________________
સામાયિક વિચાર (૧૦) મુહપત્તી પડિલેહી, ઉભા થઈ “ઈચ્છામિ ખમાસમણુ” પૂર્વક વંદન કરી, “ઈછાકારેણ સંદિસહ ભગવન! સામાયિક સંદિસાહ» કહી વળી “ઇ” કહી પાછા “ખમાસમણ પૂર્વક વંદન કરી ઉભા થઈ ઇચ્છાકારેણ સદિસહ ભાગવાનું સામાયિક ઠાઉ?” કહી વળી ઈચ્છકહી પ્રાંજલિબદ્ધ થઈ બે હાથ જો પવિત્ર નવકાર મંત્રનું સ્મરણ કરી “ઇચછકારિ ભગવદ્ પસાય કરી સામાયિક દડક ઉચચરાજી!” એમ ગુરૂને વિનવી અથવા એના અભાવે કોઈ વૃદ્ધ શિષ્ટ જન પાસે સામાયિક કરતા હોય તેને વિનવી, તેઓ સમીપે સામાયિક દંહક કહેવરાવી, અથવા એ બધાના અભાવે પિોતે કરેમિભતે” ને પાઠ ઉચ્ચારી સામાયિક દંડક, પચ્ચખાણ કરવું. ગુરૂના અભાવે વૃદ્ધ-શિષ્ટ સ્વધર્મ બંધુ, જેણે સામાયિક લીધું હોય, તેને સામાયિક દંડક માટે વિનતિ કરવી એ એક વિનયને આચાર છે, તેમજ વળી એ માટેના એ સાક્ષીભૂત થાય છે. આ સામાયિકને પાઠ ભણ્યા પછી સામાયિકી કાળ શરૂ થાય છે. તે કાળથી માં સામાયિક પુરૂં થાય ત્યાં સુધીમાં સમતાભાવે રહેવાથી સામાયિક. શુદ્ધ થાય છે, તેને હેતુ પાર પડે છે. તે હવે એ સામાયિકી કાળમાં શું કરવું, તે અર્થે સામાયિક લેનાર પિતે જ સદ્ગુરુ આગળ સઝાય-સ્વાધ્યાયને આદેશ આજ્ઞા માગે છે.
..
. . . - (૧૧) સામાયિક દંડકને ઉચ્ચાર થયે, અર્થાત્ “કરેમિભતેને પાઠ પ્રકાશા,-એટલે સામયિક લેનાર જે અત્યાર સુધી ઉભા ઉભા વિધિ આચરતે હતો, તે હવે સદગુરૂને ઈચ્છામિ ખમાસમણ” પૂર્વક વંદન કરી “ઇચ્છાકારેણ સંદિસહ ભગવન ! બેસણે સંદિરાહુ” એમ કહેવળી ગુરૂ એ આજ્ઞા આપે અથવા મળી છે એમ ગણી ફરી પ્રણિપાત સૂત્રપાઠ પૂર્વક ઇચ્છાકારેણ સંદિસહ ભગવન! બેમણે ઠાઉ” એમ કહી પુનઃ બેઠા પછી, હવે સામાયિકમાં સાવદ્ય યોગનાં તે પચ્ચખાણ કર્યો છે, ત્યારે હવે જીવે કરવું શું? જીવ જીવન્મુક્ત દશા . પામ્યું નથી, અને તે પ્રાપ્ત કરવા દ્રવ્ય સામાયિકથી તે આરંભ
