Jain Dharm Prakash 1964 Pustak 080 Ank 02

SR No.: 533937
Original Sutra Author: N/A
Author: Jain Dharm Prasarak Sabha
Publisher: Jain Dharm Prasarak Sabha
Publication Year: 1964
Total Pages: 16
Language: Gujarati, Hindi
Classification: Magazine, India_Jain Dharm Prakash, & India
File Size: 6 MB

Page 10

શ્રી જૈન ધર્મ પ્રકાશ
( ૨૦ )
ગયા. તે નીચુ મ્હાં કરી ત્યાંથી નીકળી ઘર ભેગા થઈ ગયા.
અમારો પ્રશ્ન છે કે, આ પુત્ર કયાંનું ? આ ન્યાયસ પત્રવિભવ જ ગણાય ને ? કાઇ શાસ્ત્રવિહિત ખુલાસા કરે તેા ધ એની આંખા ઉઘડી જાય ! ઘણાએ એવા નરરત્ના છે કે જે ગમે ત્યાંથી અને
ગમે તેવા માગે પૈસા ભેગા કરી લાખમાંથી બે પાંચ
હજારેના ભપકા કરી જરા સારી જાહેરાત કરે અને કાઈ મહારાજસાહેબને ખુશ કરે એટલે અનાયાસે ધ શિરામણી ગાઈ જાય. જાણે હાલમાં ધર્મ પણ કરીગ્માણુાતી પે બજારમાંથી ખરીદી શકાય છે ? ફક્ત જરા તેવી યુક્તિની આવડત જોઇએ બસ! ધન કમાવવામાં ચિત અનુચિત માતા વિચાર કરવાની જરૂર જ ક્યાં છે? સાધનાની શુચિતાના વિચાર કરનારા લેકા તા ભેાળા અને જુના વિચારના માયકાંગલા નાદાન લેાકા જ હોય ! ધર્મના કામમાં અમુક જાતનું દ્રવ્ય વપરાય એવુ કાણુ ગણે ? ફક્ત “મૂર્ખાઓ હોય તે ! ડાઘા અને ભપકાધના ઉપાસકને એને વિચાર કરવાને રસદ જ ક્યાં છે?
ધર્માંકા માટે, દેવદ્રવ્ય માટે, માની શુચિતા અને ન્યાયસ’પન્નતાની શેાધ કરવાનું હોય નહીં ! હડહડતુ ચેરી કરી મેળવેલું ધન છે એવુ પ્રત્યક્ષ આપણે જાણુતા હોઈએ છતાં ત્યાં આંખઆડા કાન કરી હાંર્ક જવુ એમ જ ને ! કારણુ એમાં તે નામના, મોટાઈ અને ધર્મી ગણાત્રાનું વિલેાલન હેાય ને !
દેવદ્રવ્ય ભેગુ કરવાનું હોય ત્યારે ત્યાં વેપારી નીતિનું જ અવલંબન કરવાનું હોય. દ્રવ્ય કાણુ આપે છે એ ન્યાયનું છે કે કેમ એને વિચાર કરાય જ નહીં. વેપારી જેમ સરળ વ્યાજને બદલે ચક્રવૃદ્ધિ વ્યાજ ગણવાની વૃત્તિ રાખે, ત્યાં પછી સામા ધણીનુ શું થાય છે, તે ભૂખે તે નહીં મરું ને! તેની
[ માગશર
આજીવિકા તા ખેરવાઇ નહીં પડે ને! એવી ઝાણી વાતાનો વિચાર કરવાની તેને ફુરસદને જરૂર પણ શા માટે હોય ! એને પૈસા ભેગા કરવાની જ એકલી દાનત હોય, ત્યાં એ વિચાર અને વૃત્તિ દેવદ્રવ્ય ભેગું કરવાનું હોય ત્યાં શા માટે કરવાની હાય !
ન્યાય હોય કે અન્યાય હાય, સાચુ હોય કે જૂ હાય, દ્રવ્ય ગમે ત્યાંથી આવતુ હોય વેપારી તેા એના સંગ્રહ કરવાનુ જ માને. એ જ રાતે દેવદ્રવ્યની હાય ત્યાં પાદેશે પાંડિત્ય કરવાની જરૂર શા માટે બતાવવી જેએ? ધર્મ । ધામધુમ, દોડાદોડ, ભપકા, સાતુ અને ચાંદીમાં સમાઈ નય ત્યાં પછી શુચિતાને કાણુ પૂછે ?
ન્યાયસંપન્નવિભવની વાતેા તે વખાણુ વાચતી વેળા ભક્તને સંભળાવવા પુરતી જ હોય. પ્રત્યક્ષ રા થાય છે અને આપણા પણ એમાં ભાગ કેટલે એને વિચાર કરવા બેસીએ ત્યારે ભગતાને સમૂહ ઘટે કે વધે ! પેાતાના નામ ઉપર ચઢનારા એવ મહાત્સવા, વ્રતા અને તપશ્ચર્યા, વરઘેાડા અને
ભપકા આછા થઈ તે અળખામણા થઈ જઈએ તેનું શું ! એ તે પેાથીમાંના રીંગણા જેવી વાત છે. મેાઢેથી ન્યાયસ પન્નતાનેા પાકાર કરતા રહીએ અને અંદરખાને અન્યાયેાપાન કરી ધન ભેગુ . કરનારાને ધર્માધુર’ધરની પદવી આપતા રહીએ એમાં જ ધની પિરસીમા ગણાવા માંડી છે. હિંદીમાં કહેવત છે કે, • આવે ચૂહે એર થાયે ધાન જૈસે ગુરૂ વૈસે યજમાન’ એવી સ્થિતિ પ્રવર્તતી હોય ત્યારે દોષ કેને અપાય !
ઘણાએ અત્યંત જરૂરી ધમકાર્યો પૈસાના અભાવે રખડી પડ્યા છે અને વિદ્યુત્ચમત્કૃતિ અને હાહાના જય જયકાર પાકરાય છે ત્યાં નગારાના અવાજ આગળ આ પીપુડી શી રીતે સ ંભળાય !