Jain Dharm Prakash 1915 Pustak 031 Ank 05

SR No.: 533361
Original Sutra Author: N/A
Author: Jain Dharm Prasarak Sabha
Publisher: Jain Dharm Prasarak Sabha
Publication Year: 1915
Total Pages: 28
Language: Gujarati, Hindi
Classification: Magazine, India_Jain Dharm Prakash, & India
File Size: 3 MB

Page 20

જૈનધમ પ્રકાશ
૧૪
જોઇને રિસાયા ચુકતાં કહ્યું કે- હે રાજન ! બીજાથી ઉત્પન્ન થયેલુ દુઃખ હાય તે તે સુખે કહી રાકાય છે, પણ પોતાથી ઉત્પન્ન થયેલું દુઃખ કહેવું અને ગેપવવુ અને મુશ્કેલ પડે છે. રાાએ તેને એકાંતે લઇ જઇને પૂછ્યું કે-એવુ તે શુ દુઃખ છે ? સાચે સાચુ કહું.' સાર્થવાહ એલ્સે-“હે પ્રભુ ! મારે એકજ પુત્ર છે અને તે ત્રુગટા વિગેરે વ્યસનના સેવનાર છે. તેણે મારૂ એકઠુ કરેલું તમામ દ્રવ્ય નાશ પમાડ્યુ છે. મારા વાર્યા છતાં કુસ‘ગથી નિવ` તે નથી. ચારી પણ કરે છે. ખીત અન્યાય પણ બહુ કરે છે. ઘણે વરૂ છું પશુ કે!ઇ રીતે પાળે! હડતા નથી. હવે હું શું કરૂ ? કેાની પાસે જઈને કહું ? જુગટીના ઘરેથી જેમ તેમ ઉડાડ્યા ત્યારે સામથ્રેટ્ટીને ઘરે જઇ ખાતર પાડીને બધું લઈ આવ્યું. આ વાત સાંભળીને હું અહીં આપની પાસે આવ્યે માટે આ અપરાધના બદલામાં આપ માર્` સરસ્વ લઇ લ્યા. કહ્યું છે કેચેર, ચારને મદદ કરનાર, તેની સાથે વિચાર ગાઠવનાર, તેના ભેદને જાણુનાર, તેની વસ્તુ વેચી આપનાર અથવા વેચાતી રાખનાર, તેને અન્ન આપનાર અને સ્થાન આપનાર એ સાતે ચાર્જ છે, ’
રાન્તએ સાવાહની બધી હકીકત સાંભળી કહ્યું કે- હું સાથે શ! તુ શાંત થા, અનુક્રમે બધુ ઠીક થઇ રહેશે.’ આ પ્રમાણે કહી તેને ધીરજ આપી સન્માન કરીને રાજાએ રજા માપી. પ્રભાતે રાજા પ્રાતઃકાળ સંબંધી કૃત્ય કરી સભામાં આવી ખેડે. એટલામાં નગરના લેક પાકાર કરતા આવ્યા. રાજાએ પાકારનુ કારણ પૂછ્યું એટલે તેમણે બધા વૃત્તાંત કહી સંભળાવ્યે. ફરી રાન્તએ પૂછ્યું કે- કેટલુ દ્રશ્ય ગયુ છે ?’ નગરલેકે કહ્યું કે--‘ પચવીશ હુંજાર સાન્યા પૂરતુ ગયું છે.' રાજાએ તરતજ પેાતાના ભંડારમાંથી તેટલું દ્રવ્ય અપાવી તેમને રજા આપી. પછી કાટવાળને જરા ડપકા આપીને શ્રીગુપ્તને મેલાન્ચે તેને આક્ષેપપૂર્વક રાજાએ કહ્યું કે- અરે ! રાત્રે જે ચારી લાગ્યે છું તે દ્રવ્ય ખુલ્લું રજુ કરી દે, શ્રીગુપ્ત નમસ્કાર કરીને એલ્યે! કે- હું સ્વામી ! અમારા કુળમાં કોઇએ એવું નિદિત કર્મ કર્યું નથી તે હું કેમ કરૂ ? એ વાતજ ખાટી છે.' રાજાએ કહ્યું કે- ને તે ચારી કરી નથી તે તું દિવ્ય કરીશ.' શ્રીગુપ્તે કહ્યું કે- ખુશીથી કરીશ.” તે વખતે રાજાએ તરતજ લેઢાને ગેાળે મગાવી અગ્નિમાં નખાવ્યા અને તે તપીને લાલચોળ થયા ત્યારે શ્રીગુપ્તને કહ્યું કે-આ લેઢાને ગેળા બહાર કાઢીને ઉપાડ.’ શ્રીગુપ્તે દિવ્ય અગ્નિને સ્થ ભિત કરનાર માત્ર પૂર્વે સાધેલા ડાવાથી તેનુ સ્મરણ કરીને તે ગળેા ઉપાડયા, એટલે તે અગ્નિથી લેશ પણ અન્યે નહીં; શુદ્ધ થયા. લાકે એ પણ તાળીઓ પાડી અને મેટ્રા આખરથી તે પેાતાને ઘેર ગયા.