Page Text
________________
Shri Mahavir Jain Aradhana Kendra
www.kobatirth.org
Acharya Shri Kailassagarsuri Gyanmandir
મઢુલી કેઈ બ્રહ્મચારી સાધુની હતી, અને અમે સાવ અજ્ઞાન જ હતા. અને “નદીનું મૂળ એ પણ તે વખતે ભજન કરવાની તૈયારીમાં ને સત્યુનું કુળ ખણવાની જરૂરેય શી હોય જ હતો. એણે આને જોતાં જ “ અતિથિ દેવો ભલા ? અમને તે એટલી ખબર હતી કે તેઓ ભવ'નું સ્વસ્તિ વચન ઉચ્ચારીને એની ઉચિત એક કુલીન બ્રાહ્મણ હતા. અને અમારા પુણ્યના આગતા સ્વાગતા કરી. એ પિતે પણ બ્રાહ્મણ ઉદયેજ એમણે અમને બંનેને શિષ્ય તરીકે હતે. પેટ પુરતું મળી રહે, પછી બીજા ટકની સ્વીકારીને થોડા જ સમયમાં અનેક વિદ્યાઓ ફિકર ન કરવાને એને સ્વભાવ હતા. એટલે અને શાસ્ત્રનું જ્ઞાન અમને આપ્યું, પણ પછી એ સમવસુને ઘડીક વીસામે લેવાનું કહીને તરત જ તેઓ અમને છોડીને કયાંય ચાલ્યા ગયા. ગયો ગામમાં, અને થોડીવારમાં સોમવસુની જતા જતા એમણે અમને ત્રણ વાત કહેલી : સુધાતૃપ્તિ થાય એટલી ભેજન સામગ્રી લેતે “રાખે સુતો, મીઠું ખા અને કપ્રિય બનજો.” આવ્યું. બન્નેએ સાથે બેસીને ભોજન કરાવ્યું હવે ગુદેવે આ ત્રણ વાત- શિખામણ ને પછી વામકુક્ષિ પણ કરી લીધી.
તે આપી, પણ એને પરમાર્થ એમણે ના છે તે અહીં આવ્યા, વિસામો લીધે. જયે, સમજાવ્યું. ને એ ચાલ્યા ગયા. હવે કરવું શું? એ પછી આરામ કર્યો, પણ એ બધે વખત હું તો વિચારમાં પડી ગયે. ઘણી ગડમથલને સમવસુનાં મનમાં આ જુવાન સાધુના વેષ અને અ ત મે તો એ ત્રણ વાતોનો મને બેઠે એ એની તિભાત વિષે કુતુહલ સળવળતું જ રહ્યું અર્થ તારવ્યા. અને એ પ્રમાણે જ વર્તવાનું હતું. એટલે હવે હાથ માં ઘેઈને બને વાત અહીં રહીને, મેં શરૂ કર્યું. જુઓ અમને વળગ્યા ત્યારે- લાગ જોઈ ને સોમવસુએ સાધુને ગુરૂજીએ કહેલું કે “લોકપ્રિય બનજે!' એટલે પૂછી દીધું : “ મહારાજતમારે વષ, તમારી હું તે એમણે ભણાવેલા મંત્ર અને ઔષધોને ચર્ચા અને રહેણી કરણી જોઈને મને કયારનીય ઉપયોગ કરીને લે કે ઉપર યથાશક્ય ઉપકાર નવાઈ લાગે છે. કૃપયા તમારા આ આચાર- કરતે રહું છું. અને તેથી અહીંના લોકોમાં હું વિચારનું હાર્દ શું, એ મને સમજાવશે ? ખૂબ પ્રિય થઈ પડ્યો છું અને એ જ કારણે મન સામાન્યતઃ બીજા સાધુઓ-તાપશે તો જંગલમાં લે કે કાયમ સારું સારું ભજન કિક્ષામાં આપે જ વસતિથી દૂર રહેતાં હોય છે. અને તમે તે છે, એટલે હું (મીઠું જમજો ) એ ગુરુ આજ્ઞા અહીં વસતિની મધ્યમાં જ રહેવાનું રાખ્યું પણ ૫ણું છું અને લે કે એજ કરી આપેલી છે, ભેજનમાં પણ તમે તો વનફળ કે કંદમૂળ સગવડ અનુસાર આ મહુલી માં સરસ મજાની આદિને બદલે બધું જ લે હા ! વેષમાં પણ પથારી રાખી છે, તે પર હું સુખે ઊંધું છું. ઝાડની છાલ કે જીર્ણ, મલિન વ કે ભગવા એટલે ( સુખે સૂ) એવી ગુરુજીની આજ્ઞા વો નથી પહેર્યા! એટલે સમજાય છે કે તમારે પળાય છે. હું તે ભાઈ! આ રીતે મારા ગુરૂજી ધર્મ અને પથ ન્યારો જ છે. તે એનું રહસ્ય ની ત્રણ શિખામણે સમજ્યો છું અને પાળું તત્ત્વ મને સમજાવશે ?
છું. અને આ જ મારા ધર્મનું અને આચારઆના જવાબમાં પેલા સાધુ એ પણ પોતાની વિચારનું પડ હર્દ છે બાકી, ખરું રહસ્ય તે હકીકત સમજાવતા કહ્યું. “વિપ્રવર! અમારા મારા ગુરુ જી જાણે ! ” ગુરુદેવ મહાન વિદ્વાન અને પવિત્ર પુરૂષ હતા. એ વસુ બુદ્ધિમાન હતું. વિચારક હતા. એ મના અમે બે શિખ્યા હતા. અમારા ગુરુ બ્રાહ્મણ સાધુની વાત સાંભળીને એણે તટસ્થ કેણ હતા, કયાંના હતા, એ બધી બાબતથી બુદ્ધિ એ વિચાર્યુંઃ ગુરૂને ઉપદેશ તે સરસ છે જુન-૮૭).
[૧૧૫
For Private And Personal Use Only
| SR No. | 531957 |
| Book Title | Atmanand Prakash Pustak 084 Ank 08 |
| Original Sutra Author | N/A |
| Author | Kantilal J Doshi |
| Publisher | Jain Atmanand Sabha Bhavnagar |
| Publication Year | 1986 |
| Total Pages | 20 |
| Language | Gujarati, Hindi |
| Classification | Magazine, India_Atmanand Prakash, & India |
| File Size | 3 MB |