Page Text
________________
Shri Mahavir Jain Aradhana Kendra
www.kobatirth.org
રાજા મુગ્ધ ખની જતા, પરંતુ સેનાનાં પીજર કરતાં ૫ખીને મન જેમ આકાશનું મુક્ત વાતાવરણ વધારે પ્રિપ છે. તેમજ પંદર-પ`દર વરસના વિજોગ હાવા છતાંય સ’જોગાના શિકાર બનેલી નારીને પ્રીતનાં ગીતથી ગુંજતુ પોતાનું નાનકડું ‘પ્રેમસદન’ઘેરાય રાજ યાદ આવે છે. આ લાગણીશીલ નારીને ખાત્રી છે કે એક દિવસ તેને તેના પ્રિયતમ જરુર મળશે.
તેન
સલુણી સંધ્યાએ મહેલની અટારી પર ગુલાબી ચાદર બિછાવી છે. મહારાણીબા મહેલના ઝરુખે બેઠા છે. મંદ-મંદ સમીરમાં તેની લાલ-લીલી ઓઢણી ઉડી રહી છે. આંબાડાળે પેલી કોયલડી પુજન કરે છે. જાણે પ્રિયજનના મિલનની બસરી બજવતી ન હાય ! ખસ, આવાં રંગીન સમયે રાજમાર્ગ પરથી એક ચેગી જેવા માનવી, પેાતાનુ કઈક ખાવાયું હાય તેવી લાગણી સાથે પસાર થઈ રહયો છે. જોગાનુજોગ ખરાબર આ જ સમયે રાણીની દિષ્ટ તેના પર પડતાં બન્નેની આંખા ત્યાં જ સ્થિર થઈ જાય છે. વોગની મૂક વંદના જાણું નયના દ્વારા વ્યક્ત થાય છે. પતિ ‘માધવને' જોઈ ને નેત્ર હર્ષના આંસુ આવે છે. રાત-દિવસ તેના મન મંદિરમાં વિરહના ગીત ગાતુ પેલુ પ્રિતનુ પંખી તેને પડકારે છે કે રે પગલી ! જેનાં વગર અષાઢના વરસતાં મેહુલાએ તુ વ્યાકુળ બની છે. દીવાળીના ઝલતાં દીવડાં પણ તેને નિસ્તેજ લાગ્યા છે અરે ! જેને પાછા મેળવવા તે રાત-દિવસ વલખા માર્યા છે. તા પછી આ મિલનના ટાણું તુ' જડની જેમ બેડી છે શુ ? જા દોડ, તારા મન-વલ્લભને મળી લે ! પશુ રે! તેનાં પગમાં પડેલી મહારાણી પદ્મની એડીએ દેડવાં અધીરા બનેલાં પગને મજબૂરીથી અટકાવી રહી છે. દાસી દ્વારા તે બ્રાહ્મણને ખેલાવી તેનુ' દારિદ્રય દૂર કરવા માટે અઢળક દ્રવ્ય આપે છે. દાસીઓને બીજા કામે ખ્વાર મેાકલી પોતે ચૌદશની રાતે મહાકાળી મંદિરમાં રવામીને મળ વાનુ વચન આપી જલ્દી વિદાય આપે છે. કારણ કે રાજમહેલમાં તા ભીંતને પણ કાન હાય છે!
પેાતાનુ ધ્યેયસિધ્ધ કરવા માટે, વિલાસી
૧૦૬
રાજાની કામવાસના ઉત્કટ બનાવવાં મહારાણીએ સાળે શણગાર સજ્યા છે. આજે પહેલીવાર રંગમહેલમાં તે રાજાની રાહ જુએ છે. તેની સીડી મીઠી વાતે દ્વારા રાજાની આંખેા તે ઘડીકમાં જ
Acharya Shri Kailassagarsuri Gyanmandir
66
જાય છે. પરતુ હૈયામાં કપટ ભર્યું હાવાથી તેને નિદ્રા આવતી નથી. તે રાજાને ભરનિદરમાં જોઇ તેણે ભયંકર ચીસ પાડી. પ્યારી રાણીના અવાજે રાજા તરત જ જાગી ગયા, અને રાણી વધારે જોરથી રડવા લાગી, “ આયમાં ! શુ પેટમાં દુઃખે છે ? અરે રે, મહારાજ ! એક દિવસ મેં મહાકાળીના મંદિરે નોકર-ચાકર વગર આપણે બન્નેએ સાથે દર્શન કરવાનું વ્રત લીધેલું, પરંતુ હું ખાધા જ વીસરી ગઇ અને તેથી જ પેટની પીડાના રૂપમાં કાળીનેા કપ મારા પર ઉતર્યા છે. '' “હવે તે જો આપ ચૌદશની રાતે મહાકાળીના દર્શને પધારા, તા જ મારી પીડા મટે તેમ છે. આટલી વાત કરતાં તા રાણીએ પેટ પકડીને ‘આક્રંદ' કરવાં માંડ્યુ. ''સ્ત્રીચરિત્ર્ય તે મફ-પતિ જેવા ઋષિમુનિઓના દિલ લાવી દીધાં છે, તો પછી આ રાજા તે વળી શી વિસાતમાં? રાજા તો તરત જ માનતાએ જવાં માટે સમત થઈ ગયા, કે તરત જ અભિનયમાં અજોડ રાણીએ એકાએક ઉભા થઈ ને, આળસ મરડતાં મરડતાં કહ્યું, “ હાશ ! હું મને ચૂંક મટી ! ' પછી ઉભા થઇ રાન્તના ચરણ સ્પર્શ કરતાં તે મીડાશથી બેલી “મહારાજ ! તમારી ધમ શ્રધ્ધાએ જ આજે મને
પણ
ܬܐ
For Private And Personal Use Only
ܕ
બચાવી છે. ’ રૂપ જોબન અને મધુર વાણી દ્વારા રાજાને મૂરખ બનાવવામાં તે સફળ બની.
વાદળની વૃદ્ધિ ઝીલવાં તત્ત્પર બનેલાં ચાતક પખીની જેમ તે હવે ચૌદશની રાત પણ આવી પહોંચી. માનતા કરવાં જતાં મહારાણીબાના હાથમાં દાસીએ સેનાના ચૂડાની આજુબાજુ કાચની ચૂ ડલી પહેરાવતી હતી. પરંતુ પેાતાના ભૂતકાળમાં ખાવાએલી રાણીનાં હાથમાંથી ચૂ લીએ નીચે પડી અને ફૂટી ગઇ ! સ્ત્રીનાં સૌભાગ્યના પ્રતિક સમી લાલ ચૂંડલીને ફૂટેલી જોઇ તેનાં દિલને આ સમયે
આત્માનદ પ્રકાશ
| SR No. | 531975 |
| Book Title | Atmanand Prakash Pustak 086 Ank 07 |
| Original Sutra Author | N/A |
| Author | Kantilal J Doshi, Prafulla R Vora |
| Publisher | Jain Atmanand Sabha Bhavnagar |
| Publication Year | 1988 |
| Total Pages | 20 |
| Language | Gujarati, Hindi |
| Classification | Magazine, India_Atmanand Prakash, & India |
| File Size | 3 MB |