Jain Yug 1926 Ank 01 02

SR No.: 536263
Original Sutra Author: N/A
Author: Mohanlal Dalichand Desai
Publisher: Jain Shwetambar Conference
Publication Year: 1926
Total Pages: 88
Language: Gujarati
Classification: Magazine, India_Jain Yug, & India
File Size: 9 MB

Page 60

૫૮
જૈનયુગ
પત્ર વ્યવહાર.
૧
હવે તેા, હવે તેા, હવે તે એમ ચેાક્કસ લાગે છે કે શ્રી મહાવીરે અનંતખળ પ્રગટાવ્યું–સ'પૂર્ણપણે પ્રગટાવ્યું, હાજરાહજુર ખળ, ત્રણે કાળના જાણુપણાનું–સમયે સમયે સર્વે જીવેાના ને પુદ્ગળાનાતમામ દ્રવ્યાના એક સાથે ભાવ જાણવાનુ` ખળ છતાં રંગે મહાસમ વ્યક્તિએ પણ આખા જગતને સુધારવાના ભાવ રાખ્યા પશુ દાવા છેાડી દીધા. શ્રી મહાવીર પણ તેમનું કુટુંબ ગાતમ જેટલું ન સુધારી શક્યા. હવે તે, તટસ્થ રહી, કષાય રહિત જગતે સુધારવાના જ્યાં જ્યાં પ્રસ'ગ આવી પડે ત્યાં ત્યાંજ માત્ર મન વાણી કાયાના પ્રયાગ કરવા– પ્રમાદ ન કરવા, પણ આમ કરૂં તે તેમ કરૂં, આ ક્રમ ખસ ન થાય—કર્યેજ છૂટકા-(અર્થ સાધયામિ વા દે... પાતયામિ કે) વિને: પુન: પુનરપિ તિક્રુશ્યમાના:, પ્રાર્॰ મુત્તમનનાઃ ન પરિત્યજ્ઞપ્તિ' –એ ભતૃહરિનું વાક્ય અપેક્ષાએ માત્ર એકાદ નયે માત્ર ગ્રહણ કરી, આત્માનું–માત્ર પેાતાના આત્માનું હિત સાધવું. એકનું સાધ્યું એમાં અનેકનું અનેક જન્માન્તરનું હિત સધાઇ જાય છે. જે આત્મા તીર્થંકર જેવા થઇ આ જગના જીવામાંથી દરેકની સાથેના મઝીયારા સ`પૂર્ણ પણે છેડીમાક્ષે જાય છે. તેણે અનંતકાલ લગી અનંતાનંત જીવાને ધણુંજ સુખ આપ્યું છે. દુ:ખ આપવાના ન દાવા કર્યાં છે. એ સત્યે મને જગમાં વિચરવાના ભાવ ઉત્પન્ન થાય છે તે તેજ રહે તે કેવું સારૂં ! !-એમ થાય છે. તમને પણ એજ સાંપું છું. એજ અચળ અમલઅખડ–અપ્રતિહત–અનિવાર્ય અનેશાશ્વત સિદ્ધાન્ત છે.
આ મારા પ્રેરિગ્રાફ પર પૂણૅ વિચાર કરશે તા તમે તેને વિશેષ સુગધીથી દીપાવશે. અનંત તીર્થંકરાએ એજ સાર–એજ રહસ્ય છેવટ પકડી તટસ્થપણું સ્વીકાર્યું છે. આમાં અંતરને ખાદ્ય અપૂર્વ આનંદ–મહા આનંદ–ખરી લહેજત મળે છે તે તેજ હેજત આપણે સારૂ આ જીવનમાં ઉત્તમેત્તમ છે.
ભાદ્રપદ-આધિન ૧૯૮૨
જો એ નહિ ગ્રહીએ તા. જરૂર મનુષ્યભવ દ્વારી જઇશું. આવે। ભાવ લઇને મરીએ તેા ભલે એકાવતારી ન થઈએ પણ નવા જન્મમાં અખંડ એ ભાવને લઇને નવા ગર્ભમાંથીજ કામ શરૂ કરીએ અને પછી જોઇ લ્યેા એ મૂડી-એ પરપરાની મૂડી નવા ભવામાં શું કામ કરે છે ? અદ્ભુત કામ કરેજ કરે –કરશેજ કરશે.
આ મારી વાત—અમૂલ્ય. વાત-અતિ મોંઘી વાતને તમે તરત ઉપાડી લેજો ને જગત્તે ન આપી શકા તા તમે તા તમારા એક આત્માના અસંખ્ય પ્રદેશમાંના દરેકે દરેક પર છાંટી તેને તેથી સુવાસિત
કરો. બસ.
આ લખાણુ લખવાનું મન એટલા માટે પણ થાય છે કે તમને પણ ‘આમ કેમ થાય, અરે આ ...શું થવા ખેડુ છે, આ...આમ કાં ન સમજે, આ...મને ક્યાં સાંપડી, આ.........ખેડે છે, આ ...કાં ન કઈ રસ્તા કાઢે ? ' વગેરે થાય છે તે ઉપર પણ છે. આનું નામ નામરદાઈ નથી, અપૂર્વ એ અનંત પુરૂષાર્થો છે. એ ખળને જાણુનારાજ જાણે. અનતાએ જાણ્યું, હવે આપણે આપણા એક આત્માને જણાવવું, શરધાવવું, પ્રરૂપાવવું રહ્યું છે માત્ર. એ થયું કે સર્વ સારૂં. ભાઇ, વિચારજો. આથી રહેલી બાકીની આવરદા તન નીરંગી રાખશે, વાણી મધુરી તે વિચારપુરઃસરની કરશે અને મન શાંત પડી જશે. માત્ર આત્મભાવ અખંડ પુરૂષાથ મય રહેશે, પુરૂષાર્થજ તેનું નામ કે જે આત્માને આત્માના સ્વરૂપમાં-અખંડ ઉપયાગમાં રાખે. બાકીના મનવાણી-કાયાની ચેષ્ટાના પ્રયત્નાના આથી અનંતગુણા અનંતવાર આપણે આ જગતમાં નાટય પ્રયાગની માર્ક કરી ગયા છીએ. આ હીરા-પારસમણિ શેાધા, પાસેજ છે, ઘરમાંજ છે; આપણા અંતરની
ખેાલમાં છે, તેને જાણુવેા-અનુભવવા રહ્યા-મેળવવા રહ્યા. સૌ પાસે છે પણ સાસાનું જાણે,