે. મારા સામું જોઈ ને તે ત્રિલેાકીને કંપાવનારા વિક્રટ હાસ્યથી હસી રહ્યાં છે. કારણ કે એ વખતે હું તેમના પુત્રને યાગ્ય રહ્યો નથી હોતા, પણ તેમના દ્રોહ કરનારા અસુર બની ગયેલા હાઉ છું. મને મારા જેવા આસુરી લેાકેાના રુધિરનું પાન કરવા માટે એ મહાકાળી ખડગ ખપ્પર ધારણ કરીને ત્રિલેાકીમાં વિચારી રહી છે, પછી મારી પાસે કશા ઉપાય રહ્યો હાતા નથી. એક વાર માના દ્રોહ કરનાર, માતા વિશ્વાસધાત કરનાર મંદી તરી શકતા, બચી શકતા નથી. પછી તા અને એ મહાકાલીના ખડ્ગથી છેદાઈ તે જ પવિત્ર થવાનું રહે છે.
માના ભક્ત થવું સહેલું છે અને માની કૃપા મેળવવી એ એથી પણુ સહેલું છે, પણ માના ભક્તો વિચારી લે કે એવી કૃપાળુ માના સ્માશ્રય લઈ તે પેાતાના સ્વાથ સાધી લીધા પછી જેઓ જીવનમાં એ માને અણુગમતાં કાર્યોં કરીને અન્ય જીવા સાથે દગા રમે છે, એમને પીડે છે, તેમને માટે એ માના કાપાનલમાંથી બચવું એટલુ જ વિકટ છે. આપણે સપૂર્ણ આન્તરિક શુદ્ધિ અને નિષ્કપટતાપૂર્વક જ એ રુગ્ણામયીના સ્માશ્રય ગ્રહણ કરીને જગતમાં જીવન સાક કરીએ.
વિપત્તિ સામે બાથ ભીડી રહેલા પ્રમાણિક માણસનું દન દેવને પણ
| SR No. | 537012 |
| Book Title | Aashirwad 1967 10 Varsh 01 Ank 12 |
| Original Sutra Author | N/A |
| Author | M J Gordhandas, Kanaiyalal Dave |
| Publisher | Aashirwad Prakashan |
| Publication Year | 1967 |
| Total Pages | 25 |
| Language | Gujarati |
| Classification | Magazine, India_Aashirwad, & India |
| File Size | 4 MB |