Atmanand Prakash Pustak 084 Ank 09 10

SR No.: 531958
Original Sutra Author: N/A
Author: Kantilal J Doshi
Publisher: Jain Atmanand Sabha Bhavnagar
Publication Year: 1986
Total Pages: 36
Language: Gujarati, Hindi
Classification: Magazine, India_Atmanand Prakash, & India
File Size: 3 MB

Page 30

• જ્ઞા.દષ્ટિ
• રતિલાલ માણેકચંદ શાહ-નડીઆદ
આપણને અનાદિ કાળથી દેહાધ્યા સમાં આપણે જે વિભાવ દશામાંથી સ્વભાવ દશા રાચવાની આદત પડી ગઈ છે, જે અત્યારે પણ તરફ દૃષ્ટિ દઈએ તો જ દેહાધ્યાસ છૂટે તેમ છે; ચાલજ છે જેથી આત્મા અને શરીર એ જ દેહાધ્યાસથી છૂટીએ તે દેહ પરની મમતા ટળે, ભાસે છે, જે, કેવળ ભ્રમણા છે, વિભાવદશા છે, અને એમ નિષ્કર્ષ કરી શકીએ કે દેહ તે હું અજ્ઞાનતા છે, અંધકાર છે, જડ અને ચેતન નહિ પણ હું એટલે આત્મા. શરીરથી આત્મા બને ભિન્ન વસ્તુ છે. આત્મા ચેતન છે અને ભિન્ન છે એમ નકકી કરી શકીએ તેથી ચોવીસે શરીર તે જડ છે, બન્નેના ગુણો પણ અલગ કલાક શરીર પર મમત્વ કરી તેની આળપંપાલ અલગ છે પછી બનને એક કેમ હોઈ શકે ? પાછળ આપણે જે સમય વેડફીએ છીએ અને આમાં અખંડ આનંદ જ્ઞાન-સુખમય છે ત્યારે અનેક કર્મો ઉપાર્જન કરે એ છીએ તેને અંત શરીર તે જડ છે. અને સંગે મળેલ છે જેથી આવે અને તે સમય સ્વસ્વરુપની અનુભૂતિ બ્રાંતિથી આપણે શરીરને હું માની લઈએ છીએ કરવા પાછળ વાપરી શકીએ, જેથી આત્માનો અને આમાને ભૂલી જઈએ છીએ. માટે બ્રાંતિને ઉત્કર્ષ સધાય છે. પણ આજે આપણે અવળી દર કરવાની અત્યંત જરૂર છે માનવ જીવનમાં દિશા તરફ વહી રહ્યા છીએ; આત્માને ભૂલીને જે કાંઈ કરવા જેવું હોય તે તે એ છે કે શરીરને હું માનવા મચી પડયા છીએ, કારણ નિરતિશય (આત્મા) આનંદ લુંટવા. પર છે કે આત્મા અરૂપી છે જે દેખાતું નથી ( ચર્મ. આપણે તેમ ન કરતાં ચેવીસે કલાક ઈદ્રિયજન્ય ચક્ષુથી) જ્ઞાન દષ્ટિ હોય તે જ તે નિહાળી સુખમાં રાચતા હોઈએ છીએ; જેથી આમ શકાય છે જે મૂડી આપણી પાસે છે નહિ એટલે યાદ જ આવતો નથી. ખરેખર તે વિષદ -- આપણી દષ્ટિએ તે શરીર જ પડ્યા કરે છે એટલે કષાયથી અલિપ્ત થઈ આત્મામાં ઠરવા જેવું તેને પે.ષવા માટે મેહ, માન, માયા. લે ભ, છે, જેથી અતીન્દ્રિ આનંદને અનુભવ થ ય છે. અહં આદિ આચરીએ છીએ અને ઇંદ્રિય જનિત
શરીર પ્રત્યેના અહ થી વિષય કષાયે ને સુખ પાછળ પાગલ બની ભમી એ છીએ જે આપણે મિત્ર માની આવકારીએ છીએ. પરંતુ માનેલું ક્ષણિક સુખ આપી અન તા દુ:ખનું તે તે દુશમનનું કામ કરે છે, જે વિષયે આ પગે પ્રદાન કરે છે. હસતા હસતા ભોગવીએ છીએ, તે અનંતાભ શરીર પ્રત્યે અાં ઉભે થવાથી માણસ સુધી રડતા રડતા (કર્મો ) ભેગવીએ છીએ. તે રાગદ્વેષમાં ફસાય છે. આ અજ્ઞાન જનિત બ્રાતિ એટલા ચીકણા હોય છે કે જલદી તેનો અંત છે તે બ્રાતિથી અલિપ્ત થવું અત્યંત આવશ્યક આવતું નથી તે નિઃશંક હકીકત છે. વિષય છે. એક સમયે ભગવાન મહાવીરને ગૌતમ ગણકષા આપણે આધીન હોવા જોઈએ, તે ને ધર પૂછી રહ્યા હતા કે, હે ભગવંત! અહ બદલે આપણે તેના ગુલામ બની જઈએ છીએ પર વિજય મેળવવાથી આત્મા ને શું લાભ થાય? આ પણ એક આશ્ચર્યજ છે ને ? તેનું કારણ ત્યારે પ્રભુએ કહ્યું હતું કે, આત્મા જયારે માનના વિભાવદશા છે
(અનુસંધાન ટાઇટલ ૩ ઉપર)
૧૫૬)
[આત્માનંદ પ્રકાશ