Jain Yug 1931

SR No.: 536271
Original Sutra Author: N/A
Author: Harilal N Mankad
Publisher: Jain Shwetambar Conference
Publication Year: 1931
Total Pages: 176
Language: Gujarati
Classification: Magazine, India_Jain Yug, & India
File Size: 12 MB

Page 61

તા. ૧-૫-૩૧
– જૈન યુગ –
વિ વિ ધ નો ધ
અને ચર્ચા
સંગઠન પ્રયોગ અને નવયુગ કર્તવ્ય. નથી. યુરોપનો મધ્યકાળને ઇતિહાસ વાંચ્યો હશે તે પ્રાચીન
પદ્ધતિની પિપશાહીએ મારેલા હુંફાડાને એમાં રંગરાગ જોશે. અત્યંત એનો વિષય છે કે અત્યારે સમસ્ત હિતો જનતાને એક જ વાત કહેવાની છે. આવા ધમધ મલ્લાઓથી વિચારક વર્ગ “સંગઠન” ની જનામાં જોડાઈ રહ્યો છે અને જરા પણ ગભરાવાનું નથી. જેમ અત્યારે નોકરશાહી જતાં તેના માર્ગ શૈધે છે ત્યારે જેનેનો એક અતિ નાન વિભાગ જતાં પોતાને રંગ બતાવતી જાય છે તેમ અત્યારે જૈન પિપો જૈન ક્રમમાં કલહ કઈ રીતે વધે અને ભાગલા કેમ પડે તેને માતાના છલા પાસાધામ લતા એમને તરફના પૂજ્યભા માટે તોડ મહેનત કરી રહ્યો છે. એક બલવાની કળામાં સહજ અને સદ્ગત્તિને દુરૂપયોગ કેટલી હદે થઈશ કે છે એના ભાસ કૌશલ્ય મદારી એમના વર્ગના સર્વને રમાડે છે અને તેઓ કરાવતા જાય છે. એમનામાં રચનાત્મક એક કામ કરવાની
તાકાત આવડત કે અક્કલ નથી. માત્ર ગાલીપ્રદાન એ એમનું 'ધર્મના ખાના નીચે મહા અધર્મ સેવી રહ્યા છે. એમની
આધાર દલીલ તત્ત્વ છે અને અસમંજસ વાણી એ એને વાણીમાં સંયમ નથી, એમના આચારમાં નિયમન નથી,
માત્ર સંગ્રહીત ખાને છે. નવા વિચાર કરનારને ભાંડવા એમની દેડધામમાં વ્યવસ્થા નથી, એમના કથનમાં શાંતિ
એ એમને યુગધર્મ છે, અને પંદરમી સોળમી સદીના કદાગ્રહ નથી, એમના વાતાવરણમાં દીર્ધ દ્રષ્ટિ નથી, એમની હાકલમાં
જીવતા કરી એના ઉપર મદાર બાંધો એમનો દુરશાપાસ અક્કલ નથી, એમની વિચારણામાં અનેકાંતનું તત્વ નથી,
છે. એમને ખેદ હોય તો એક જ છે કે એમને “હાજી હા' એમની દોરવણીમાં વિવેક નથી. એમના વર્ચસ્વમાં કળા નથી,
અલ કરનારો વર્ગ ઘટતું જાય છે. કોઈપણ રીતે કેળવણું ઘટે એ એમના ગમનાગમનમાં પદ્ધતિ નથી. આ જીવન પ્રવાહ
એમનો જીવન સંદેશ છે. પ્રકાશથી એ ભય પામે છે અને જોઈએ તે કેક થવાના વખ અને તે સ્થાન ન મળે તો નવયુગથી એ નામે છે. એમના કેડ એટલો છે કે એ ચાલે ગમે તે કરી નાખવાની ભયંકર માથાકૂટ સિવાય એમાં એકપણ તે યુનિવર્સિટીઓને ઉખેડી નાખે. શોધખોળને પુળા લગાડી સુસંબદ્ધ વિચાર દેખાતું નથી અને દલીલને અભાવે ગાળીપ્રદાન, દે, વાંચન વિચારણને દાહ મૂકી આપે અને ભમરાહનું બરાબર દિકાર અને ધમકીઓ સિવાય કાંઈ દેખાતું નથી જેન ભાન કરાવે. સૌરાષ્ટ્રમાં સાધુને ઉભા રહેવાનું સ્થાન ન રહે ધમને છાજે તેવી આ મનોદશા ન હોય. અંધશ્રદ્ધાળુઓને એવી એમની વાગ્ધારા નિષ્ફળ થવાની છે. સાધુને હજુ અગાઉ દોરવવામાં પણ જે પરસ્પર અવિરોધ જોઈએ એના ફાંફા જેટલું જ માન મળશે, પણ તે ચારિત્રવાન સાચા સાધુને મળશે. દેખાય છે. જેને ઈતિહાસમાં આવા અનેક ધૂમકેતુઓ આવ્યા ખટપટીઆ ધમાલી ઘમંડી અહંભાવીને હવે સ્થાન છે, પણ ઇતિહાસે એની નોંધ સરખી પણ કરવાની દરકાર મળવાના નથી કરી નથી. બીજી વાત તે અંગત છે, ૫ણુ અત્યારે જતી જનતાને એક વિકપ્તિ કરવાની છે. જરાપણુ ગભરાયા કરવા યોગ્ય છે. ખટપટ દોડધામ અને પ્રલોભનેના ઇતિહાસ
વગર થોડો વખત જોવા કરે. ભદ્રજનને ભરમાવનાર બીન લખાશે ત્યારે જૈન કામ સમસમી ઉઠશે, પણ આ બે વિભાગ
અનુભવી કે આત્મઘાત કરે છે તે જુઓ. જૈન ધર્મને પાડવાની મનોદશા કેવી તીવ્ર? અને જેન કામ એને કેમ
વિજય જરૂર થવાનો છે, ઉદય કાળની સન્મુખ આપણે આવી સહન કરી શકે એ ૫ણુ મહાન પ્રશ્ન છે. અને આ સર્વે પહોંચ્યા છીએ અને મેટા મેટા શીખ પણું ગડગડી ગયા ધર્મના ખાના નીચે? અરે! એક સામાન્ય બાબતમાંથી કઇ છે. આપણે ખૂબ વાણી સંયમ રાખ. રચનાત્મક કાર્ય અને હદે વાત ઉતરની જડ છે !! અતિખેદ થાય તેવા પદ્ય તેટલું કને જવું અને સુંદર ભવિષ્ય માટે રાહ જોવી. અત્યારના ગોઠવાય અને જૈન કેમ જોઈ રહે તે પાલવે તેવી વાત સર્વ વિચાર ભેદોનું પર્યવસાન એકજ રીતે શકય છે. અંધકાર નથી. અત્યારે સંગઠન કરવાનો વખત છે. અત્યારે ગુરુજીને માટે વલખા મારનારને અને પ્રકાશને સ્વીકાર કરવાજ ભેદ ભૂલી જવાના છે. અત્યારે નાના નાના ભેદ વિસારી પડશે. આપણે વાણી સંયમ ખૂબ રાખો અને સંગઠનની મૂકવાના છે. અત્યારે તે સ્થાનકવાસી, દિગંબરી અને આપણે તક આવે તે જવા ન દેવી બાકી તે ભારત વર્ષને વર્તમાન સર્વ એક પ્રભુને પૂજનારા છીએ એ વાતને મુખ્ય કરવાની
ઇતિહાસ ખૂબ પિકારીને કહી રહ્યો છે કે અંતે સત્ય ધર્મને જ છે. ત્યારે દુકાનદારીઓ માંડી બેસી જવું અને વિવેક વગર વિજ્ય છે. મહાત્માને ગાળ દેનારને મેં ખુબન સાંભળ્યા છે, અવ્યવસ્થિત હો જવું એ જે તે આ વખત નથી. પણ અંતે તે સમજ્યા છે અને દીર્ધ દ્રષ્ટિના પ્રકાશ આગળ અત્યારે જૈન કેમ એવી સ્થિતિમાં વર્તે છે કે એને જૂમના નમી ગયા છે. રન ધર્મનું ભવિષ્ય ઉજવળ છે અને તેને કલહ પાલવે નહિ. એને ધર્મને નામે થયેલા ઝગડાએ
દીપાવવું એ નવયુગના હાથમાં છે. મૌલાનાઓના ગાંડપણથી નિરર્થક હતા અને અત્યારે તે તેનો કાંઈ અર્થ જ નથી ગભરાવાનું નથી, પણ કેળવણીને વધારવામાં પાછા ન પડવું એમ શીખવવું જોઇએ. એને બદલે એને ઘોળી ઘોળાને વિરે અત્યારના ભદ્ર લોકના પુત્ર તે નવયુગનાજ પાણી પીવાના ધના ઝેર પાવામાં આવે, એના કલહ વધારવામાં નવયુગના છે અને અસાધુ ભાધિવાળાને નવકાર સંભળાવવા એ પણ છાપાઓને ગમે તેવી રીતે આશ્રય મેળવી પણ કરવામાં ધમ છે. કેટલાક દાકતર.ની પદ્ધતિ પ્રમાણે છેલ્લી ઘડી સુધી આવે અને સભાસ્થાનેથી ગૃહસ્થના મુખમાં ન શોભે તેવા “ઇજેકશને ' આપ્યા કરવાની વાત ઇષ્ટ નથી. પરમાત્માનું ગાળ પ્રદાન કરવામાં ભદ્રજનો પાસે ધમાભિમાન બતાવવાની નામ એવા વ્યાધિવાળાને અને સંભળાવનારને બન્નેને અતિ તુચ્છ મનોદશા બતાવાય ત્યાં જેનો સવાલ જ રહે હિતકર છે.
છે. ગિ. કે.