Jain Yug 1937

SR No.: 536277
Original Sutra Author: N/A
Author: Mohanlal Dipchand Chokshi
Publisher: Jain Shwetambar Conference
Publication Year: 1937
Total Pages: 78
Language: Gujarati
Classification: Magazine, India_Jain Yug, & India
File Size: 7 MB

Page 75

તા. ૧૬-૧૧-૧૯૩૭.
જેન યુગ.
સરાક જાતિ અને જૈન ધર્મ. (મળે')
(મળેલું)
બંગાળ બિહાર અને ઓરિસામાં એવી જાતિ વસે છે મંદિર બંધાવ્યા હતા. ભૂમિ સાથે હળીમળીને કે જે સરાક જાતિના નામે ઓળખાય છે. “સરાક” શ્રાવક તેઓની રહેણી કરણી અને વ્યવહાર એ બાબતની શબ્દનો અપભ્રંશ છે, ત્યાંના ગવર્નમેન્ટ પ્રકાશિત કરેલ સાક્ષી પૂરે છે કે તેઓ હમેશાં અને આજે પણ સેસન્સ રિપોર્ટ અને ડીસ્ટ્રીકટ ગેઝેટમાં એમ જાહેર શાંતિપ્રિય છે. કરવામાં આવ્યું છે કે, સરાક જાતિ વસ્તુતઃ જૈન છે, - એજ રીતે સન ૧૯૦૮ ના પૂરી ગેઝેટના ૮૫ માં તે લોકાનાં ગૌત્ર, રહેo કરણ અને આચાર-વિચાર પેજ ઉપર લખ્યું છે કે:-“ સરાક જાતિ અતિ પ્રાચીન જે કઈ પણ કહી શકે, તે જેનેજ છે. તેઓ માનભુમ. જાતિઓમાંની છે.” વીરભૂમ, સિંહભૂમ, પુરૂલીયા, રાંચી, રાજશાહી, વદ્ધ મીન, તે સંબંધી મી. ગેટસન ૧૯૦૧ ના બંગાળ સેસન્સ બાંકડા, મેદિનાપુર આદિ જિલ્લાઓમાં તથા ઓરિસાના C
રિપોર્ટમાં કહે છે કે એ તે નિશ્ચય જ છે કે સરાઈ કેટલાયે જિ૯લાઓમાં વસે છે. જો કે તે લોકે પિતાના
શબ્દની ઉત્પત્તિ શ્રાવક શબ્દથી થઈ છે, જેને. સંસ્કૃત વાસ્તવિક સ્વરૂપને ભૂલી ગયા છે. છતાં કુળાચારને લીધે
ભાષામાં “સાંભળનાર' એ અર્થ થાય છે. જેનોમાં તેઓ વનસ્પત્યાહારી છે. ધર્મ અને કર્મના સંબંધમાં
શ્રાવક હેને કહે વાય છે કે જે યતિઓ અને મુનિઓથી તેઓ પિતાના કુળાચાર પ્રમાણે ભગવાન પાર્શ્વનાથના
ભિન્ન છે, અર્થાત્ ગૃહસ્થ છે. અહિ ઘણુ સરાકો વસે ઉપાસક છે. હેનાથી વધારે જ્ઞાન તેઓને નથી; પરંતુ
છે. ખાસ કરીને તેઓ (એરીસા) તાઈગીરીયા રાજ્ય,
આ તેઓ એ તે જરૂર સ્વીકારે છે કે તેમના પૂર્વજ જેના કટકનું બકી થાણું અને પૂરીના પીપલી થાણામાં વસ્યા હતા. તે લોકો સમેતશિખરજીની યાત્રા કરવા જતા હતા, છે. તે લેકે બીજી સરાક જાતિની જ્યમ શાકાહારી તેઓમાં એવી માન્યતા હતી કે યાત્રા કયો પછી ખેતી છે. પ્રતિવર્ષ મહા મહિનાની સાતમના રોજ ખંડઆદિ કાર્યો થઈ શકે નહિ અને તે માટે કે ગાલીયત ગીરીના ગયા એમાં જઈ ત્યાંની જૈન મૂર્તિઓની ને દરિદ્રતાથી યાત્રાને ત્યાગ કરે પડે. એતિહાસિક
પૂજા સ્તવના કરે છે. દષ્ટિએ જોતાં તેમાં જરાયે શંકા નથી કે તે લોકો જેની
તે શિવાય બંગાળ સેસન્સ રિપોર્ટમાં નં. ૪૫૭ છે. સન ૧૯૧૧ માં માનભૂમ છલા ગેઝેટના ૫૧ માં
પેજ ૧૦૯ માં લખે છે કે: પ્રાચીનકાળમાં પાર્શ્વનાથ
છે, પાનામાં સરાક જાતિ સંબંધી નીચે પ્રમાણે ઉલેખ કીલના નજીક
હીલના નજીકના પ્રદેશમાં જેનીઓની ખૂબ વસતી હતી. કરવામાં આવ્યું છે.
માનભૂમ અને સિંહભૂમ તે તે લેકેના ખાસ નિવાસ Beference is made elsewhere to a deculiar સ્થાન હતા, જેનીઓના કથન અનુસાર તે પ્રત્યેક પ્રાંતમાં people bearing the name of Sarak (variously ભગવાન મહાવીર વિચર્યા હતા, ત્યાંના લોકો પણ એજ epelt) of whom the district still contains a કહે છે કે: પ્રાચીનકાળમાં અહિં સરાક જાતિનું રાજ્ય considerable number, these people are obvi- હતું અને તે લેકે કેટલાંએ જેન મંદિર બંધાવ્યાં auely Jains by origin and their own tradi- હતાં માનભૂમમાં જેનોનાં કેટલાંયે પ્રાચીન સ્મારક અને tions as well as those of their neighbours, સિહભૂમમાં તામ્રપત્ર મળી આવ્યાં છે, તે લેકે The Bhumii nake then the descendents of પ્રાચીન જૈન શ્રાવક છે અને હેના સંતાનો સારાંક જાતિની race which was in the district when the નામથી પ્રખ્યાત છે.” Bhumij arrived their sincestors are also cre- ઉપરોકત રિપોર્ટો શિવાય બીજાં પણ કેટલાંક પ્રમાણે dited with building the temples at Parria, છે કે તે લોકોના ગેત્ર આદિદેવ, અનંતદેવ, ધમ દેવ Chharti, Bhoran and other places in these અને કાશ્યપ ( ભગવાન પાર્શ્વનાથ અને ભગવાન pre Bhulnij days. They are new and are મહાવીરનું કાશ્યપ ગેત્ર ) વગેરે છે કે જે જૈનેતર credited with having always been, penceable
તિમાં હવા અસંભવ છે. race living on the best of the terms with
તેઓના ગામમાં અને ઘરમાં કે કોઈ સ્થળે the Bhumij..
અત્યારે પણ જિનમૂર્તિઓની પાર્શ્વનાથના નામથી એ અર્થાત –આ જીલ્લામાં એક એવી જાતિ નિવાસ પૂજા કરે છે, એ લોકો કટ્ટર શાકાહારી છે, માંસ મદિરા કરે છે, જેને સરાક કહેવામાં આવે છે. કે જેની સંખ્યાનું વિગેરે બીલકુલ ખાતા નથી, જમીનકંદાદિ ફળ ઉપર પરિમાણુ અહિં કાશી છે, એ નિર્વિવાદ સિદ્ધ છે કે સરાક પણુ નફ રત છે, તે સંબંધી તેમાં કહેવત છે, “ડેહ ઉત્પત્તિથી જૈન છે, હેના કુલાચારથી અને સહવર્તિ ડુમુર પિડા છાતી યહ નહિ ખાય સરાક જાતિ” સરાક ભૂમિનાં પરંપરાગત કથનથી પણ એ ફલિત થાય છે કે જમીન મંદાદિ ખાતા નથી (જેન તર કોઈ પણ કે એ લેકે એ જતિના વંશધર છે કે જે ભૂમિના જતિમાં કળ વિશેષને ત્યાગ જોવામાં આવતું નથી ) આગમન પહેલાં અહિં વસ્યા હતા અને હેમણે પારા, તે લોકે રાત્રિ ભેજનને ખરાબ સમજે છે. અને કેટલાક છા, ભેર આદિ સ્થાનમાં ભૂમિજ કાલથી પહેલાં જિન લાકે રાત્રિભોજન કરતા નથી. ઉપરોકત પ્રમાણેથી