Jain Yug 1931

SR No.: 536271
Original Sutra Author: N/A
Author: Harilal N Mankad
Publisher: Jain Shwetambar Conference
Publication Year: 1931
Total Pages: 176
Language: Gujarati
Classification: Magazine, India_Jain Yug, & India
File Size: 12 MB

Page 145

તારનું સરનામું:-‘હિંદ સંઘ 'HADSANGH'
Regd. No. B 1996.
I નો તિથલ .
જ
s
=08
T=
=
=
===
=
=
=
=
હા,
જૈન યુગ.
ફા
ધરસ
The Jaina Yuga. છે (શ્રી જૈન શ્વેતાંબર કોન્ફરન્સનું મુખપત્ર.)
-
વાર્ષિક લવાજમ પીઆ બે.
તંત્રી:-હરિલાલ એન. માંકડ બી. એ. [મદદનીશ મંત્રી, જૈન શ્વેતાંબર કૉન્ફરન્સ.].
છુટક નકલ દોઢ આનો.
તા. ૧ લી નવેમ્બર ૧૯૩૧.
૨ અ ક ૨૧ મો.
=
છે
જેન ચગ.
એની અસર અને ક્ષેત્રમર્યાદા.
તેથી આપણે પ્રથમ ભૂમિકા તપાસીએ. (૧) એ નિબંધ જાહેર પ્રશ્રની દૃષ્ટિએ ચર્ચાય છે? (૨) એને ચચ -
વામાં જેટલી અગત્ય જાહેર પ્રનને અપાવી જોઈએ તેટલું રવીવાર. સી
તેમાં ગૌરવ છે? (૩) એ પ્રશ્નની ચર્ચા હાલ જે પદ્ધતિએ
ચાલે છે તે સમાજ પુષ્ટિ અને પ્રગતિને હિતાવહ છે ? અને સમાજ, દીક્ષા અને રાજ્યસત્તા. (૪) એ પ્ર”ની ચર્ચામાં જાહેર હિતને વિશાળ મુદ્દો છે કે
અંગત દષ્ટિએ એ સવાલ ચર્ચાય છે? આ પ્રને વિચારતા દીક્ષા પ્રતિબંધક નિબંધ.
આપણને ઘણું અગત્યની બાબતે સાંપડવા સંભવ છે. અહીં વડોદરા સરકારના સન્યાસ દીક્ષા પ્રતિબંધક નિબધે એક વાત ખાસ કરવાની જરૂર છે. જાહેર દષ્ટિએ પ્રશ્નની જે તેમને અમુક વિભાગમાં ખૂબ ચર્ચા જગાડી છે. એ ચચો કરવામાં મનને જે લોકે અંગત કરી નાખે તે ચર્ચા નિબંધ સમસ્ત હિંદુ અને જૈન કેમને લાગુ પડે છે અને કરવાને તદન અગ્ય બને છે. જાહેર પ્રનને જાહેર અગત્યજ તેની અસર એ બંને કામ પર થાય છે છતાં નવાઇની વાત અપાય. એમાં વડોદરા સરકાર છેવટે શે નિર્ણય કરશે તેની એ છે કે હિંદુ કામે ને એની નોંધ સરખી પણ્ લીધી નથી. સાથે નિસબત ન હોવી જોઈએ. એમાં વિચારવાની બાબત જમાં સ્થાનકવાસી અને દિગબર કામ એ જરા પણ ચર્ચા “ મુદાઓ ” ની હોઇ શકે. એ નજરે જોતાં આ પ્રશ્નને નસંબધે કરી હાવ એમ નહેરમાં આવ્યું નથી. વેતાંબર આટલું રૂપ આપવા યોગ્ય લાગતું નથી. એની અસર જનતાના મૂર્તિપૂજક કામમાં પણ ઘણા ગુiઠા અને પેટા વિભાગ છે લક્ષાંશમે ભાગે પણ અસર કરે તેવી નથી. છતાં સમાજના એક તેમાં શ્રી પૂછ્યું કે તિઓએ આ નિબંધ માટે કાંઇ ચચાં ઘણા નાના વિભાગે તેને મોટું રૂપ આપી એ પ્રશ્ન જાણે કરી નવામાં આવી નથી. એ ઉપરાંત ખતર ગ૭, દિના ભવિષ્ય માટે જીવન મરને સવાલ હોય તેટલી હદ અંચળામણ કે બીન કોઈ છો અનુયાયીઓએ પ સુધીની વા કરી નાખી છે ત્યારે એ સવાલનો ગુણ દેશમાં નિબંધની નોંધ લીધી નથી. તપગચ્છના એક વિભાગે આ ચચો ઉતરવું જ રહ્યું. વાસ્તવિક નજરે જોતાં એ પ્રશ્ન એટલે મહઉપાડી લીધી છે અને તે વર્ગ જ વાચાળ અને સાધન વન નથી અને એને માટે આટલે શેર બઝાર ન ઘટે. સંપન્ન છે આ પ્રશ્નને ચારે તરફ જાહેર કરી રહ્યો છે અને ; તે ચચાં મેળાવડા તથા પત્રમાં કરી રહ્યો છે. એવી રીતે
એને ઇતિહાસ. કાઈપનું જાહેર પ્રશ્નની ચર્ચા કરવાની અને તેમ કરવામાં
એ પ્રશ્નને ઇતિહાસ જરા જેવાની જરૂર છે. જેને મળ્યતાના નિયમ જાળવવાની આવશ્યક્તા છે અને તે રીતે દીક્ષા સંબંધમાં ઘણું અને કરવામાં આવ્યું. સંવત્ ૧૯૪૦ કરવામાં આવે તેમાં કોઈ પ્રકારનો વાંધો હોઈ શકે નહિ. થી ૧૯૬૦ સુધીમાં ચર્ચાસ્પદ ઘણી દીક્ષાઓ આપવામાં આવશે. આ પગે નહેર પ્રજમાં રસ લેના થશે ત્યારે આપણે એમાં વ્યવહાર દક્ષતા કે વિવેક ન રહ્યો. વય કે જવાબદારીના રાજદ્વારી ક્ષેત્રમાં સ્થાન આવશે અને અત્યારે અનેક પ્રશ્નોમાં પ્રશ્નને મૌનું કરી નાખવામાં આવ્યો. આથી કેટલીક ફરીઆદ આપણે માથું ખંજવાળવું પડે છે તે સ્થિતિ દર થશે. એ થઇ, સાધુઓ તરફ લેકમાન ઘટયાં, અરૂચી ઉભી થઈ અને રીતે જાહેર મનમાં ભાગ લેવાની નજરે ચાલતી ચચાં ટીકાઓ અંદર અંદર થવા લાગી. દેશકાળની પરિસ્થિતિ, આવકારક ગણાય.
રાજયની જવાબદારી અને કાયદામાં ફેરફાર સમાજને જણાયા