Jain Yug 1940

SR No.: 536280
Original Sutra Author: N/A
Author: Mohanlal Dipchand Chokshi
Publisher: Jain Shwetambar Conference
Publication Year: 1940
Total Pages: 236
Language: Gujarati
Classification: Magazine, India_Jain Yug, & India
File Size: 24 MB

Page 104

જેન યુગ.
તા. ૧૬-૫-૧૯૪૦
જેન યુગ.
નિશ્ચિત માર્ગદર્શન.
આ જ સ - સ સસ વાને. આ બે સવાલના પેટાળમાં ઘણી ઘણી બાબતો
છુપાયેલી પડી છે. એ બધીને રફતે રફી, કાર્યકરોની શકિતનુ તેલન કરીને બહાર આણી શકાય તેમ છે. એ
દ્વારા જનતાના હૃદયને જેમ અર્શવું સુલભ છે તેમ તા૦ ૧૬-૫-૪૦.
ગુરૂવાર.
વસ્તીના દર પડેલા ભાગને પહોંચવું પણ સુલભ છે. ## # # # # ## # # જો બીજી ત્રીજી જંજાળ છડી એના પર જ મન સ્થિર
કરાય તે કંડ થવામાં પણ મુશ્કેલી નથીજ. , ખાસ અંકમાં જણાવ્યા મુજબ આ વેળાની સ્ટે. કેઈનું માનવું હોય કે એમાં અધિવેશન ભરવાની કમિટીની બેઠક સર્જાશે તે નડુિ પણ ઘણી ખરી રીતે શી જરૂર ? એવા રચનાત્મક કાર્યો તે અ જે પણ નિર્ણયાત્મક નિવડી છે.
આદરી શકાય. અહીં જ સમજફેર થાય છે. દરેક વડોદરા રાજ્ય કરેલ કાયદાને વકીંગ કમિટિને જે રચનાત્મક કાર્ય પાછળ ધનની અગત્ય રહેવાનીજ અને ઠરાવ ટેકે આપતા હતા તે રદ થઈ, પડેલ પક્ષે વચ્ચે એ ધન એકઠું કરવા સારૂં અધિવેશન જેવા પ્રસંગની મેળ થયું હતું તે એ કાર્ય ઘણુંજ સુંદર થતે અને
જરૂર ગણાયજ. જે કેવળ વિચારણું કરી, ઉડી જવાનું ખરેખર બેઠક પૂર્ણ પણે નિર્ણયાત્મક બની હોત, પણ
હોય અથવાતો માત્ર મનગમતા દ્રષ્ટિબિન્દુએથી વાણી વિધિને તે મંજુર ન હોવાથી છેક છેલ્લી ઘડીયે શેઠ
વિલાસ કરી જ ખતમ કરવાનો હેય અગરતે
બોલવાનું ઘણું અને કરવાનું કંઈ નહિં જેવું પ્રહસન જીવાભાઈ તરફથી પિતાના પક્ષકારોને પૂછી સંમતિ
લાજવી વિખરાઈ જવાનું હોય તે સાચેજ અધિવેશનની મેળવવાને ઈરાદો રજુ થયો અને એ માટે વધુ
જરૂર ન ગણાય. જનતા પણ આજે એટલી જાગ્રત બની સમય આવશ્યક્તા પર ભાર મૂકાયે, એટલે એ વાત છે કે એવા જસાને તે જરૂર લાત મારે. પણ જે કાયબેઠકના સમયે તે લટકતી રહી. અધિવેશન મળે તે વાડી પાછળ લાભ થવાની ચકખી અશા બાંધી શકાય પૂર્વ એ સંબંધમાં કાયમી ઉકેલ આવી ગયે હશે એમ તેમ હોય અને સાથે સાથે એ પણ સૂર્યના પ્રકાશ માફક ક૬૫વું એ જૈન સમાજનું પ્રચલીત વાતાવરણ જોતાં ખુલ્લું જાણું તું હોય કે એને લગતા કાર્યો કમજ પડેલા વધારે પડતું ન લેખાય,
ભાગલાને સાંધી જે બેપરવાઈ અને વિરાગતા યાત કદાચ તેમ ન પણ બને, છતાં એટલું તે દ્રઢતાથી નિક્રિયતા વતે છે એમાં ર્તિ ને સતેજતા આણી કહેવું જોઈએ કે અધિવેશનમાં જે વિષય પર કાર્યવાહી શકે તેમ છે તેને અધિવેશનની વ્યાસપીઠ પરથીજ કેંદ્રિત કરવાનું સૂચન કરવામાં આવ્યું છે અને એ સારૂ નિર્દેશ કરે ઈષ્ટ લેખાય. જેમ અધિવેશનમાં ભાગ સવોનુમતે જે નૈતિક બંધન હાજર રહેલ સભ્યએ લેનાર માટે દરવાજા ખુલા મેલાયા છે તેમ પોતાના હસ્તે મુખડે સ્વીકાર્યું છે, એ જોતાં વિદ્યમાન પક્ષેમાંના આંગણે બેઠક ભરનાર માટેની સ્થિતિ પણ ચોકખી થઈ કોઈને પણ કોન્ફરન્સ સામે કે એના અધિવેશન પ્રત્યે ગઈ છે. કેટલીક વાર ભળતે ભળતી ચર્ચાએથી અથવા હવે આંગળી ચીંધવાપણુ રહેતું નથી. જે અધિવેશને તે મનગમતા પ્રશ્નો આણવાની વાતોથી બેઠક બોલાવનાર કેવળ કેળવણી અને બેકારી નિવારણ પરત્વેજ પિતાનું સ્થાનિક સંઘનું વાતાવરણ કલુષિત બને છે અને ઐકય લક્ષ એકત્રિત કરવાનું છે, અરે એ પાછળ જ કમર કસી જોખમાય તેવી સ્થિતિ જામે છે તે રંચમાત્ર ભય વર્ષભર માટેના કાર્યક્રમ યોજવાનું છે અને એ હવે રાખવાનું કારણ રહેતું નથીજ.
જના માત્ર મીનીટ બુકના પાના પર ન રાખતાં કોઈ આકસ્મિક કારણ ઉદ્ભવે અથવા તે દેશની ભારત વર્ષના ચારે ખુણામાં પ્રચારવા અને અમલી પરિસ્થિતિ કિવા કાળની હાકલ કરજ પાડે તેજ એને બનાવવા સતતુ પરિશ્રમ જારી રાખવાનું છે, તે કયા જેને લગતી વિચારણા હાથ ધરવાની અગત્ય જમે. તે વિના માટે અસ્પૃશ્ય રહી શકે ? કયે વીર સંતાન એ સામે ઉક્ત પ્રશ્નોડી જ મુખ્ય ભાગ ભજવવાની. આ જાતનું કટુ વાણુના ઉચાર કે વિધી કરણીના દર્શન કરાવવા પગલું કેન્ફરન્સના ઇતિહાસમાં નવી ભાત પાડે છે. તૈયાર થવાને? એ બે પ્રશ્નોજ એવા છે કે એમાં યંગ- એક રીતે કહીયે તે જૈન સમાજની આ મહાન સંસ્થા, મેન કે યુવક–બાળક કે વૃદ્ધ અથવા રૂઢીપષક કે જે અત્યાર સુધી વિચારણાના અંતે સંદેશ સુચના કે સુધારક સૌ સાથે બેસી, વિચાર વિનિમય કરી શકે અને ભલામણ કરી સતેષ પકડતી હતી, તેને બદલે જાતે સંગીન પેજના ઘડી જન સમાજમાં પ્રવતી રહેલી કાર્ય કરવાના ક્ષેત્ર પ્રતિડગ ભરવા કટિબદ્ધ થઈ છે એવું વિષમ પરિસ્થિતિ ટાળી શકે. જ્યાં દીક્ષા સંબંધી કે અનુમાની શકાય છે. અન્ય સામાજીક ચર્ચાત્મક ઠરાવની ચાંચ બુડે તેવી ... વળી અધિવેશન અમુક મહિનામાં ભરવું એવે હીરે સંભવ નથી ત્યાં ગમે તે વર્તુળમાં વહેંચાયેલે, નિશ્ચય દાખવીને ઠરાવનું મહત્વ વધાર્યું છે કે જેને ગમે તે સાધુ મહારાજની ઉપાસના કરતે અથવાતાં
સમાજમાં પ્રવર્તી રહેલ સુષુપ્તિને ઉરાડી મૂકી છે. કેવળ અન્ય બાબતમાં ગમે તેવા વિલક્ષણ વિચારને ધારણું સ્થળની પસંદગી એટલા સારૂ બાકી રાખી છે કે જયારે કરનારે-કઈ પણ જૈન, ચાહે તે શ્રીમંત કે સામાન્ય કાર્યપદ્ધત્તિમાં આટલી હદે પરિવર્તન દાખવ્યું છે અને ધીમંત કે સેવાભાવી-અન્ય અંદેશાને આગળ ધયો વાદળા ઘેરાવાના સાગને અંત આણ્યા છે, ત્યારે સિવાય, છુટથી ભાગ લઈ શકે છે. જ્યાં આટલી હદે આમંત્રણ દેનાર શહેરને પોતાના પૂર્વના શબ્દી વાત સ્પષ્ટ છે, ત્યાં પછી સમાજમાં એક સંપી ચાહનાર સાચા કરી દેખાડવાનું સુગમ પડે. અને અહર્નિશ સમાજની પ્રગતિ વાંછનાર કેઈપણ જૈન એટલું કહી દેવું પ્રર્યાપ્ત થઈ પડશે કે એથી ઉપઅધિવેશનમાં હાજરી આપ્યા સિવાય કેમ રહી શકે? રકત બે પ્રશ્નોને કે એના મહત્વને રંચ માત્ર અલવલ જેના હૃદયમાં સાચી ધગશ છે તે હરગીજ નહીં રહે. આવવાની નથીજ.