________________
Shri Mahavir Jain Aradhana Kendra
www.kobatirth.org
Acharya Shri Kailassagarsuri Gyanmandir
ત્યાર પછી કદી પણ તેમણે જાતિનો ગર્વ કર્યો નથી કે કદી વંશ કે કૂળનું અભિમાન કર્યું નથી. તેમણે જગત ગુરુ ભગવાન મહાવીરના ચરણમાં બધા પ્રકારના વિકારો અને અહંકારને ત્યાગ કર્યો
ગૌતમ ભગવાન મહાવીરથી ઉંમરમાં મોટા હતા. વ્યક્તિને કઈ કઈ વાર પોતાની મોટી ઉમરનું પણ અભિમાન થાય છે. પરંતુ ગૌતમને ઉંમરનું અભિમાન પણ નહતું જ્યારે પણ તેમના મનમાં જિજ્ઞાસા થતી કે તરતજ એક બાળકની માફક ભગવાન મહાવીરની પાસે પહોંચી જતા અને પિતાના પ્રશ્નોનું સમાધાન તેમની પાસેથી મેળવતા.
સાચો શિષ્ય તો તેને કહેવાય કે જેણે અહંકારને જડમૂળથી ઉખાડી ફેંકી દીધો હોય. અહંકાર અને શિખ્યત્વ, અંધકાર અને પ્રકાશની જેમ સાથે રહી શકે નહિ. જ્યાં પ્રકાશ છે ત્યાં અંધકાર રહી શકે નહિ. શિષ્ય ગુરુની આગળ કદાપી ચાલી શકે નહિ એ તે ગુરુની પાછળ ચાલે, તેને જ સદા અનુસરે
ગણધર મૌતમ પણ જ્યાં સુધી દષ્ટિમાં પૂર્ણતા ન આવી ત્યાં સુધી ભગવાનના અનુયાયી હ્યા. જ્યાં સુધી ભગવાન મહાવીર રહ્યા ત્યાં સુધી તેમના અંતેવાસી હ્યા. તેમનું જીવન મહાન હેવા છતાં પણ તેઓ વિનમ્રતાથી પરિપૂર્ણ હતા. જ્યારે પણ પિતાને પરિચય આપ હેય મારે તેઓ માત્ર એટલું જ કહેતા કે “હું શ્રમણ ભગવાન મહાવીરનો શિષ્ય છું.”
ભગવાન મહાવીરના તીર્થમાં નાના-મોટા, વિદ્વાન–સામાન્ય એમ વિવિધ પ્રકારના સાધુ સાવી હતા. તેમાં ગણધર ગૌતમની બધાની સાથે સમાન દષ્ટિ હતી. જે સ ઘમાં કંઈ સાધુ બિમાર હોય તા ગૌતમ સૌની પહેલા ત્યાં પહોંચી જતા અને ખબર અંતર પૂછતા. એમના મનમાં અહંકાને ગ્રંથી જ નહતી તેઓએ બધી મનોવિકારોની ૨ થીઓને ચકનાચૂર કરી દીધી હતી તેમના મનમાં સન્માનની ભૂખ પણ નહોતી કે બીજી કંઈ પણ આકાંક્ષા નહે તી.
તેમણે ૫૦ વર્ષની ઉંમરે દીક્ષા અંગીકાર કરી હતી અને એ શી વર્ષની ઉંમરે તેઓ કેવળ જ્ઞાની થયા દીક્ષા અંગીકાર કરતાજ તેમણે તપસાધના શરૂ કરી દીધી હતી અને તે નિરન્તર ચાલુ રહી હતી,
તેમનામાં અનેક લબ્ધિઓ હતી પણ તેમણે કદી વાર્થ સિદ્ધિ માટે તેનો ઉપયોગ કર્યો નથી. જે જરૂર પડી તો જનકલ્યાણ માટે જ તે શક્તિઓને ઉપયોગ કરતા. શાસ્ત્રમાં એટલે સુધી વર્ણન છે કે તેમના શરીરને સ્પર્શ કરીને જે હવા વહેતી તેનાથી રાગીઓના રાગ દૂર થઈ જતા. આ એમની અપાર કરુણા, દયા, તેમજ સદભાવનાને જ પ્રભાવ હતે.
તેથીજ આપણે સૌ પ્રાત:કાળના તિમય મંગલ સમયે તે મહાન તિર્ધર ગુર સ્મરણ કરીએ છીએ તેમના મહાન જીવન સાગરમાંથી નમ્રતાનું, સદ્દભાવનાનું, કરુણાનું તેમજ સમર્પણ ભાવનાનું એક બિંદુ પણ જે આપણને મળી જાય, તે આપણું જીવન જ્યોતિથી ઝળહળી ઊઠે. આપણે પ્રાર્થના કરીએ કે આ મહાપુરુષોના જીવનનું આ સૂત્ર આપણું જીવનમાં ઓતપ્રોત થાય :- “સેવા કરે, જેટલી બને તેટલી સેવા કરો, પણ સેવા લેવાની કામના ન કરે.”
મહ પુરુષેનું સમણ આપણું મને પવિત્ર બનાવે છે, વાણીને મધુર બનાવે છે, કમને પાવન બનાવે છે. આવા પરમ પાવનકારી ગણધર ગૌતમસ્વામીને કેટી કોટી પ્રણામ,
હિન્દી ઉપરથી સંકલિત, સંકલ કાર ? “રક્ર તેજ
એકબર ૯૨)
[૧૩૧
For Private And Personal Use Only