Atmanand Prakash Pustak 087 Ank 01

SR No.: 531979
Original Sutra Author: N/A
Author: Kantilal J Doshi, Prafulla R Vora
Publisher: Jain Atmanand Sabha Bhavnagar
Publication Year: 1989
Total Pages: 25
Language: Gujarati, Hindi
Classification: Magazine, India_Atmanand Prakash, & India
File Size: 3 MB

Page 9

છે, તેમ સમજી તેને દઢતાપૂર્વક વળગી રહેવું શકાય? શાશ્વત સુખ તે પૂનામાં જ સમાયેલું જોઈએ.
છે. અને તે આત્માને જ ગુણ છે. આત્મામાં તે જેને આપણને અત્યંત સહવાસ હોય. તેનાથી ગુપ્તપણે રહેલું છે, અને ત્યાંથી જ તે પ્રાપ્ય બને જ્યારે છૂટા પડવાને સમય આવે ત્યારે જરા
- તેમ છે, બહારમાંથી મેળવવા તમે ગમે તેટલી મુશ્કેલી જણાય, તેવું જ આપણી આસકિતમાં છે. મહેનત આચરે પણ તે મળી શકે તેમ નથી, પણું તે પ્રત્યેકનું બીજ આપણા પિતાના દેડના તમારી મહેનત નિષ્ફળ જ જવાની તે નિશંક હ' પણામાં અને મારા પણામાં છે. માટે વિવેક હકીકત છે, તેમ શાસ્ત્રમાં પ્રતિપાદન કરવામાં અને વિચારપૂર્વક તેનાથી અલિપ્ત થવું અત્યંત આવ્યું છે, આવશ્યક છે.
સંપૂર્ણ અને શાશ્વત સુખ પ્રતિપાદન કરવા અનંતજ્ઞાની શાસ્ત્રકાર ભગવાને જગતના જીવન માટે, વીતરાગ ભગવંતે ઉત્તરાધ્યન સૂત્રમાં કહ્યું છે આત્મ કલ્યાણને માર્ગ બતાવતાં ફરમાવ્યું છે કે. કે “સમ્યકજ્ઞાનના સંપૂર્ણ પ્રકાશથી અજ્ઞાન અને હે જીવ! તમે સુખને ઈચ્છો છે, તે સુખ સામાન્ય મેહના પરિપૂર્ણ નાશથી અને રાગ-દ્રષના સંપૂર્ણ હોઈ શકે નહિ કે જેના પછવાડે દુઃખ કિયા ક્ષયથી આત્મા શાશ્વત સુખને આવિષ્કાર કરી શકે કરતું હોય, પરંતુ તે સુખ અક્ષય હાય કાયમ ટકે છે; રાગ-દ્વેષના સંપૂર્ણ ક્ષયથી આત્મા કલેક તેવું હોય તેને જ સાચું સુખ કહેવામાં આવે છે, પ્રકાશક બની જાય છે. રાગ-દ્વેષને નાશ થતાં ઐકાંતિક અને આત્યાંતિક સુખની આ વાત છે કે અજ્ઞાન અને મહ પણ લુપ્ત થઈ જાય છે. કારણ જેમાં દુઃખને અંશ પણ ન હોય. પરંતુ તમો કે રાગમાંજ દ્વેષની જડ રહેલી છે. બાહ્ય દષ્ટિએ તેને શરીર, ધન, વૈભવ, વિષય-કપાયે, અમને વિચારીએ તે છેષ વધુ ભયંકર લાગે છે, પરંતુ ચમનાદિમાંથી તુટે છે, તે જ તમારી ભયંકર તવ દષ્ટિએ વિચારી એ તે, હેપ કર પણ રાગ ભૂલ છે. કારણ કે વિશ્વના પ્રત્યેક બાહ્ય પદાર્થો, ભયંકર છે, કારણ કે છેષ હજુ છોડી શકાય છે, ચલાયમાન, અસ્થિર, પરિવર્તનશીલ અને વિનાશક પરંતુ રાગ છેડો કઠીન છે. પણ અશક્ય નથી છે તે તમને શાશ્વત સુખ કયાંથી બક્ષી શકે? ધન જે આપણે વિભાવમાંથી સ્વભાવમાં આવીએ. વિજળીના ચમકારા જેવું છે, શરીર નાશવંત છે. મિથ્યાત્વમાંથી સમકિતમાં આવીએ, અને આત્માથી યૌવન ધનુષના રંગ જેવું છે જે ઘડીકમાં જ આત્માને ઓળખીએ તેમાં લીન રહીએ, તે દષ્ટિ વિલીન થાય છે. તેમાં સુખને અંશ પણ નથી તે પર પરથી સ્વમાં સમાય છે એટલે પ્રત્યેક બાહ્યા તે કલ્પી લીધેલું સુખ છે, જેમાં આપણે સુખ ભાવો વિલીન થાય છે જેથી નિર્જરા થાય છે અને માનીએ છીએ, તેમાંથી જ ક્ષણાર્ધમાં પાછું દુ:ખ છેવટે પૂર્ણતાએ પહેચાય છે જે પુરુષાર્થ સાચે માનવા મચી પડીએ છીએ તેને સુખ કહી જ કેમ રસ્તે હોય તે.
38
૦ આત્માના બધા ગુણોને પ્રગટ કરી, તેના માલિક થવું તેનું નામ મોક્ષ. તે ગુણો પ્રગટ ન થાય ત્યાં સુધી સંસાર રહેવાનો અને આ શરીર નામની જેલમાં રહેવાનું.
૦ સારી રીતે મરવાની તૈયારી નું નામ જ જીવન !