Atmanand Prakash Pustak 082 Ank 11

SR No.: 531936
Original Sutra Author: N/A
Author: Popatlal Ravjibhai Salot
Publisher: Jain Atmanand Sabha Bhavnagar
Publication Year: 1984
Total Pages: 22
Language: Gujarati, Hindi
Classification: Magazine, India_Atmanand Prakash, & India
File Size: 3 MB

Page 18

છે
?
સુખ પ્રાપ્ત કરવાને આજ સાચે રાહ છે. જે તેઓની સાથે મારે કોઈ નિસ્બત નથી. આમ અંતે મંઝિલે પહોંચાડે છે.
નિશ્ચય કરવો તેના પરથી દષ્ટિ ઉઠાવી લેવી અને માનવીની પ્રત્યેક મથામણ સુખ અને શાંતિ તે દૃષ્ટિ સ્વમાં સ્થિર કરવી. જેથી અક્ષય સુખનો મેળવવા માટેની જ હોય છે, છતાં સુખ શું છે, આવિષ્કાર થાય અને સંસારના પ્રત્યેક દુકાનો કેવું છે, કયાં છે ? તેની તેને ખબર નથી એટલે અંત આવે અને જન્મ-મરણના દુખપ્રદ ફેરા તે મેળવવા જયાં ત્યાં ઝાંવા નાખે છે અને ટળે. પ્રત્યેક પ્રાણીઓનું વાસ્તવિક સ્વરૂપ સ્વાઅજ્ઞાનતાને વશવતી સુખને બદલે દુઃખન અને માજ છે; તેજ ભગવાન છે; તેનું પ્રગટીકરણ ભવ કરે છે. તે પ્રશ્ન એ ઉપસ્થિત થાય છે કે કરવાનું છે, આમાને ગુણે જ્યારે વિકાસ પામે સાચું સુખ ક્યાંથી પ્રાપ્ય બને? તે મેળવવા છે અને પુરૂષાર્થથી તે રાહ પર અતિમાં જ્યારે શું કરવું જોઈએ?
આગળ વધે છે ત્યારે પિતાનું સ્વરૂપ પ્રગટ કર્યા હવે જે આપણે ખરેખર અક્ષય સુખ શાંતિ
સિવાય રહેતું નથી તેને જ પૂર્ણતા કહેવાય છે અને આનંદને આવિષ્કાર કરવા માંગતા હોઈએ
તેજ જીવન મુક્ત દશા છે જયારે કેવળજ્ઞાન જ તે તે ક્યાં છે, ત્યાં તેને શોધવું જ રહ્યાં અને છે ત્યારે તે પ્રભુ બની જાય છે. તે તે આત્મામાં છલોછલ ભરેલું પડયું જ છે. પરંતુ આપણે સાંપ્રત કાળમાં મિથ્યાત્વને બહારમાં તેને ઢંઢવાની કોઈ જરૂર નથી અને વશવની, વિભાવ દશામાં આળોટતા હોઇ, બહારમાંથી તે મળવાનું પણ નથી. તે આત્માના રાગ-દ્વેષ, વિષય-કષાય, આકુળતા વ્યાકુળતા, જ ગુણ છે અને ગુણ, ગુણીને અભેદભાવ હોય મોહ, માન, માયા, લોભ, લાડી-વાડી-ગાડી, છે એને અર્થ એ થયો કે આમાં અજ સુખ- બાગ-બગીચા, અમનચમનાદિમાં વીસે કલાક શાંતિ અને આન દમય છે, માટે તેને ઓળખો. રચ્યા પચ્યા રહીએ છીએ અને સુખ દુઃખનો ત્યાંથી મેળવો, જે અક્ષય છે તે સુખ પ્રગટ થયા અનુભવ કર્યા કરીએ છીએ, તે પ્રથમ આપણે પછી કદી નાશ પામતુ નથી, આત્માને આમાથી એ નક્કી કરવું જોઈએ કે દેહ તેમજ પરપદાર્થોથી ઓળખવા માટે પ્રથમ આપણે શાસ્ત્રોમાં અકિત ભિન્ન આત્મા છું, મારું સાચું સ્વરૂપ તેજ છે, થયેલ અને વીતરાગ પ્રભુએ પ્રરૂપેલ તત્વને જેમ હું વિશ્વના પ્રત્યેકે પદાર્દથી પરે છું. મારે તેની છે તેમ જાણવા પડશે, શ્રદ્ધવા પડશે, આચરવા સાથે કેઈ નિસ્બત નથી. હું મારા ગુણોથી પડશે. પ્રભુએ પ્રરૂપેલ અને ગણધરોએ શાસ્ત્રોમાં પરિપૂર્ણ છું, તેમાં કોઈ કાળે કાંઈ પણ ફેરફાર ગૂંથેલ શાસ્ત્રોમાં અંકિત કરવામાં આવ્યું છે કે, તે નથી હું અખંડ આનંદ, જ્ઞાન, સુખમય “તારો આત્મા જ અખંડ આનંદ, જ્ઞાન અને સમાજ છું. પ્રત્યેક વ્યક્તિ આટલું સમજીને સુખમય છે માટે તેને ત્યાંથી મેળવ, બહા૨માં જીવનમાં ઉતારે અને તેનો અનુભવ કરે તે કેવળ કયાંય સુખશાંતિ નથી, કદાચ સુખાભાસ થાય આનંદ, સુખ, શાંતિ સિવાય અન્ય અનુભવ થાય પણ તેથી અર્થ સરે તેમ નથી. સુખ, શાંતિ નહિ પછી ભલે ગમે તેટલા ઉપસર્ગો સહન કરવા સ્વસ્વરૂપમાં સમાયેલા છે; માટે તેનું અનુસંધાન પડે, દુખના ડુંગરા તૂટી પડે કે, મૂસળધાર વર્ષો કરું, તે મેળવવા ચિંતવન કરવું અને તેમ કર્યા વર્ષે કે ભયંકર અગ્નિ રોમેર ફરી વળે, તે પણ બાદ એ નિષ્કર્ષ કરવો જરૂરી છે કે હું તે તત્ત્વજ્ઞ સ્વસ્વરૂપમાં સ્થિર રહે છે. પોતાના સ્વસચ્ચિદાનંદ કેવળ આત્મા છેઆ સાથે અપમાં જેમ જેમ સ્થિત થતાં જવાય છે, તેમ મળેલ શરીર તે હું નહિ તે બાહી પદાર્થો મારે તેમ દેહ પરની દષ્ટિ લુપ્ત થતી જાય છે, સ્વસ્વક્યાંથી જ હેઈ શકે તે પ્રત્યેક મારાથી પર છે. ( અનુસંધાન ટાઈટલ પેજ ? ઉપર) ૧૭૨]
[આત્માનંદ પ્રકાશ