Jain Dharm Prakash 1917 Pustak 033 Ank 09

SR No.: 533389
Original Sutra Author: N/A
Author: Jain Dharm Prasarak Sabha
Publisher: Jain Dharm Prasarak Sabha
Publication Year: 1917
Total Pages: 28
Language: Gujarati, Hindi
Classification: Magazine, India_Jain Dharm Prakash, & India
File Size: 2 MB

Page 18

જૈન ધર્મ પ્રમાણે,
ત્યજવા પ્રસંગમાં સીઓની સામે કેવું તથા તેને આલિંગન કરવું છે પ્ર. પીગણાવ્યા છે. વિકારજનક નાટ જોવા, તેવા નવેલના પુસ્તકે વાંચન ઇત્યાદિ સર્વ પ્રસંગે બ્રહ્મચર્યના પ્રવેશક માગે છે. અને તેથી પ્રત્યેક વિદ્યાથી. રોએ તેવા પ્રસંગોથી સર્વદા અને સર્વથા દૂર જ રહેવું જોઇએ. ઘાતક વિકારના લશ્કરી જે વિદ્યાથીનું મગજ હારતું નથી તેજ વિવાથી વિશુદ્ધ બ્રહ્મચર્ય પાળી શકે છે, અને તેજ વિદ્યાર્થી વિદ્યાભ્યાસમાં સંપૂર્ણ રીતે પાર પડી શકે છે.
सुमित्र चरित्र भाषांतर.
( અનુસંધાન પણ ૨૫૫ થી) હવે તે રાજિતનયા ત્યાં રહીને દીનજનોને ઈચ્છિત દાન આપવા લાગી. વિવેકી જને સર્વત્ર અવસરના જાણનાર હોય છે. તે મહિને રાજાને ત્રીશ વરસ જે થઈ પડ્યો, અને દાનરૂપ સુધામાં લીન એવી પ્રિયંગુમંજરીને તે ત્રીશ ક્ષણ સમાન લાગે. એક માસ પૂરો થતાં પિતાના પતિના ચારે મિત્રો ત્યાં આવ્યા. તેણે પોતાના સ્વામીના વચનાનુસારે તેમને ઓળખ્યા. પછી તેમને બક્તિપૂર્વક ભજન કરાવીને એકાંતમાં લઈ જઈ તેણે પૂછયું કે “તમે કોણ છે ?” એટલે તે બોલ્યા કે—અમે સુમિત્ર રાજકુમારના મિત્રો છીએ. તેની અનુજ્ઞા લઈને અમે તેના માટે જુદા જુદા સ્થાને રહી ગુરૂની પાસેથી ભવ્ય વિદ્યાઓ ગ્રહણ કરી આવ્યા છીએ, હે ભદ્રે ! અમે પદાનુગામી વિધાથી કુમારના પગલાંને અનુસારે શૂન્ય નગરે ગયા, ત્યાં નગર શૂન્ય હોવાથી અમને તે મળી શકયા નહિ, એટલે વિવિધ ઉદ્યાન અને જલાશયમાં જ્યાં તેણે ફીડ કરી હતી ત્યાં તેનું અને કોઈ સ્ત્રીનું પગલું અમારા જેવામાં આવ્યું. ત્યાંથી આગળ સુમિત્રનું પગલું અમને મળ્યું નહીં, પરંતુ તેની સાથેની સ્ત્રીનું અને એક બીજી સ્ત્રીનું પગલું ભર્યું એટલે તે સ્ત્રીઓનાં પગલાને અનુસરે અમે અહીં આવ્યા. તે બેમાંથી એક સ્ત્રી તું છે. માટે હે ભદ્ર! જે અમારા પ્રાણવલ્લભ મિત્રની તને ખબર હોય તે કહે. એના વિના હવે અમે અમારા પ્રાણ ધારણ કરવાને અશકત છીએ. તેથી અમારા પ્રાણ બચાવવાની ખાતર અમને તેના સમાચાર કહે.” આ પ્રમાણેના તેનાં વચનો સાંભળીને તે વિચારવા લાગી કે–અહો ! મારા વલ્લભને ધન્ય છે કે જેના આવા મિત્ર છે. અને હું પણ ધન્ય છું કે જેને આવો પતિ મળે છે.' એમ ચિંતવીને તેણે જે બનાવ બન્ય હતો તે બધું તેમને કહી સંભળાવ્યું. તે સાંભળીને તેઓ બેલ્યા કે– હે ઉત્તમે.