Page Text
________________
જેનયુગ
ભાદ્રપદ-આધિન ૧૯૮૨
અને ત્રણ ત્રણ ચાર ચાર સુધી માણસો તેના પર કાર બહુ જ વખાણે છે. બાકીનાં આસપાસનાં સવારી કરે છે. એકાને બેજ હલકે હોવાથી એમાં મન્દિર ઉંચાં શિખરવાળાં છે. શિખરોમાં કંઈ ઘોડાને સગવડ છે ખરી, આવા એકાના અનુભવની ખાસ કળા જણાતી નથી, છતાં દષ્ટિપર તેની છાપ સરખામણીથીજ જજૂના લોકોએ પાલખીને સુખવા- સારી પડે છે. નનું નામ આપ્યું હશે. આસપાસનો મુલક લીલાછમ આ મન્દિરની કેટલીક મૂત્તિઓ અસાધારણ સુઅને રળિઆમણો છે, વચમાં ઠેકઠેકાણે નાનાં મોટાં ન્દર છે. ધ્યાનને માટે આવી જ મૂર્તિઓ હાવી તળાવ આવે છે. તેના ઉપર બાઝેલી લીલ લીલી જોઇએ. મૂર્તિની સુન્દરતા જોઈ તેમને હું મેહક કહેવા નથી હોતી, પણ લાલ કે અંજીરીયા રંગની હાય જતો હતો, પણ તરતજ યાદ આવ્યું કે આ મૂત્તિનું છે. અને તેથી દેખાવમાં બહુજ સુન્દર લાગે છે. ધ્યાન તે મોહને દૂર કરવા માટે હોય છે. ચિત્તને અજાણ્યાને આ વનસ્થલી નીચે પાણી હશે એવી એકાગ્ર કરવાની શકિત આ મૂર્તિઓમાં જરૂર છે. કલ્પના પણ ન આવે.
આ મન્દિરની પૂજા ત્યાંના બ્રાહ્મણોજ કરે છે. બાર વાગે નીકળેલાં અમે લગભગ બે વાગે જનમન્દિરોમાં બ્રાહ્મણને હાથે પૂજા થાય એ એક પાવાપુરી પાસે આવી પહોંચ્યા. પાવાપુરીના પાંચ રીતે અજુગતું લાગ્યું, છતાં હિતના તાનાસુધાધવલ મન્દિરે દૂરથી જ એકાદ સુન્દર બેટ જેવાં નtsfg જાતિનનજૂિ કહેનારા બ્રાહ્મણે લાગે છે. આસપાસ બધે ડાંગરનાં સપાટ ખેતરો, ભલે લોભથી પણ આટલા ઉદાર થયા એથી મનમાં અને વચ્ચે જ મન્દિરનું સફેદ જૂથ. રસ્તે જરા સમાધાન થયું. આજે પાવાપુરી એક નાનકડું ગામડું ગોળ ફરીને આપણને મન્દિર તરફ લઈ જાય છે. છે. અહિંસાધર્મને પ્રચાર કરનાર મહાવીર જ્યારે
પાંચ મન્દિરામાં એકજ મન્દિર વિશેષ પ્રાચીન અહીં વસતા હતા ત્યારે તેનું સ્વરૂપ કેવું હશે ? હિં. જણાય છે. મન્દિરે જનોનાં છે, એટલે તેની પ્રાચી
દુસ્તાનમાં કેટલીએ મહાન નગરીઓનાં ગામડાં થઈ
ગયાં છે, અને કેટલીક નગરીઓનાં તે નામનિશાન નતા કયાંયે ટકવા તે દીધીજ નથી. ખુબ પૈસા ખરચી ખરચીને પ્રાચીનતાને નાશ કરે એ જાણે
પણ રહ્યા નથી; એટલે આજનાં ગામડાં ઉપરથી તેમને ખાસ શોખ હોય એમ જ લાગે છે. પાલી
પાવાપુરીની કલ્પના થઈ જ ન શકે, પ્રાચીન કાળને તાણે પણ એ જ દશા થઈ ગઈ છે. ફક્ત દેલવા
અહીં કશે અવશેષ દેખાતું નથી, ફકત તે મહા
વિરના મહાનિર્વાણનું સ્મરણ આ સ્થાનને વળગેલું ડામાં જૂની કારીગરીને છાજે એવી મરામત થાય છે.
છે, અને તેથી જ શ્રદ્ધાની દષ્ટિ બે અઢી હજાર મુખ્ય મન્દિર એક સુન્દર તળાવની અંદર આ- વર્ષ જેટલી પાછળ જઈ શકે છે, અને મહાવીરની વેલું છે. તળાવમાં કમળાની એક ઘટા બાઝી છે. ક્ષીણ પણ તેજસ્વી કાયા શાંત ચિત્તે શિષ્યોને ઉપપાણીમાં માછલીઓ અને સર્વે આમતેમ સળવળતા દેશ કરતી હોય એવી દૃષ્ટિ આગળ ઉભી રહે છે. ખૂબ દેખાય છે. અમે ગયેલા ત્યારે તળાવનું પાણું આ સંસારનું પરમ રહસ્ય, જીવનને સાર, માક્ષનું ઓછું થયેલું હોવાથી કમળપત્રોની ડોક ઉઘાડી પડી પાથેય તેમના મુખારવિંદમાંથી જ્યારે ઝરતું હશે, હતી, અને બિચારાં પાંદડાં પાપડ જેવાં થઈ ત્યારે તે સાંભળવાકાણ કે બેઠા હશે? પિતાનો દેહ ગયાં હતાં.
હવે પડનાર છે એમ જાણી તે દેહનું છેટલું ગંભીર કાર્ય અમૃતસરના સુવર્ણમન્દિરની પેઠે આ મંદિરમાં પ્રસન્ન ઉપદેશ–અત્યન્ત ઉત્કટતાથી કરી લેવામાં છેક છેલ્લી જવાને પણ એક પુલ બાંધેલો છે. મદિરા બેઠાવા- બધી ઘડીએ કામમાં લઈ લેનાર તે પરમ તપસ્વીનું ટનાં અને પ્રમાણુશુદ્ધ છે. ગર્ભગૃહની આસપાસ ચારે છેલ્લું દર્શન કણે કણે કર્યું હશે ? અને તેમના ઉપબાજુપર લંબચોરસ ગુંબજ છે એ આ મંદિરની દેશનો આશય કેટલા જણ બરાબર સમજ્યા હશે? વિશેષતા છે. કલાકાવિદ લોકે આવા ગુંબજને આ દૃષ્ટિને પણ અગોચર એવા સૂક્ષ્મ જતુથી માંડીને
| SR No. | 536263 |
| Book Title | Jain Yug 1926 Ank 01 02 |
| Original Sutra Author | N/A |
| Author | Mohanlal Dalichand Desai |
| Publisher | Jain Shwetambar Conference |
| Publication Year | 1926 |
| Total Pages | 88 |
| Language | Gujarati |
| Classification | Magazine, India_Jain Yug, & India |
| File Size | 9 MB |