Jain Yug 1931

SR No.: 536271
Original Sutra Author: N/A
Author: Harilal N Mankad
Publisher: Jain Shwetambar Conference
Publication Year: 1931
Total Pages: 176
Language: Gujarati
Classification: Magazine, India_Jain Yug, & India
File Size: 12 MB

Page 159

૧૫-૧૧-૩૧
– જેન યુગ –
૧૭૫
દીક્ષાની વર્તમાન ચાલી રહેલી ધમાલ પર આવા દીક્ષા પદ્ધતિ પર કંઈક.
મહાન આદર્શ ભૂત વૃતાન્તા બહુ ઉપયેગી થઈ પડે તેમ છે. જૈન વાડમયનો ઘેરી પ્રવાહ જોતાં સ્પષ્ટ સમજી કેદનું પણ કાર્ય થયુ હોય તો એગ્ય અને અયોગ્ય શકાય છે કે જેન વાણી માતાપિતા કે વાલીની સમ્મતિ હોય તે અયોગ્ય કહેવાય. “ આર્ય રક્ષિત ' ની ચોરી તે જૈન લઈને, રીતસર વ્યવસ્થા કરીને વિવેકપૂર્વક દીક્ષા ગ્રહણ કરે- શાને રીજ કહી. આરક્ષિત પિતે ઉમર લાયક છે, લગવાનું કરમાવે છે. સૂત્ર-સિદ્ધાન્તના ચરિત ઘટનાદર્શક પાઠમાં ભગ બાવીસ વર્ષની ઉમ્મર ધરાવે છે. ચાર વેદ અને ચૌદ આ પ્રકારનું વિવેકદર્શન બહુ સુલભ છે. સૂત્રોમાં સ્થળે સ્થળે વિદ્યા ભણી ઉતર્યા છે. વેદ-વેદાંગના મહાટા પંડિત બનેલ છે.
અMપિયો આપુછામિ” (માતાપિતાને પૂછું) આવા એવા મહેટા પંડિત બનીને તેઓ જ્યારે પિતાના શહેરમાં શઓ ગલાબંધ નજરે પડે છે. આવા શબ્દો સૂત્રગત પ્રાચીન આવે છે ત્યારે શહેરનો રાજા મહાટા મામૈયાના ઠાઠમાઠથી કથાઓમાં દીક્ષાના ઉમેદવાર મહાશયના મુખમાંથી નિકળે તેમને નગરમાં પ્રવેશ કરાવે છે. શહેરની જનતા તેમના છે. “ભગવતી,’ ‘જ્ઞાતાધર્મ કથા' વગેરે સૂત્રો તથા “વસુદેવ- માનમાં ઉભરાય છે. આમ રાજમાન્ય, મન માન્ય એ દિ' વગેરે પ્રાચીન ગ્રન્થોમાં જમાલિ.” “મહાજ,' “મધ પંડિત જ્યારે પોતાનાં માતાજીને પગે પડે છે ત્યારે કમાર,’ ‘જન્ કુમાર’ વગેરેની કથામાં દીક્ષાના ને ઉમેદ- માતાની પાસેથી તેમને એક જુદીજ પ્રેરણું મળે છે. વારના મુખમાંથી નિકળતે “સમાવિયો બાપુજાન ” માતાના ઉપદેશથી મહાન જૈન આગમ ‘દૃષ્ટિવાદ', અધ્યયન વગેરે વચન સન્દર્ભ તેમના સૌજન્ય તથા વિવેકપર સરસ
કવા તેઓ પ્રેરાય છે. માતા ઠેકાણું બતાવે છે ત્યાં-તેસરિપ્રકાશ નાંખે છે. એ આખા પ્રબધે પ્રસ્તુત દીક્ષા પ્રશ્નના પુત્રાચાર્ય' ની પાસે તેઓ જાય છે “ દષ્ટિવાદ’ ના અધ્યયન અભ્યાસકેએ ખાસ અવલોકન કરવા જેવા છે. એ કથાનાયક માટે “આર્ય રક્ષિત' દીક્ષા લેવા તૈયાર થાય છે. પણ્ તેઓ મહાશયના ગુરૂદેવે પણ એ મુમુક્ષુ શિષ્યને દીક્ષા માટે ગુરૂમહારાજને પોતાની પરિસ્થિતિ જણાવતાં કહે છે કેમાતાપિતાની આજ્ઞા લેવામાં સમ્મત થાય છે. એ ચરિત
“મારા પર કૃપા કરી, વિહાર કરી અન્યત્ર જવાય ઘટનાઓમાં જેને સંસ્કૃતિની સ્વાભાવિકના, વિશિષ્ટતા, સભ્યતા
અને અન્યત્ર દીક્ષા અપાય તે સારું. કેમકે આ સ્થાને રહેતાં અને ઉદારતાનું સુન્દર ચિત્ર દેરાયલું નજરે પડે છે.
મને એમ લાગે છે કે, રાજા અને પ્રજાને મારા પર બહુ મહાવીર જેવા મહાન્ આત્મા, તેના મહાન પવિત્ર
અનુરાગ હોઈ તેઓ કદાચ મારી દીક્ષા ભગાવી પણ નાંખે. શાસનમાં તોફાની કે ધાંધલી દીક્ષાની કલ્પના પણ કાઈ કરી શકે
આમ, આર્ય રક્ષિતને ઉપરાધ થવાથી આચાર્ય મહારાજ કે? નસાડી-ભગાડી, ધીંગાણું કરી દીક્ષા આપનામાં અને
સપરિવાર ને પંડિતજીને રાઈ અન્યત્ર વિહાર કરી જાય છે વિધારામાં, તેના પર “ભાગવતી”ની મહોર છાપ લગાવવામાં
અને પછી તેમને દીક્ષા આપે છે.” * મહાવીરના શાસનની ભારે વિડમ્બના થાય છે. મોટી ઉમ્મરે. દીક્ષા લેવામાં પણ માતા પિતા, વડીલ કે વાલી આદિની
આમાં આપણે જોઈ શક્યા છીએ કે, આર્ય રક્ષિત સમ્મતિ જરૂર લેવી ઉચિત છે, નાશી-ભાગીને છાને છાને પોતે પુખ્ત ઉમરના છે. તેમનાં સમ્યકત્વધારિણી, મુમુક્ષ, દીક્ષા લેનાર નાહિમ્મત, કાયર અને માયકાંગલો છે. અને
- વિરક્ત માતાજીને તે પિતાના પુત્રની દીક્ષામાં હર્ષ હાયજ એની દીક્ષા આપનાર સાધુઓ પણ વ્હીકણું અને નબળા છે.
કંઇ વાંધા વચકે નથી. બાંધે માત્ર જે આર્ય રક્ષિતે ઉપર એવી માયકાંગલી દીક્ષા સાધુ સંસ્થાને, સમાજ અને દેશને
બતાવ્યો કે રાજા--પ્રજાને તેમની પર અનુરાગ હોઈ તેમના તથા ધર્મને બહુ હાનિકારક છે. બહાદુર મુમુક્ષુ તે પિતાની
તરફથી કદાચ વિન આવી પડે એજ. એટલે આ દીક્ષા સત્ય નિષ્ઠાથી માતા પિતા કે વડીલનાં હદય પીગળાવી નાંખે
એવી કોર કે આકરી નથી. આ રક્ષિતના ગુરૂ પણ દષ્ટિઅને તેમની સમ્મતિ લઈ છડે ચેક દીક્ષના મેદાનમાં ઉતરે.
વાદના પાડી છે, માટે મૃતધર, ગીતાર્થ અને પૂર્વાભ્યાસી ‘શિવકુમાર' જે જખ્ખસ્વામીને જીવ છે તે દીક્ષા
છે. તેમણે ધીમાશથી, સરલતાથી અને શાન્તિથી આર્ય લેવા તૈયાર થતાં તેના માતા પિતા તેને રોકે છે. ત્યારે તે
રક્ષિતને દીક્ષા આપી છે. ફકત વાત એટલીજ કે, તેમને બીજે ઘરની અન્દર જ સર્વ સાવધને નિયમ કરી ભાવ અતિ અને તે સ્થળે લઈ જઈને તેમના શહેરના રાજા-પ્રજાને ખબર ન માબાપ તેને પરાણે જમવા બેસાડે છે પણ તે જમને નથી.
પડે તેમ દીક્ષા આપી છે. આટલી બાબત પર પણ જેને મૌન લઈને બેઠા છે. આમ સત્યાગ્રહ કરે છે. આથી તેના શાસ્ત્ર આ દીક્ષાને' ખુદા શબ્દોમાં “ચોરી' કહે છે. માતા પિતા બહુ ઉદ્વેગ પામે છે. પછી તેઓ શિવકુમારના
મહાવીરના મહાન શાસનની કેટલી ઉજજવળ સંસ્કૃતિ ! કેટલે મિત્ર ધમ ' મારફત તેને સમજાવવાનો પ્રયત્ન કરે છે.
ઉંચે આદર્શ ! કેટલે શુદ્ધ માર્ગ અને કેટલી વ્યવહાર શુદ્ધિ? ધર્મ” તેને સમજાવી નિરવધ અહાર લેવડાવે છે. શિવકુ આય રક્ષિતની ઘટના પરથી જોઈ શકાય છે કે, માર છઠને પારણે અબેલ કરીને છઠ કરે છે, એમ તપસ્યા સાળથી વધારે વર્ષની ઉમ્મરવાળાને પણ નસાડી-ભગાડીને કરતાં બાર વર્ષ વીતી જાય છે. છતાં તેના માતા પિતા તને કે છુપ રીતે દીક્ષા ન આપી શકાય. એવી દીક્ષા આપવામાં દીક્ષા લેવા રજા આપતા નથી. તે પણ માતા પિતાની સંમતિ જૈન શાસ્ત્રની સખ્ત મનાઈ છે. એવી એવી દીક્ષાને જેને વગર દીક્ષા લેવા નાસ ભાગ કરતો નથી, પણ પરની અરજ શાસ્ત્ર ‘ચારી ' કહે છે. કેટલાક આર્ય રક્ષિતની ઉમ્મર ળ ભાવસાધુ જીવન સાધી, મરીને પાંચમાં દેવલોકમાં ( બ્રહ્મદેવ વર્ષની અન્દરની પાસે છે. પણ તેમના પરિશિષ્ટપર્વ માં આપેલા લાકમાં) મહાન પ્રભાશાળી “ઇન્દ્ર સામાનિક' દેવ થાય છે. * ચરિત્ર-વર્ણનમાં તેમનું જે પાંડિત્ય વર્ણવ્યું છે અને રાજા
* આચાર્ય હેમચંન્દ્રના “પરિશિષ્ટ પર્વ ' ના પ્રથમ # જુએ હેમચન્દ્રના પરિશિષ્ટપર્વમાં તેરમો સર્ગ સમના પર્યન્ત ભાગમાં.
અને ૭૮-૭૯-૮૦-૮૧ માં કે.