Atmanand Prakash Pustak 103 Ank 02

SR No.: 532115
Original Sutra Author: N/A
Author: Pramodkant K Shah
Publisher: Jain Atmanand Sabha Bhavnagar
Publication Year: 2006
Total Pages: 28
Language: Gujarati, Hindi
Classification: Magazine, India_Atmanand Prakash, & India
File Size: 4 MB

Page 2

સાધર્મિક ભકિતથી તીર્થકર બન્યા ઘાતકીખંડમાં ઐરાવત ક્ષેત્રમાં ક્ષેત્રપુર નગરીમાં વિમળવાહન નામે રાજ થઈ ગયા. તેના શાસનકાળમાં એક વખત ભયાનક દુષ્કાળ પડયો. તે વખતે તેણે ઘણા લાંબા સમય સુધી નગરના સાધર્મિકોને પકવાનના ભોજન આપીને તેમનો નિર્વાહ કર્યો હતો. ઊછળતા ભાવે કરેલી આ સાધર્મિક ભક્તિના કારણે તેમણે તીર્થંકર નામકર્મ બાંધ્યું હતું. ત્યાર પછી તે રાજાએ દિક્ષા અંગિકાર કરી અને કાળ પામીને દેવલોકમાં ગયા અને ત્યાથી ચ્યવીને આ ચોવિસીમાં સંભવનાથ તીર્થકર તરીકે અવતર્યા.
જ્યારે તેઓ જન્મ પામ્યા તે વખતે નગરમાં કારમો દુકાળ ચાલુ હતો, પણ તેમના જન્મથી તે નગરમાં ચારે બાજુથી પુષ્કળ અનાજ આવ્યું અને સુકાળ સુકાળ થઈ ગયો. આથી જ તેમનું નામ સંભવનાથ પડયું હતું.
ધર્મમાં સદા અતૃપ્તિ જ રહેવા જોઈએ...! આ તે વસ્તુપાળ મંત્રીની વાત છે કે જેને ત્યાં રોજ પાંચસો સાધુ સાધ્વીજીઓ વહોરી જતા. પંદરસો સાધુ - બાવાઓ દીક્ષા લઈ જતાં અને હજારો સાધર્મિકો તેમના રસોડે જમતા.
આ તે વસ્તુપાળ મંત્રીની વાત છે કે જેણે ધર્મના માર્ગ કરોડો રૂપિયાનું દાન કર્યુ હતુ. તેણે અદ્દભૂત જ્ઞાનભંડારોનું સર્જન કર્યું હતું. જેણે બાર - બાર વખત શત્રુજ્ય તીર્થની સકળ સંઘ સાથે છરિ-પાલિત યાત્રા કરી હતી.
જ્યારે તેરમાં સંઘમાં તેઓ મૃત્યુશૈયામાં પડ્યા ત્યારે તેની ચોફેર સાધુ સાધ્વીજીઓ બેઠેલા હતા. સમગ્ર સંઘ તેમને નવકાર મંત્ર સંભળાવી રહ્યો હતો. તે વખતે એકાએક મંત્રીશ્વરની આંખોમાં આંસુ દેખાયા, આચાર્યશ્રીએ તેનું કારણ પૂછતાં મંત્રીશ્વરે જણાવ્યું : ‘પાવિઓ જિણ ધમો હારિઓ' ગુરુદેવ ! મેં જન્મથી જ જિનેશ્વર ધર્મ પ્રાપ્ત કર્યો, પરંતુ મેં કશો જ વિશેષ ધર્મ ન આરાધ્યો. ખરેખર હું હારી ગયો. આમ કહીને વસ્તુપાળ ધ્રુસકે ધ્રુસકે રડી પડયા. e જ્યારે તેઓ મૃત્યુ પામ્યા ત્યારે સંસારત્યાગી સાધુ - સાધ્વીજી ભગવંતોની આંખમાં પાણી આવ્યા... કેવું ઉત્તમ સમાધિ - મૃત્યુ ....!
કેવી અનોખી ગુરદક્ષિણા એ હતા એક ભિક્ષ. ભગવાનના ભક્ત હતા; તેમ તેમના શાસ્ત્રોના જાણકાર પણ હતા. અનેક પુસ્તકો એણે લખ્યા અને અનેક પુસ્તકો છપાયા અનેક પુસ્તકોની અનેક આવૃત્તિઓ પણ થઈ.
એક વખત ઉંમરના કારણે તેમને આંખની તકલીફ થઈ ત્યારથી તેમણે ધંધાદારી પ્રૂફરીડર રાખવાની ફરજ પડી.
ત્યારપછી એકાદ વર્ષ પુરૂ થયું. ગુરુપૂર્ણિમાના દિવસે ભિક્ષ તે કુફરીડરને ઘેર ગયા. તેમણે તેના હાથમાં દસ રૂા. મુકીને કહ્યું ‘આજના દિવસે આ મારી ગુરુદક્ષિણા છે. તમે તેનો સ્વીકાર કરો. તમે મારા લખાણનું અને મુફ જુઓ છો અને મારી ભૂલો કાઢો છો એટલું જ નહીં પણ તેમાં સુધારા કરતાં રહો છો..
આપણી ભૂલને જે સુધારે તે ગુરુ કહેવાય. માટે હું આજે ગુરુદક્ષિણા આપવા આવ્યો છું. પ્રફરીડરની આંખમાં આંસુ ધસી આવ્યા. | કેવું અમૂલખ ઊંડાણ ભર્યું છે; આર્યાવર્તની જીવપ્રણાલીમાં......