Page Text
________________
૧૫૪
– જૈન યુગ –
તા. ૧૫-૧૦-૩૧
જેન યુગ.
=
પશિ
(ઘ) વળી સામાયિક કરવા જતાં રસ્તામાં લેણીઆત उदधाविव सर्वसिन्धव, समुदीर्णास्त्वयि नाथ! दृष्टयः ।।
કરજદારને ઉભે છે, તેથી લોકે ભેળા થાય અને ધર્મની न च तासु भवान् प्रदृश्यते, प्रविभक्तासु सरिरिस्ववोदधिः॥
નિદા થાય. - સિદ્ધસેન દિવાસ.
(ડ) કેટલાક શ્રીમતિ આવા કરજદારને આમ ર્નિદાતા જોઈ પનની સહાય કરે, કારણ કે સામાન્ય રીતે તેમના મનમાં એમ રહે કે આપણું સ્વધર્મ જીવને ધર્મમાં અંતરાય પડે છે, તેથી તેની અડચણ દૂર કરવી જોઈએ;
આથી ફળ એ થવાનો સંભવ રહે છે કે કરજદારને ફરી દેણું ગુરૂવાર. . કરવાનું મન થાય છે, અને ધર્મને નામે આજીવિકા કરવાની
ટેવ પડે છે.
| (ચ) આવી રીતે વધારે પાપના ભાગી થતાં અટકાકરજદાર દીક્ષાને માટે અયોગ્ય છે. વવા માટે બંધ કર્યો છે કે કરજદાર સામાજિક પિતાને ઘેર
કરવું, ઉપાશ્રયે કરવી ને આવવું. શાસ્ત્રકારે જે દીક્ષા લેવા માટે અગ્ય છે, તેના ૧૮ " |
વિશેષ ઉડા ઉતરતાં, આમ કહેવામાં સૂમ હેતુ એ પ્રકાર બતાવ્યા છે તે પૈકી બાલ ઉપરાંત ઋણાત્ત (બ્રા૦
રહેલ લાગે છે, કે કરજદારે પ્રથમ પિતાનું કરજ અદા કરી
લો લાગે છે કે દરે અણુર) પણ એક પ્રકાર છે. ઋણાને અર્થે રાજ અને
દેવું. ગમે ત્યારે કરજ દીધા વિના છુટકે નથી; તે તેને તરત વ્યવહારિઓ આદિના હિરણ્યાદિમાં જે દેણીઆત છે એટલે
નિકાલ બનતા પ્રવાસે શુદ્ધ બુદ્ધિથી શુદ્ધ દાનતથી કરે, રાજને, વેપારીઓ વગેરેને કરજદાર છે તે આ દીક્ષા લેવાને કારણ કે તેમ તરત કરવામાં નથી આવતું અને અયોગ્ય છે કારણું કે તેની દીક્ષા આપતી વખતે રાજ આદિએ ઢીલ થાય છે તેકરેલા ગ્રહણ આકર્ષણ કાર્યના આદિ દોષ ઉત્પન્ન થાય છે. (૧) કરજ વધતું જાય છે. (જુઓ પ્રવચનસારોદ્ધાર કે પૃ. ૨૩૦ ) એટલે કે દીક્ષા (૨) તેથી તે વિકલ્પથી જે ચિત્તમાં અશાંતિ-ફિકર મૂળ લેનારને પકડાઈ જવાને તેની સાથે ખેંચા ખેંચી-હાંસા તેની હોય છે તેમાં ઘણો ઉમેરે થાય છે. થાય તેના, તેની નિંદા થાય, તેને ગાળગલોચ અપાય તેનો (૩) ચિત્તને વિક્ષેપ-ભંગ સામાયિકમાં અંતરાય રૂપ વગેરે અનેક ખેદકારક પરાભવની પ્રસગો ઉભા થાય છે,
થાય છે એટલે સામાયિક લઈ બેઠેલ હોય છતાં દીક્ષા એ સર્વથા જીવનપર્યત સામાયિક વ્રત સ્વી
કરજદારનું ચિત્ત અશાંતિવાળું હોવાથી તે આકાશ
પાતાળના ઘાટ ઘડે છે કે જે ઉલટું લાભ કરતાં કારવાનો પ્રસંગ છે, પણ ઉપાશ્રયમાં સામાયિક કરવા જવાનો
વિશેષ હાનિરૂપ છે. પ્રસંગ શ્રાવકે ન લે એમ અર્થદીપિકાકાર રત્નશેખરસૂરિ આ શબ્દોમાં જણાવે છે – “યદિ કસ્માદપિ ભયં નાસ્તિ,
આમ એક પછી એક વિચારો સૂમ રીતે કરી રત્ન
શેખરસૂરિ ઇસારે માત્ર કરે છે, કે કરજદારે ઉપાશ્રયમાં કેનચિદ્ વિવાદે વા નાસ્તિ, અ વ ધારયતિ માં ભૂત
સામાયિક ન કરવું, અને એને અર્થ પરમાર્થરૂપે એમજ તસ્કૃતાકર્ષણાપકપણ નિમિત્તઃ ચિત્ત-સંકલેશ: યદિ ચ નિવ્યો
સમજવા ગ્ય છે કે—કરજદારે સામાયિક કરવાના ભાવ પારેડસ્તિ તદા સ્વગૃહે સમાયિક કૃત્વા......” વગેરે. એટલે
રાખી પ્રથમતો, કરજ આપી દેવાનેજ પ્રયાસ કરો. જો કોઈ તરફથી ભય ન હોય, જો કોઈ સાથે વિવાદ-ઝઘડે
આ વાત દરેક વ્યવહારમાં લાગુ પડશે. માણસ માત્ર ન હોય ત્યાં જે કરજ ન હોય તોજ (ઉપાશ્રયે જવું નહિતા)
પિતાને અંગે રહેલી ફરજ પર અચળ લક્ષ રાખો, કેમકે તેઓ અન્યથા જે આકર્ષણ અને અપકર્ષણ કરે તેથી ચિત્ત )
ફરજ યથાર્થ ન બજાવતાં, અથવા એમાં હાનિ કરતાં કદાચ સંકલેશ થાય. વ્યવસાય વગરના હેઇએ તે ઘેર સામાયિક કરવું
આ-રૌદ્ર, વિશેષ વિશેષ આ-રૌદ્ર ધ્યાનનું કારણ થાય છે. આ પરથી સ્પષ્ટ પણે તે સૂરિ કહે છે કે જે અનુણી-કરજ વગરનો
આ વાત દરેક ભાઈ અને બહેનને પિતાના અનુભવમાં આવે એટલે જેને લેણદારે કનડે નહિ એમ હોય તેણજ આવા ઉપાશ્રય
એવી વાત છે, માટે ફરજ માત્ર બજાવવી, તે ધર્મના લક્ષ રૂપ ધણુ જનને લાભ કરનાર સાધારણ સ્થાનમાં આવવું, અર્થ
સાથે બનાવવી. (જુઓ મારું “સામાયિક સૂપ’ માં “સામાંદીપિકાકારને આ ધસારો બહુ અર્થ સૂચક છે, અને તે
' થિક-વિચાર’ પૂ. ૬૩-૬૫) કઈ રીતે તે તપાસીએ.
એક શ્રાવકે કરજ હેય તે સામાયિક કરવા ઉપાશ્રય (ક) એક તે અર્થદીપિકાકારના સમયમાં કદાચ
ન જવું ઘટે તે પછી તે ઉપાશ્રયમાં જીવન પર્યત સામાયિક દેણીયાત લેકે સાધારણ સ્થાન રૂપ ઉપાશ્રયમાં લેબુઆત
લઈને રહેવું કેમ ઘટે? કેટલાક કરજદાર દીક્ષા લે છે તે પહેલાં કનડે નહિ એમ ધારી સામાયિક કરવા જતા હશે.
પિતાનાં કરજે જણાવે છે કે તે દીક્ષા અપાવનાર શ્રીમતિ (ખ) અને એમ સામાયિક કરવા જનારને કદાચ કરી નાંખે છે અને પછી દીક્ષા અપાવે છે. આમ થાય તે લેગીતાએ કનડલ હશે અને તેને કનડતાં આસપાસ બીજા ઈષ્ટ છે. કેટલાક કરજદાર કરજ અણુવતો નથી ને દીક્ષા સામાયિક કરારને અંતરાય પડ હશે.
લઈ લે છે તેથી ઉપર જણાવી એવી સ્થિતિ ઉત્પન્ન થવાને (ગ) પતે કરજ કરેલ, તે પિતાનાં પાપને અંગે સંભવ રહે છે, અને કેટલાક કરજદાર પિતાનું કરજ જણાવે બીજા જે સામાયિક રૂપ આત્મહિત સાધન કરવા બેઠા હોય છે છતાં દીક્ષા અપાવનાર–આપનાર તે પ્રત્યે લક્ષ આપતા તેને આડકતરી રીતે પણ વિનરૂપ થવું, એમાં પોતેજ કાર- નથી અને પછી ઉપરની વિષમ સ્થિતિ ઉભી થાય છે, તેનાણિક હોતાં વધારે પાપના ભાગી થવાય છે.
(અનુસંધાન પૃષ્ઠ ૧૫૬ ઉપર જુએ.)
| SR No. | 536271 |
| Book Title | Jain Yug 1931 |
| Original Sutra Author | N/A |
| Author | Harilal N Mankad |
| Publisher | Jain Shwetambar Conference |
| Publication Year | 1931 |
| Total Pages | 176 |
| Language | Gujarati |
| Classification | Magazine, India_Jain Yug, & India |
| File Size | 12 MB |