Page Text
________________
Shri Mahavir Jain Aradhana Kendra
www.kobatirth.org
Acharya Shri Kailassagarsuri Gyanmandir
અહિંસા જ જૈન ધર્મ છે : લે. શાસ્ત્રી રમેશ લાલજી ગાલા
વહાલા બધુ ધ્યાન રાખજો, ચેતજો, વિચારજો _જીવનમાં પરમ શાંતિના સ્થાન ત્યારે જ ત્યાં સુધી પારકા દુઃખને જોઈશુ નહિ અને મેળવી શકાય કે જ્યારે આ ભૂમિ ઉપર અહિં સા- પિતાનું સુખ વધે તેમ કરશું તો ચોક્કસ એક મય જીવન જીવાય, સ્વીકારો કે ન સ્વીકા વખત પટકાવુ પડશે. આ પણે કદાચ એમ માનતા જેટલી હિંસા તેટલી ઉપાધિ જીવનમાં વધવાની હાઇશુ કે સપાત્રમાં આ પેલું દાન જ ગુણકારી જ છે. પછી ભલે રાજા હોય કે રંક, ઇંદ્ર હોય છે પણ ના માનવ સેવા એ જ પ્રભુ સેવા છે કે સામાન્ય દેવ ત્યાગી હોય કે સસારી. સર્વ આ પણે એ પણ સમજીએ છીએ કે કોઈને દુ ખ જીવા કર્માધીન છે. શાસ્ત્ર માં ચામું બતાવેલું ગમતું નથી તે આપણી સામે આજે માનવ છે કે કમસતા કોઈને છેડતી નથી બધા જીવો જીવન પામ્યા છતાં કેટલા દુઃખી છે એના કદિ ક્રમ પાછળ જ ચાલે છે. જેમ કમ નચાવે તેમ વિચાર કર્યો છે ? તીર્થની યાત્રા કરાવવા છ’રી જીવને નાચવુ પડે છે. આપણે પ્રત્યક્ષ જોઈ એ પાળતા સ‘ઘે કે દેરાસરો બંધાવવા એ ખરા છીએ કે એક જ માતાપિતાના દિકરાએ માંથી ધુમ નથી પણ બીજાનું દુઃખ જોઈ પીગળી જવું કાઈક લાખે પતિ તે કેાઈ અબજો પતિ તો વળી એ જ સાચા ધમ છે. જૈન ધર્મ છે. આજે ભલે કઇ સાવ નબળા ભિખારી જેવા, અમિ કેમ ? ત્યાગી ભગવતે અહિંસાને ઉપદેશ આપે પણ
કા૨ણુ કે કાઈ પણ જીવ જમતાની સાથે હું કહું છું કે જયાં સુધી પોતે સારી રીતે પોલ ન પુર્વે કરેલા શુભાશુભ કર્મોના ભોક્તા બની જાય ન કરે ત્યાં સુધી કાંઈ ફરક પડવાનો નથી મારી છે અને એ કર્મોનસારે જ સુખદુ ખ ભ ગવે છે. માન્યતા પ્રમાણે આ જનો ઉપદેશ ધતિંગ છે આજે e નારક, તિય ચ મનુષ્ય અને દેવ આ ચાર લે છે એક આચરે છે બીજું માહ-માયા-માન ગતિએ'માં માનવીની ગતિ ઊત્તમોત્તમ છે. કારણ લાભથી ભરેલા આજના ત્યાગીઓનુ કયારે પણ કે અનંત પુન્યરાશિ એકઠી થાય ત્યારે આ મહા ઉપદેશ સાર્થક થશે નહિ. હા, પાતે આચરણ કરી મુલા માનવ જીવનની પ્રાપ્તિ થાય છે. એ માનવ ઊપદેશો તો ચોક્કસ લાભદાયી થશે અને કાર્યો જીવનને જે સ મયા વિના જવા દઈશું તો પણ સરળતાથી થઈ શકશે. પૂર્વાચાર્યો જે કાંઈ બીજીવાર એ મળવું દુલભ થઈ પડશે. એટલે કરી ગયા છે એ નિસ્વાર્થ ભાવે કર્યું હતું. જ મહાનુભાવોને કહેવું પડે છે કે દુલહો એસ એમના વ્યાખ્યાન હૃદયસ્પર્શી હતા. જયારે માણુસા જમા આ માનવ જીવન જમ દુલભ આજના વ્યાખ્યાનો ધનપશી છે આંટો તફાવત છે. આ પણે આ બધું સમજીએ છીએ, શા રહ્યાનુ- જ્યાં હોય ત્યાં “ સર્વે જીવ શાસન રસી” કેમ સાર થાડી ઘણી ધમકરણી-દાન વગેરે કરી એ થઈ શકે ? એનુ અર્થ એ નથી થતો કે તીર્થછીએ. આગળ જતાં તીર્થ સૉા પણ કાઢીએ સઘા ન કાઢવા, દેરાસરો ન મધાવવા, શાસ્ત્ર છીએ પણ માનવ જીવન સાર્થક કરવા માટે કહે છે કે ધર્મોનનતિ કાર્યો અવશ્ય ક્રરવા, પશુ બીજા જીવાને માટે આપણે શું કરી એ છીએ ? (અનુસંધાન ટાઈટલ પેજ ૨ ઉપર )
(અનુસંધાન પાના ૧૭૨નું ચાલુ). e પર ન હોવાથી તે પ્રત્યે રાગ-દ્વેષ ઉદ્ભવતા ૫માં રમમાણ રહેવાથી ખાદ્ય પદાર્થો પરની નથી એટલે નવા કર્મો ઉપાજન થતાં નથી દૃષ્ટિ દુર થાય છે જેથી નવા કર્મો ઉપાજ ન થતાં અને જુના કર્મો ખરતા જાય છે, જેથી સવાર નથી અને વિપાક રૂપે જે કર્મો આવે છે જે તેનું નિર્જરા અને સાથે છે, અને છેવટે મ‘ઝિલે કામ પતાવી લુપ્ત થાય છે, પરંતુ દષ્ટિ તેના પહોંચાય છે.
For Private And Personal Use Only
| SR No. | 531936 |
| Book Title | Atmanand Prakash Pustak 082 Ank 11 |
| Original Sutra Author | N/A |
| Author | Popatlal Ravjibhai Salot |
| Publisher | Jain Atmanand Sabha Bhavnagar |
| Publication Year | 1984 |
| Total Pages | 22 |
| Language | Gujarati, Hindi |
| Classification | Magazine, India_Atmanand Prakash, & India |
| File Size | 3 MB |