________________
અસલના શ્રાવક
असलना श्रावक.
શ્રાવક ઉત્તમ નામ ધરાવે, ધનના મેહનિત્ય વરસાવે; શ્રાવક ઉત્તમ ને ઘર આવે, ધનના મેહ તેહ વરસાવે—એ આંકણી. કીડીથી કુંજર સુધીમાં, રક્ષણ કરવા જાવે; અણુગળ જળ ને અભક્ષ્ય તે તા, સ્વપ્નામાં નહીં આવે. પાન સાપારી ખડી તમાકુ, સાત વ્યસનના ત્યાગી; જીન્હાસ્વાદ વ્હાલા નવ ગણશે, સામાયિકમાં રાગી. સધ્યાકાળે કરે પડિમણું, સવારમાં પણ કરતા; જયણા જીવજંતુની રાખી, સમજી પગલું ભરતા. બ્રહ્મચર્ય માં સમજી પૂરણ, નવવાડે શીલ ધરતા; સુદર્શન પર પરીક્ષામાંહે, અડગ રહે નવિ ડરતા. પરદારા પરધન પથ્થર સમ, મનથી નિશ્ચય જાણે; મૃત્યુ લગે વિહળ નવિ થાતા, ઇંદ્ર ચંદ્ર વખાણે. કામદેવ ને જીરણ શ્રેષ્ઠી, જીએ ભાવના ભાવે; બાર લાખનેમાં જોતાં, એકે નજર ન આવે. શૂળીપર ત ભલે ચઢાવે, બ્રહ્મચય નવી ખડે; પ્રમાણ માંધેલું જે ધનનું, વરતે રાખી ખતે વિજય શેઠ ને વિજયા રાણી, કેવા શિયળ ધરતા કૃષ્ણે પક્ષ ને શુકલ પક્ષના, નિયમને દ્રઢ ધરતા. બેની વચ્ચે રાખી ખડ્ગને, અખંડ શિયળ પાન્યુ; વસ્તુપાળ ને તેજપાળે તા, આયુમાં દ્રવ્ય ઘાલ્યુ કુમારપાળ જે જૈનધમ માં, જીવ રક્ષણ કરનારા; હેમાચાય ગુરૂને પરતાપે, અખુટ ભર્યા ભંડારા. ચાદ મૂર્તિ સાનાની ઉત્તમ, અવિચળગઢે મીરાજી; અઢાર કરાડ તા દેલવાડામાં, ધન ખરચ્યુ થઇ રાજી પેથડશા પણ ઉત્તમ બનીએ, ચાવીશ ધડી સેાનાથી; ઘીને બદલે સાન્લ્યા, હાલ અને કાનાથી ? આબુ ઉપર ચડે જે પહેલા, તે સાનુ તેટલું આપે; ચાવીશ ધડી કુચન અને, પેથડશા ટેક રાખે. જેસલમેરમાં યા વરતાવ્યા, જવ સમ દેવળ દીઠું; તા સમ તે પ્રતિમાજી રૂડાં, નવાંગ દન મીઠુ.
શ્રા॰ ર
શ્રા૦ ૧
આા૦ ૨
શ્રા૦ ૩
શ્રાવ ૪
શ્રા ૫
શ્રાદ
ગ્રા ૭
આા ૨
૫૦ ૯
શ્રા૦ ૧૦
શ્રા૦ ૧૧
મા૦ ૧૩
૦ ૧૪
