Jain Dharm Prakash 1911 Pustak 027 Ank 05

SR No.: 533313
Original Sutra Author: N/A
Author: Jain Dharm Prasarak Sabha
Publisher: Jain Dharm Prasarak Sabha
Publication Year: 1911
Total Pages: 32
Language: Gujarati, Hindi
Classification: Magazine, India_Jain Dharm Prakash, & India
File Size: 16 MB

Page 24

કાંથી હાય ? તે નિર્લજજ શ્રી`ણુને ક્ષણવાર શ્રાંતિએ ( પરિશ્રñ), ફાણુવાર ભ્રાંતિ એ, ક્ષણવાર ચિંતાએ, ક્ષણવાર ધૃતિએ, ક્ષણવાર ત્રાસે અને ક્ષણવાર હાસ્યે વિડ ખના પમાડી. આ પ્રમાણે કામદેવ રૂપી દ્વેષે તે શ્રીષેણુને આકુળવ્યાકુળ કર્યાં, તેટલામાં દુષ્ટોની ચેષ્ટાના સમૂહને પેષણ કરનારા પ્રદેષ ( સાય’કાળ ) થયા તે વખતે તે સીએ ( ધાત્રીએ ) તેને કહ્યું કે હું સુંદર ! તેણીને ઘેર ચાલ, અને તેણીના યાવનને પવિત્ર કર. ’” તે સાંભળીને તે દુષ્ટ આશયવાળે શ્રીદેલુ હર્ષથી તેણીની સાથે ચાલ્યા. અસત્ માર્ગને વિષે ઉજવળ ઇચ્છાવાળે અને તમેગુણુથી વ્યાપ્ત એવા તે શ્રીષેણુ પરિવાર રહિત આત્માની જેમ એકલેાજ દુષ્ટ બુદ્ધિવાળી તે ધાત્રીની સાથે ગયા અને દુર્ગતિની જેમ તેણીન પામ્યા. દદવે દ્રાદ્ધ કરેલી તે રાહિતાની સાથે તે શ્રીષેણ હજી વાત કરતા હતા, તે વામાં તે જેને પરિવાર આગળ ચાલ્યે આવે છે. એવા તારક ઉપાધ્યાય ઘરના દ્વાર પાસે આવી પહેાંથ્યા. એટલે તરતજ કાત્યાયનીએ ભયથી પીડાતા તે શ્રીષેણુને ખાળકુવામાં નાંખી દીધે, જાણે નરકે જવા માટે પ્રસ્થાન કરતા હોય તેમ તે તેની અંદર રહ્યા. તે કુવામાં કાંડા સાથે ઘસાવાથી તેનું શરીર છેલાઇ ગયુ`. અને તે ઘણી દુધવાળા, કીડાથી વ્યાપ્ત અને કાદવથી ભરેલા જળમાં કંઠ પર્યંત દુખી ગયા. ત્યાં અનેક જનોએ મળમૂત્ર તરીકે કાઢેલું', વગેલું, અને કેહેલું ખળતું જળ તેના મુખમાં પેસવા લાગ્યું અને લીંટ તથા લાળથી તે ચાતરફ વ્યાસ થઈ ગયા. આ પ્રમાણે તે શ`ગાર સહિત છતાં પણ દેહધારી આમત્સ રસ હોય તેવા દેખાવા લાગ્યું, તે વખતે તે શ્રીષેણુ મુખ ઉપર મચ્છર અને ડાંસવર્ડ, શરીરપર કૃષી હર્ષી ગય વડે તથા પગતળે ઢીંકરાં અને ખીલાએ વડે અત્યત કથન પાગ્યે. નાસિકામાં પણ તે ૪૬) પૈસો જવાથી જીવિતમાં આશા રર્હુિત થયેલા તે શ્રીધેણે કાના કાંઠે હાથવડે પકડી રાખ્યા. ત્યાં પણ તેને તીક્ષ્ણ આંકડાવાળા વીંછી કરડયા. આ પ્રમાણે મધ્ય રાત્રી સુધી તેણે નરકથી પણ અધિક દુઃખ સહન કર્યું. તેટલામાં તે ઘરમાં મેટા કાલાહુલ સાંભળવામાં આવ્યા. તે વખતે જેમ દુષ્કર્મનો નાશ જીવને નરક માંથી કાઢે, તેમ તે ચતુર અવૃદ્ધા ધાત્રીએ તેને દ્રઢ સ્તુવા ખાળકુવામાંથી હાર કાઢ્યા અને કહ્યું કે ઉદ્યાનમાં આવીને હું તને સર્વ ભાવિ વૃત્તાંત કહીશ, હમણા તુ' જતા રહે, દ્વાર ઉપર કેકાઇ નથી. ” તે સાંભળીને ખાળના જળથી માર શરીરવાળે તે શ્રીહેણુ જાણે યમરાજના પાશમાંથી છુટયા હોય તેમ તત્કાળ નાઠા. માગમાં કાલાહુલ સાંભળીને દોડી આવેલા રાજસેવકે ( સીપાઇ! ) એ તેને નાસત જોયા, અને ધનુષના હૃડવડે તેને મારીને ખાંધ્યે, પછી “દુર્ગન્ધી કાદવથી ૧ આત્મા પણ અસત્ માર્ગમાં ઉજવળ ઇચ્છાવાળા અને તમા ગુથી વ્યાપ્ત એવે એકલેજ દુષ્ટ બુદ્ધિની સાથે દુર્ગતિને પામે છે.