Jain Yug 1937

SR No.: 536277
Original Sutra Author: N/A
Author: Mohanlal Dipchand Chokshi
Publisher: Jain Shwetambar Conference
Publication Year: 1937
Total Pages: 78
Language: Gujarati
Classification: Magazine, India_Jain Yug, & India
File Size: 7 MB

Page 31

તા. ૧-૧૦-૧૯૩૭.
જૈન યુગ.
જૈનેતર વિદ્વાનોનું જૈન ઈતિહાસ વિષેનું અજ્ઞાન.
-
-- [:- આ બન્ને લેખકે જેન જનતાને ઘણુજ ઉપયોગી છે, જેનેતર વિકાને હાથે જૈન ઇતિહાસને કેટલું વિકત સ્વરૂપ અપાય છે, તે સ્પષ્ટ દેખાઈ આવે છે, જે જે ભાઈઓને આવી બીનાઓ અને હકીકત પ્રાપ્ત થાય તેઓ અમારા ઉપર મેકલી આપશે તે અમે તેને તુરતજ સ્થાન આપીશું.]
તંત્રી. . લેખાંક ૧ લે
વ્યાખ્યા સાચી હોય એમ માની શકાય નહી. છતાંય આ પુસ્તક કુમારપાલ અને શ્રી હેમચંદ્રાચાર્ય. મારફતે શાળાઓમાં ભણતા આજના બાળકો અને ભાવિ
નાગરિકોને આવું ભ્રમણભર્યું જ્ઞાન અપાય છે. જે પૂણ્યભૂમિ આર્યાવર્તમાં જૈનધર્મ યુગો પૂર્વે ઉત્પન્ન થયો,
આમ અનેક ઇતિહાસ (!) તથા નવલકથાકાર વિગેરેના વિક, વિસ્તર્યો અને આજે પણ વિદ્યમાન છે, તેજ ભૂમિમાં
હાથે આપણને તથા આપણા મહાપુરૂષોને જે અન્યાય થઈ તેના વિષેનું જૈનેતર વિદ્વાનોનું અજ્ઞાન અજાયબી ભર્યું અને કેટલીક વાર અક્ષમ્ય હોય છે. કેટલાક પાશ્ચાત્ય વિદ્વાન સંસ્કૃતિ,
રહ્યો છે તેને માટે દેશીત કોણ? આપણે કે તેઓ? વ્યર્થ
વિતંડાઓમાં સમય, બલ, અને દ્રશ્યને વ્યય કરનાર આપણાં ભિન્નતાને લીધે કે અધુરી સામગ્રીને લીધે ગેરસમજમાં ભૂલે
વિદ્વાન આચાર્યો તેમજ આગેવાનો તેમની ફરજ કયારે સમજશે? કરી બેસે, પરંતુ જેમની વચમાં આપણે વસીએ છીએ તેઓ પણ આપણા વિષે ભ્રમણામાં રહે ત્યારે તે તે બમણા દર અમદાવાદ -સુન્દલાલ એ કાપડીઆ બી. એ. કરવા તરફ લક્ષ આપવાની આપણ નાયકની પ્રથમ ફરજ છે. (૧) અલાહાબાદના પ્રખ્યાત છે. ઈશ્વરીપ્રસાદ કલિકાલસર્વસ
લેખાંક ૨ જે. ભગવાન હેમચંદ્રાચાર્યને કુમારપાળના મહાઅમાત્ય કે મુખ્ય સચિવ તરીકે ઓળખાવે છે. તેઓના “A short History “ઉગતો ભાનુ' નાટકના પાત્ર. of Muslim Rule in India’ નામે પુસ્તકમાં ૫. ૭ ઉ૫ર લખે છે. કેન્“Kumarpala-showed great
જૈનેની ઇતિહાસિક વ્યકિતઓનું વિકૃત નિરૂપણ..
નાના respect to Hemchandra Suri, the learned Jain આજથી થોડા દિવસ પહેલાં મારા એક મિત્રે કહ્યું કે Scholar, whom he elevated to the position દેશી નાટક સમાજના “ઉગતે ભાનુ ” નાટકમાં જેનોની of Chief Minister.” અર્થાત-રાજ કુમારપાલને કથાના માટે ભાગ આવે છે. અને તે ઇતિહાસિક ખેલ છે, હેમચંદ્રસૂરિ નામે એક જૈન વિદ્વાન માટે ભારે માન હતું જેને એટલે સામાન્ય રીતે તે ખેલ જોવાની ઉત્કંઠા થઇ, અને તેણે મુખ્ય પ્રધાનની પદવી ઉપર નીમ્યા હતા. વળી–એજ અમેએ તે ખેલ છે. આ નાટકના લેખક કવિ છે. એ પુરતકમાં પા. ૮ ઉપર લખે છે કે 'His Minister રિટીએ નાટકની ચેપડીની પ્રસ્તાવનામાં આ નાટકના ઈતિHemchandra was a great Scholar of Prakrit &ાસિકપણુ માટે કેટલીક વિગતના ટુકડા ટુકડા આવ્યા છે, and Sanskrit, and composed a number of જે વાંચતાં તેમજ નાટકના પાત્ર નિરૂપણુ જતાં વેરાટી જેવા works on history and religion which were કવિ આટલી હદ સુધી ઇતિહાસને નામે હાંકયે રાખે એ કેટલું dedicated to the king.' અથૉત્ તેના (કુમારપાલના) બધુ ખેદજનક કહેવાય ? પ્રધાન હેમચંદ્ર પ્રાકૃત અને સંસ્કૃતના મહા-પંડિત હતા અને તેમણે ઇતિકાસ તથા ધર્મ ઉપર સંખ્યાબંધ ગ્રંથ રચી રાજા
શ્રી. વૈરાટી આ નાટકમાં મુખ્ય પાત્ર બિંબિસાર ઉપર (કુમારપાલ) ને અર્પણ કર્યા હતા.
આખા નાટકને ખેંચી જાય છે, અને બિંબિસારને મગધના
એક જુલમી અને અહંકારી સમ્રાટ તરીકે આલેખ્યા છે, તે હું માનું છું કે ભગવાન હેમચંદ્રાચાર્ય રાજા કુમારપાલના પ્રસ્તાવનામાં કહે છે કે “જૈન પ્રથાએ બિંબિસારને ઉપશ્રેણિક ધર્મગુરૂ કે ધાર્મિક બાબતમાં સલાહકાર હતા, પરંતુ તેમને અને અશોકને શ્રેણિક તરીકે વર્ણવ્યા છે. આ માન્યતા તેની ભૂલ મુખ્ય પ્રધાન તરીકે ઓળખાવવામાં તે વિદ્વાન લેખક જેન ભરેલી છે. જૈન ગ્રંથ બિબિસારને (ભંભસારને) ઉપશ્રેણિક તરીકે સાધુના આચાર તથા તત્કાલિન ઇતિહાસ વિષેના તેમના અજ્ઞા- નદિ પણ શ્રેણિક તરીકે વર્ણવે છે. વળી શ્રેણિકને તે મૌર્ય નનું પ્રદર્શન જ કરે છે.
વંશના જણાવતાં કહે છે કે મને પણ શંકા છે કે બિંબિસાર (૨) શ્રી. ગુલાબભાઈ ના. જેથી તેમના ‘હિન્દુસ્તાનને ઇતિહાસ’ એટલે ઉપણિક મૌર્ય વંશના હતા કે શિશુનાગ વંશના નામે પુસ્તકમાં પા, ૨૮ ઉપર લખે છે કે...' શ્રી મહાવીરના હતા? આ રીતે લેખક પિતે પણ કોઇ નિશ્ચય ઉપર આવી મરણું પછી “જૈન ધર્મમાં ” “વેતાંબર અને દિગંબર એવા શકતા નથી. બે સંપ્રદાય દાખલ થયા. જેઓ મહાવીરસ્વામીની મૂર્તિને ન પ્ર અને સાહિત્યના ટકા વિના કવિ વૈરાટીએ આ વેત વસ્ત્ર પહેરાવી પૂજા કરે છે તેઓ લેતાંબર, અને વસ્તુ સંકલના જૈન ઇતિહાસ સાથે કેવી રીતે બંધ બેસાડી તે જેઓ એમની વિશ્વ વિનાની અથવા નગ્ન મૂર્તિની પૂજા સમજાતું નથી, વળી શ્રેણિક અને મૌર્યવંશની સ્થાપના વચ્ચે કરે છે તેઓ દિગંબર.” પિતાંબર અને દિગંબરની આ શ્રેણૂિકની ત્રણુ પેઢી તથા નવનંદના રાજ્યકાળને સમય આવી