Jain Dharm Prakash 1950 Pustak 066 Ank 02

SR No.: 533787
Original Sutra Author: N/A
Author: Jain Dharm Prasarak Sabha
Publisher: Jain Dharm Prasarak Sabha
Publication Year: 1950
Total Pages: 40
Language: Gujarati, Hindi
Classification: Magazine, India_Jain Dharm Prakash, & India
File Size: 13 MB

Page 26

પર
શ્રી જૈન ધમ પ્રકાશ,
[ મા'શી
ત્યારપછી મેં એમના ગણધરવાદ સાંભળ્યે. એ અપૂર્વ વાદ વેદના ઉચ્ચાર અને ગાન સાથે સાંભળાવી ભાવનગરને એમણે છ કરી નાંખ્યુ`. જે ગણુધરવાદના વિચનમાં દીવા થતા હતા તે તેમણે દિવસ છતાં પૂરા ધણી અસરકારક રીતે કર્યાં.
તેમનુ ત્યારપછી અમદાવાદ તરફ વિહાર કરવાનું થયું, ત્યાં તેમણે ઘણી પ્રતિષ્ઠા મેળવી અને જમાવી. હું પણુ તેમને વંદન કરવા અને સુખશાતા પૂછ્યા અનેક વાર અમદાવાદમાં ઉપાશ્રયમાં મળ્યો અને તેમણે કરેલાં કાર્યોની હારમાળા જોઇ, ની અને મારા ચરવળાથી દીક્ષા ( ખેટી ) લેનારની આ પ્રતિષ્ઠા સભિળી મને ઘણો આનંદ થયા.
મેં એમને શહેર પાટણુ( અણુહીલપુર )માં જાહેર રસ્તા ઉપર વ્યાખ્યાન આપતાં સાંભળ્યા ત્યારે મને મનમાં થયું કે-ન્યાયશાસ્ત્રના તે તેએ પાકા અભ્યાસી છે અને શ્વેતાની પાસે કેવા આકારમાં દલીલ કરવી તે બરાબર જાણે છે. એ આખું વ્યાખ્યાન કલાકા સુધી ચાલ્યું. હું તો ત્યાં કૅન્ફરન્સના કામ સારુ ગયા હતા, મને કુરસદ નહતી, છતાં આખું ભાષણ સાંભળવાની લાલચ દૂર કરી શકયા નહિ. તે દલીલસરનું પણુ ન્યાયનું અતિ ઉત્તમ ભાષણ હતું પણ ગામડાના માણસ પણ સમજી શકે તેવી પરિભાષામાં જાહેર રસ્તા પર તે વ્યાખ્યાન હજારો લકા સમજી શકતા હતા. આવા સુંદર વિદ્વાનને સાંભળવા તે પણ જિંદગીના એક લહાવે છે.
જે ભાવનગરમાં તેમના પિતા વિગેરેના વિરોધ છતાં દીક્ષા થઈ હતી, ત્યાં ચેડા વર્ષ પછી તેઓની આચાય પદવીની ક્રિયા મે જોઈ, હું આશ્ચર્ય ચક્રિત થયા. એમને આચાય પદવી આપનાર મુનિ ગંભીરવિજયજી જયારે તેમને વાંદી રહ્યા હતા, તેઓશ્રી આચાય બની ચૂકયા હતા યારે આ ક્રિયાની મહત્તા મને સમજાઇ અને શ્રો ગભીરવિજયજીને મેં તે દિવસે ખરાખર ઓળખ્યા, જાણ્યા અને મતે તે જૂના વિચારના ગુરુ પર હૃદયનું બહુમાન થયું.
બાલ્યકાળથી પહ્મચારી અને સ્ત્રીને વ્યાખ્યાનના વખત સિવાય પાતાના ઉપાશ્રયમાં પણ પગ મૂકવા ન દેવાનેા આગ્રહ રાખનાર ખરેખર સિંદ્ર જેવા હતા અને જો કે તે નિયમ પાતાના શિષ્ય પ્રશિષ્યના હિત ખાતર અમલમાં મૂકવાને આગ્રહ રાખતા, પશુ તે નિયમ ડૅડ સુધી ચાલુ રાખવામાં તેઓ સમજંણુપૂર્વક મક્કમ રહ્યા હતા અને આજન્મ બાળબ્રહ્મચારીનું બિરુદ તેઓએ સત્ય કરી બતાળ્યું હતું. આચાય પદવી વખતે નામ કરે છે. તેઓ વિજયનેમિસૂરિ થયા, હવે તે સુનિ તેમવિજયજીના નામથી ઓળખાતા બંધ થયા. આ સવ વખતે હું દીક્ષા સમયના ચરવળા આપનાર હાજર હતા તેથી મને પણ જોવાના સારા પ્રસંગ સાંપડ્યો.
અને ગયા વર્ષોંમાં હું તેમને વંદન કરવા ગયા ત્યારે પાતે મને મારા નામથી ખેલાવી પ્રેમથી કહે છેઃ હું બહુ દુ:ખી થઈ ગયા. '' તેઓને પરાણે ચાલવું પડતું હતું અને શરીર ભારે દાળુ થઇ ગયું હતુ. તે વાતે તેમના મન પર અસર કરી હતી એમ મને લાગ્યું. મેં જવાબમાં કહ્યું “ આપને શું દુઃખ હૅાય? આપને અહીં પણ મજા છે અને ત્યાં પણ મા છે. સાધુને દુ:ખ કેવું ?' આટલું સાંભળીને પાટ પર બેઠેલા વિજયનેમિસૂરિ હસ્યા.