Aashirwad 1966 11 Varsh 01 Ank 01

SR No.: 537001
Original Sutra Author: N/A
Author: M J Gordhandas, Kanaiyalal Dave
Publisher: Aashirwad Prakashan
Publication Year: 1966
Total Pages: 51
Language: Gujarati
Classification: Magazine, India_Aashirwad, & India
File Size: 7 MB

Page 17

જિંદગીની કિંમત
જ ન રબાર હો..
પાસે માત્ર એક જ રાયફલ હતી. અને પ્રાણુના બચાવ માટે જ વાપરવાની અમને છૂટ હતી. વીસેક માઈલ સુધી અમે એ જંગલ વીંધીને આગળ નીકળ્યા હતા. મેં હિંદુસ્તાનમાં બરડા, ગિર, વિધ્ય અને ટહરીનાં જંગલો જોયાં હતાં, પણ આ જંગલની ભયંકરતા જોઈને આંખ ઠંડી થઈ ગઈ. સૂનકાર
હતો. મધ્યાહ્ન તપતો હતો. માત્ર અમારી મોટરને –કિશનસિંહ ચાવડા
અવાજ સંભળાતો હતો. એટલામાં અમે જિરાફના
એક મોટા ટોળાને સડકની એક બાજુએથી બીજી અમે અરૂણાથી નૈરોબી જતા હતા. અરૂશા બાજુ નાસતું જોયું. એ ટાંગાનિકાની ઉત્તર સરહદે આવેલું રૂપાળું નાનું ઈસ્માઈલે કહ્યું: “આ જિરાફની પાછળ સિંહ શહેર છે. સુંદરતા અને હવાપાણી બંને માટે મશહૂર પડ્યો હોવો જોઈએ, નહીં તો જિરાફ નાસે નહિ.” છે. ત્યાંથી જરાક ઉપર જઈએ એ ટલે કેનિયા શરૂ અને અમારા ભય અને આશ્ચર્ય વચ્ચે સિંહ થાય. અરૂશા અને નૈરોબી વચ્ચે લગભગ અડધે તાડૂક્યો. પણ આ તો જિરાફની જેમ સિંહ પણ દોડતો અંતરે મસાઈઓના રહેઠાણનું સ જંગલ શરૂ હતો. એક જુવાન ભાઈ બલ્લમ લઈને એની થાય છે. આ જંગલ વીંધીને અમે જઈશું અને પાછળ પડ્યો હતો. અંતર જરા વધે તે પહેલાં રસ્તામાં મસાઈઓ જોવા મળશે એ મારું મોટું મસાઈએ બલમ સિંહ તરફ તાકીને ફેંકયું. અમારી આકર્ષણ હતું. પૂર્વ આફ્રિકાની આદિજાતિઓમાં મોટર થોડી વધુ પાસે સરકી. સિંહ જરા લથડ્યો. મસાઈએ ખમીરવંત, વીર્યવાન અને વિરલ જાતિ ત્યાં તે દોડીને પેલા ભયંકર મસાઈએ પોતાના છે. આધુનિક સંસ્કૃતિને આ લેકેને જરાય સ્પર્શ હાથની કટારથી સિંહનું મોટું ભરી દીધું. મરણિયે સિંહ થયો નથી. વલ્કલને એક ટુકડો કમ્મરે લપેટી કૂદયો એને ચૂકાવીને મસાઈએ પોતાનું બલ્લમ લઈને રાખવો એ જ એમનો પહેરવેશ અને પોતાના કદ એના પેટમાં હુલાવી દીધું અને લેહીવાળી કટાર જેટલું જ ઊંચું બલ્લમ જેવું કાતિલ હથિયાર એ ખેંચી બીજીવાર એના ગળામાં પરોવી દીધી. આઠ એમનું જંગલી પશુઓ અને સંસ્કૃત માનવીઓ સામે દસ મસાઈએ પોતાના હથિયાર સાથે આ વિકરાળ બચાવનું સાધન. છ ફૂટ અને એથી ઊંચે એમનો યુધ્ધ જતા રહ્યા, પણ વચ્ચે ન પડ્યા. સિંહ ભર્યાની કદાવર દેહ કોઈ શિ૯૫મૃતિ જેવો મનહર અને ખાતરી થઈ ત્યારે બાકીના મસાઈએએ પેલા શોભાયમાન લાગે. માનવવંશવિજ્ઞાન અને ઈતિહાસની યુવાનને ઊંચકીને નાચવા માંડ્યું, કંઈક ગાવા માંડયું. દષ્ટિએ એમની ગમે તે હકીકત હોય પણ એમને ' ઈસ્માઈલ મોટરનું બારણું ઉઘાડીને બહાર નીકળી જોતાં તો આપણને ભય અને ભાન એકીસાથે થાય પડ્યો. સ્વાહીલી ભાષાને તો એ કસબી હતો. એટલા આ મસાઈ અપૂર્વ દેખાય. એમને વિષે અમે એમાંથી એક મસાઈએ કહ્યું: “હવે આ જુવાને સાંભળેલું કે સિંહ અને મસાઈ એ માં કાણું વધારે મારી દીકરીને પરણવાને અધિકાર મેળવ્યો છે. ‘ર અને બળવાન એ કહેવું મુશ્કેલ. એટલે આ રંગ- અમારી જાતિમાં જ્યાં સુધી કુંવારો મસાઈ બે દશ આદિજાતિ માટે ભારે કુતુહલ પળે પળે વધતું સિંહને પિતાના હથિયારથી મારે નહિ ત્યાં સુધી જતું હતું. આ મસાઈઓને જોવા અને મળવા માટે એને પરણવાનો અધિકાર મળતો નથી.” જ અમે નરેબી જવાને આ લાંબો રસ્તો પસંદ ઈસ્માઈલે આ વાત મને કહી. જિંદગી માટે કર્યો હતો. અમારા યજમાને જંગલ શરૂ થતાં જ મોતને ભેટનાર આ મસાઈઓને જોઈને મૃત્યુના મોટરના દરવાજાના અને બારીઓના કાચ ચઢાવી ભયથી જિંદગી ખોઈ બેસનારા આપણા ભાઈઓ દેવાની આજ્ઞા કરી. કારણુ આ મસાઈઓના જંગલમાં મને સાંભરી આવ્યા. જંગલની ભયાનકતા ઓછી સિંહોની પણ એટલી જ મોટી વસ્તી હતી. અમારી થઈ ગઈપણ મારા અંતરમાં સરકાર છવાઈ ગયે.
૧૨