Page Text
________________
Shri Mahavir Jain Aradhana Kendra
www.kobatirth.org
આપી. ટોળાના નાયક હોય એવા ભવ્ય હાથીને
મરવુ' ભલુ'. મે પણ અગ્નિમાં પડતું મૂક્યુ તારે મારવા નહિ. બચ્ચાનું રક્ષણ કરવાને સ્નેહ-પશ્ચાતપને લીધે, પ્રાપ્ત થયેલ જીસકમ ના ફળથી, નરકમાં જવાને ખલે, ગ`ગાના ઉત્તર કિનારે એક ધનવાન વ્યાપારીને ત્યાં મારો જન્મ થયા. મારૂ' નામ રૂદ્રયશસૂ પડયું.
વશ થઇને ચાલતી હાથણીને બચાવવી જે ખચ્ચુ હજી ધાવતુ' હાય તેને મારવુ નહિ, નર અને માદા સ્નેહશ કે કામવશ હોય તેમને વિખુટાં નહિ પાડવા-આ કુળ આચાર છે આ તૂ' શીખી લે અને તારા પુત્રાને પણ શિખવજે.” આ ભાવનાથી હું' ધધો ચલાવતા.
સરખા ઘરની એક યુવાન અને સુંદર કન્યા સાથે મને પરણાવ્યેા. તે મને સ્નેહાનદ આપતી. રંગે શ્યામળી હતી. ચંદ્રના હાસ્યથી પ્રકાશ પામતું તેનું મુખ હતું. આંખેા રાતા ક્રમળ સરખી હતી. જુવાનીથી તેના દેહ આપતા. મારી પારધણુના મેહભર્યા લિગનથી છૂટી સવારે ઉડતા. દેવીની પ્રાથના કરવા જતે. ખાનપાન કરી, લાહીથી ખરડાયેલ ધધે લાગી જતા.
એક દિવસ ઉનાળામાં મેં ધનુષખાણ લીધાં. ભાથું લટકાવ્યુ ને રસ્તે પડ્યા. વન હાથીની શોધમાં વનમાં રખડતા રખડતા ગંગા નદી સુધી પહેાંચ્યા. સ્નાન કરી નીકળેલા પત જેવા હાથીને દીઠા. તરત જ જીવન સહ્રાર૪ તીર છેડયું. પણ તે ઊંચે ગયુ. હાથી બચી ગયે પણ એક ચક્રવાક વિંધાઇ પડયા. તેની એક પાંખ તૂટી પડી, પળવારમાં જળ તટ ઉપર પડયા. પણી રક્તથી 'ગાયુ. તેની નારી, રૂદન કરતી તેના કલેવર ઉપર ઉડવા લાગી તેથી મને પણ રડવુ આવ્યું.
અરેરે ! સ્નેહી જોડા ઉપર મે' મા શું દુઃખ આણ્યું! પતિને જીવત માની, તેણે મારૂ ખાણુ ખેચ્યુ . તેટલામાં હાથી અદૃશ્ય થઇ ગયા. મે’ એ પંખીને રેતીના કિનારે મૂક્યું. થેડીવાર સહાનુભૂતિ પૂર્વક તેને અગ્નિ સ`સ્કાર કર્યાં. એટલામાં જ ચક્રવાકી સ્નેહુ બધથી તણાઈ તેમાં પડી અને મળી સૂઇ.
એ જોઇને મને ભયંકર પરિતાપ થયો. હુ વિલાપ કરવા લાગ્યું. આવા ભયંકર વિહાર ! કુંવા તિરસ્કાર યુક્ત કુળ ધર્મ ! આ જીવન કરતાં
એગષ્ટ’ ૮૩]
Acharya Shri Kailassagarsuri Gyanmandir
રિવાજ પ્રમાણે લેખન આદિ વિવિધ કળાએ શિષ્યેા. કમભાગ્યે, જુગાર તરફ હું ખેચાયે. છળકપટમાં નિય અને જીતવા માટે ગાંડે ખની, સદ્ગુણ્ણાને વિસાર્યાં. અંતે ચેરી કરવા લાગ્યા. ઘર ફાડવાં, યાત્રાળુઓને લૂટવા એ મારા ધંધા થઇ પડયા. પરિણામે કુટુબીજનેને નીચું જોવાના પ્રસંગ આવ્યા. એકવાર ધન લૂંટવાના ઇરાદે તલવાર લઇ નીક્ળી પડયા. નગરમાં વાતની જાણ થઇ ગઇ. હવે સલામતી ન રહી. તેયા હું ખારીકવનમાં નાશી ગયા.
છેવટે વિંધ્યાચળની એક ગુફામાં પહોંચ્યા, ગુઢ્ઢાનુ નામ હતુ'. સિંહગુફા. તેમાં વસવાટ હતેા લૂટારુ આને
નાયકનું નામ ભલ્લપ્રિય, સાથમાં ભાલે હાય જ. વળી હતેા સાહસિક અને સર્પ તુલ્ય ભ્રય'કર. મને તની પાસે લઇ જવામાં આવ્યું. મારી સાથે તેણે માવાથી વાતચીત કહી. ખીજાએ પણ મારી સાથે આદરથી વર્યાં. તેથી ભાન દથી ત્યાં રહેવા લાગ્યા ઘણા ધીંગાણામાં મેં ખૂબ શૌય બતાવ્યું. તેથી મારો મને માન વધ્યાં. મારા સાથીઢારા મને ‘શક્તિધર, નિય ’ જમ દૂત કહેતા. શત્રુને હું ચીરી નાખતા. જુગારમાં મારી જાતને પણ મૂકતે . આ રીતે બહુ કાળ સુધી યમદેવના ખભા હલાવ્યા.
એકવાર અમારી ટોળી નિત્ય કવ્ય ઉપર ગઈ હતી. ત્યાંથી એક જુવાન જોડાને ઘેર લઈ આવી તેમને અમારા સરદાર પાસે આણ્યાં નાયકે યુવતીના રૂપ જોઇને, સુંદરીનેાકાળીને ભેગ આપવા એમ નક્કી ક્યું તેમના દાગીના વગેરે લુંટી વામાં આવ્યા.
[૧૭૭
For Private And Personal Use Only
| SR No. | 531911 |
| Book Title | Atmanand Prakash Pustak 080 Ank 10 |
| Original Sutra Author | N/A |
| Author | Popatlal Ravjibhai Salot |
| Publisher | Jain Atmanand Sabha Bhavnagar |
| Publication Year | 1982 |
| Total Pages | 20 |
| Language | Gujarati, Hindi |
| Classification | Magazine, India_Atmanand Prakash, & India |
| File Size | 3 MB |