Jain Yug 1931

SR No.: 536271
Original Sutra Author: N/A
Author: Harilal N Mankad
Publisher: Jain Shwetambar Conference
Publication Year: 1931
Total Pages: 176
Language: Gujarati
Classification: Magazine, India_Jain Yug, & India
File Size: 12 MB

Page 58

- જૈન યુગ -
તા. ૧-૫-૩૧
જેન ચા
વિશ્વ વ્યાપી વિરસંદેશ
અથવા તેને અહેવાલ વાંચો છે, પણુ આપણા પિતા સિવાય 1ષણિa niણ પાક સારીનાથજ નાથ! દg: I સર્વેએ એને બેકાવવી જોઈએ એમ ધારીએ છીએ. આ ન = arg મત્તાન ઘર હૈ, ઘજિમrry artોરથal ll અ'િચિકર સ્થિતિ અગ્ય છે. પણ વિચાર કરવાથી સુસાધ્ય
શ્રી લિન લિયા.' છે. કામનો મોટો ભાગ-ધણા મેટો ભાગ કેન્ફરન્સ માટે અર્થ:-સાગરમાં જેમ સર્વ સરિતાઓ સમાય છે તેમ હે નાથ!
તલસી રહ્યો છે. એને અત્યારની પ્રગતિમય પરિસ્થિતિમાં બેસી તારામાં સર્વ દૃષ્ટિએ સમાય છે; પણ જેમ પૃથક પૃથક્ ,
રહેવું યોગ્ય લાગતું નથી. તેમના પ્રતે, તીર્ષના ને, સરિતાઓમાં સાગર નથી દેખાતા તેમ પૃથફ પૃથફ દૃષ્ટિમાં
સાહિત્યના પ્રશ્ન, અહિંસાના પ્રશ્ન, ઔદ્યોગિક, આર્થિક, તારં દર્શન થતું નથી.
ધાર્મિક અને કેળવણીના વિષયની ચચો દરેકને બહુ ગમે છે એને એમ લાગે છે કે એવાં અનેક બને જૂદા જૂદા દ્રષ્ટિબિંદુ એથી વ્યવહારૂ આકારમાં ચર્ચાવાની અત્યારે બહુ જરૂર છે.
અત્યારે પ્રગતિમય જમાનામાં બેસી રહેવું અને એક વિચારને સરિતા સહુ જેમ સાગરે, તુજમાં નાથ! સમાય દષ્ટિએ; પકાવતાં દર વર્ષ લાગે એ વાત પાલવે તેમ નથી. અત્યારે જામ સાગર ભિન્ન સિધુમાં, ન જણાયે તું વિભક્ત દષ્ટિમાં. આપણી કેમ સામે એટલા પ્રશ્નો પડયા છે અને વખતો
વખત એટલા નવા ઉડતા જાય છે કે એના સંબંધમાં પ્રસાદ ( હાર-જી
સેવે બજે તેમ નથી, એ પ્રશ્નની ચર્ચા કરનાર સંસ્થાને કયું નામ આપવું તેનો સવાલ નથી. પણ ચર્ચા કર્યા વગર બેસી રહેવાની વાત કે ઈ સહજ અહપવિચારક હોય તે પણ
રવીકારે તેમ નથી. તા. ૧-૫-૩૧ 1 શુક્રવાર. છે
જૈન ધર્મને અને જેન કેમને અમુક પ્રશ્નો ખાસ લાગુ પડે છે. એને પિતાના ખાસ પ્રશ્નોનો નિવહ અને નિકાલ કરજ રહ્યો. એક વાત એણે લક્ષમાં રાખવાની છે અને તે
એ કે રાષ્ટ્રને વિરોધ થાય, રાષ્ટ્રહિત બગડે એવી રીતે કેઅને કોન્ફરન્સ.
પણ પ્રશ્નનો નિકાલ કરવો ન જોઈએ. હિંદ દેશ એટલે વિશાળ
છે કે ત્યાં અનેક પ્રકારના ઉન્નિતિ સાધક માર્ગે દોરવી ઘણું સ્નેહીઓ એમ પૂછે છે કે કેન્ફરન્સનું અધિવેશન શકાય, ચર્ચી શકાય અને અમલમાં મૂકી શકાય, પણ દેશની કેમ કરતા નથી ? આ પ્રશ્ન સહજ છે, પણ તેને ઉત્તર એટલે મહાસભા જે માર્ગ દેવે તેનાથી તને વિરોધ કોઈપણ સહજ નથી. પ્રથમ તે આપણે એક જ વાતને વિચાર કરીએ પ્રકારે ન હોવો જોઇએ. આટલું સાદું સત્ય લક્ષ્યમાં રાખવાની કે જેટલા માણૂસો પૂછવા આતુર છે, તેટલા કામ કરવા ખાસ જરૂર છે જેથી પ્રમાદ ન થાય. તૈયાર છે? થાય છે એમ કે દરેક સવાલ પૂછનાર કોન્ફરન્સ ભરવાની જવાબદારી પિતાના સિવાય બીજા સર્વ ઉપર છે.
હાલમાં કઈકે ઈ મનુષ્ય જેનની મહાસભા માટે એમ સમજીને જ સવાલ કરે છે, મનુષ્ય સ્વભાવની એ પણ અતિ તુછ ભાષામાં લે લખે છે. તેવાઓની સંખ્યા અતિ એક બલિહારી છે કે સવાલ પૂછવામાં રસ લેનાર પિતાને અ૫ છે, લગભગ નગણુતરીમાં લેવા જેટલી છે, છતાં એના જાણે એ વાત સાથે કઈ રીતે લાગતું વળગતું નજ હોય વિચારમાં કેટલે વિરોધ છે તે તેએાજ સમજતા નથી આવેએમજ માની બેસે છે. પિતાની ફરજને વિચાર કરવા કરતાં અને વશ થઈ જવામાં અને ઝનુની ઉપદે ઝીલવામાં જ્યાં અન્યની ફરજને ખ્યાલ જનતાને વધારેજ રહે છે અને તેજ વિવેકને નાશ થઈ જાય ત્યાં દલીલને ભાગ્યેજ અવકાશ રહે. કારણે જયારે ભાણું કે ઉપદેશ આપવો હોય ત્યારે દરેક છે. આપણે કેન્ફરન્સ શબ્દ સાથે ખાસ સંબંધ નથી, પણું , પહેળા પહોળા થઈ જાય છે, પણું વર્તન વખતે ધણુના
જેઓ એની મરણ સમાધિ થઈ ગઈ માનતા હોય, જેઓ ધારણુ બદલાઈ જાય છે. કોઈપણ વ્યકિત તેના ઉપદેશ ઉપરથી એને ખલાસ થઈ ગયેલી ગણુતા હોય તે પિતાનાં સંભાષણો mતે કેવી હશે એમ ધારવામાં જેટલું ખોટું પરિણામ કોઈવાર અને મુખપત્રોમાં એનાંજ ગીત ગાવા બેસે અને રડતાં રડતાં . આવે છે તેટલું જ આવા સવાલ પૂછનારની સંખ્યા આતુર છે ૫ણ એને સંભાર, તે બતાવે છે કે જેને કેન્ફરન્સને આખી એમ માનવામાં ખલન થવાનો સંભવ ખરે.
કેમપર કેવો પ્રભાવ છે. એ પ્રભાવ એણે કરેલી સેવા અને
ભવિષ્યમાં કરવાની શક્યતાને આધીન છે, અત્યાર સુધીની કોન્ફરન્સ એટલે શું? એ કાંઈ બહારનું મંડળ નથી. કેન્ફરન્સની સેવાને ઈતિહાસ જૈન કેમના દફતરે સોનાને આપણે એની પાસે હુ લેવા જવાના નથી. આપણો અને અક્ષરે લખાઈ ચૂલે છે. એને એકાંગી ભાવ છે. આપણે સર્વ કાંઈ કરીએ તે તે કેન્ફરન્સનું કાર્ય. આપણે બેસી રહીએ તે કેન્ફરન્સ ચાલે છતાં આપણે પૂર્વ કાળના ગૌરવ ઉપર રાચવાનું નથી. નહિ. આપણે ચલાવીએ તેજ તે ચાલે અને આગળ ધપે આપણે તે અત્યારે જે અનેક પ્રને ઉપસ્થિત થાય છે તેને તેથી કેન્ફરન્સનું અધિવેશન કેમ કરતા નથી ?' એમ સવાલ ન્યાય આપવાને છે. તે કાર્ય આપણે એગ્ય રીતે કર્યું છે કરવાને કાઈ જૈન હક કે અધિકાર નથી. આપણે તે એમ અને કરશે કે કેમ તેની વિચારણું અને તેને નિર્ણય આપણે છે કે કોન્ફરન્સનું અધિવેશન થાય છે તેમાં ભાગ લે છેઈતિહાસકારો ઉપર ખીએ. આપણું કર્તવ્ય આપણે પીઠ