Atmanand Prakash Pustak 092 Ank 07 08

SR No.: 532026
Original Sutra Author: N/A
Author: Pramodkant K Shah
Publisher: Jain Atmanand Sabha Bhavnagar
Publication Year: 1994
Total Pages: 24
Language: Gujarati, Hindi
Classification: Magazine, India_Atmanand Prakash, & India
File Size: 3 MB

Page 7

મે-જુન-૫ |
મુનિરાજે શૂન્યમનસ્કથી માથું ધુણયુ. વગેરે બાબતમાં માનવજાતનો મોટો ભાગ ભારે પણ મંત્રી સામે જોવાની હિંમત ન ચાલી. પાપમાં કાબેલ અને હોશિયાર હોય છે પરંતુ આવી પણ અદભુત શક્તિ રહેલી છે અને જે પ્રકારે પદ્ધતિના કારણે દેષયુક્ત વ્યક્તિ કે દેાષ જનાર અગ્નિ , નું શમન કરી શકતા નથી, તેજ વ્યક્તિને કશો ફાયદો થ નથી. જે મનુષ્ય પ્રકરે પાપ પણ શમન કરી શકતું નથી. મંત્રીની કેવળ દોષ જુએ છે તે નીચ છે જે ગુણ અને વંદનાની કિયા જોઈ મુનિના મનમાં વિવેક જાગૃત દેષ બંને જુએ છે તે મધ્યમ છે અને જે થ અને નકી સાથેની બેહૂદી વાત અને કેવળ ગુણ જુએ છે તે ઉત્તમ છે. કુટુમ્બ, વતન મંત્રીએ નજરોનજર જોયાં તે માટે શરમ, સમાજ અને જીવનના વિવિધ ક્ષેત્રે જ્યાં જ્યાં ભય અને ભ અનુભવ્યાં. મંત્રી તે જોયેલું દેશો અને ખલનાઓના કિસ્સાઓ જોવામાં જાણે કશું જ જોયું નથી, અને સાંભળેલું જાણે આવે ત્યાં ત્યાં ધિકકાર અને તિરસ્કારની દષ્ટિના કશું જ સાંભળ્યું નથી, એવો વર્તાવ રાખી બદલે દયા અને અનુકંપાની દૃષ્ટિ અપનાવવામાં નીકળ્યા, પણ મુનિને ભય લાગ્યો કે મંદિરમાંથી આવે તે સંસારનાં મોટા ભાગનાં દુઃખોનો અંત તેને કાઢી મૂકવામાં આવશે, અગર તે યતિશ આવી જાય પરંતુ માનવસ્વભાવ એ તે ખેંચી હેવામાં આવશે.
અવળચંડે છે કે સુખ પ્રાપ્ત કરવાની ઈચ્છા મંત્રી ભેટ ન હતા પણ ભારે જ્ઞાની અને હોવા છતાં, મોટા ભાગના માનવી દુઃખ ઉત્પન્ન અનુભવી હતા. તે સમજતા હતા કે અન્ય પર થાય એ રીતે જ જીવનવ્યવહારમાં વતે છે. ગુસસે થવું એ તે અન્યની ભૂલ માટે પિતાની ઝેરને પચાવવાની શક્તિ પ્રાપ્ત કર્યા વિના જાત પર વેર લેવા બરોબર છે. કોઈ ખોટા માગે અમૃતસને કવાદ માણી શકાતું નથી, એ સરળ
વાત અનેક યુગ પસાર થવા છતાં માનવજાત જઈ રહ્યું હોય અને તેને સીધા રસ્તે લાવ હજુ સુધી સમજી શકી નથી. હાય તે તે પર કોલ કરીને અગર ઠપક મનિયાના દેષિત વન બાબતમાં મંત્રીએ આપીને તેમ નથી કરી શકાતું. તે ખોટે રસ્તે જ્યારે કેઈને કશી વાત ન કરી તેમજ કોઇ જનાર સાથે પ્રેમ કેળવવો પડે છે અને પ્રેમ પ્રકારનું પગલું પણ ન લીધું ત્યારે મુનિરાજના કરનારને અન્યના અન્યાય અને અણધડ ઉપ મનમાં પિતાના પાપકૃત્ય માટે પસ્તાવા નો પાર લભને સહન કરવાની શકિન પણ કેળવવી પડે ન રહ્યો. પ્રકૃતિને એક નિયમ છે કે, કોઈ પણ છે. અનિષ્ટનો પ્રતિકાર ન કરો પણ તેને માનવી દુષ્ટકમ કરે અગર પાપમય વિચાર કરે, સાચા માર્ગે લાવવામાં મદદ કરે છે તેને તે પણ તેનું ફળ તેને વહેલે-ડે મળ્યા વિના સિદ્ધાન્ત હતા
રહેતું નથી. પાપ પાછળ પશ્ચાત્તાપ આવે એ આ વાત બન્યાને પાંચ - રાત દિવસે થયા, કદરતને અવિચળ નિયમ છે કેઈ લેટે અને છતાં કોઈ ઊડા પહ, નિંદા કે ઠપકાની વાત કુદરતને કાયદે કહે, કોઈ કમનો વિપાક કહે, મુનિ પાસે આવી નહિ. માનવસ્વભાવ કે લીક કે ઈશ્વરને ન્યાય કહે, અને કઈ પ્રકૃતિને બાબતમાં એ વિચિત્ર છે કે તે ઝેર પચાવી નયમ કહે પણ આ બધાને તાત્વિક અર્થ જાય, પણ અન્યના દેશોને ગળી જવાનું તેના એક સરખે છે. માણસ કદાચ સકળ જગતને માટે શક્ય હેતું નથી. અન્યના દે જોવા, છેતરવાની કળામાં પારંગત થઈ શકે, પણ તે તેની નિંદા કરવી, અતિશયોક્તિ કરી નાના પોતાના કર્મફળમાંથી બચી શકવાની શક્તિ દેને મોટા સ્વરૂપમાં વર્ણવી બતાવવા ન પ્રાપ્ત કરી શકતો નથી, પછી ભલેને એ વ્યક્તિ હોય તેવા દોનું અન્યમાં આરોપણ કરવું ચક્રવતી હોય કે તીર્થકર હેય.