Atmanand Prakash Pustak 069 Ank 05 06

SR No.: 531789
Original Sutra Author: N/A
Author: Jain Atmanand Sabha Bhavnagar
Publisher: Jain Atmanand Sabha Bhavnagar
Publication Year: 1971
Total Pages: 61
Language: Gujarati, Hindi
Classification: Magazine, India_Atmanand Prakash, & India
File Size: 6 MB

Page 37

અને જનતા પણ જ્યારે જાણશે કે ક્ષત્રિયકુમારાએ મારાપણાની લાગણીથી નહીં પણ માનપ્રતિષ્ઠા અને આદરપ્રશંસા મેળવવા માટેજ સેવા કરી હતી. ત્યારે એ આપણા માટે શું વિચારશે? અને પછી જે પ્રતિષ્ઠા-માનપાન માટે આપણે લડી મરવા તૈયાર થયા છીએ એ માનપાન ત્યારે આપશે કણ ? અને ત્યારે આપણે એના અધિકારી ગણાઇશું પણ કેવી રીતે ?
ખરી રીતે તેા બે હાથ વિના તાળી પડતી નથી તેમ લિચ્છવીઓનું ભૂષણ જ્ઞાતૃવંશીઓ છે અને જ્ઞાતુઓનુ લિચ્છવીએ છે. એ બંનેના સહકારથી જ વૈશાલી ઊજળી છે.
એક પિતાના બે મૂર્ખ છેકરા લડે ને એમાંથી એક કહે કે મારા બાપ શ્રેષ્ઠ, બીજો કહે કે મારા બાપ શ્રેષ્ઠ ! એવા મૂર્ખાઓની જેમ જ આ હસવા જેવી વાત છે. કેણ સભામાંથી ઇન્કાર કરી શકે તેમ છે કે આપણું પિતૃકુળ એક નથી. છેવટે તેા લિચ્છવીએ અને જ્ઞાતૃએ એક જ કુળની શાખા છે ને ? તેા પછી આ હુંસાતુંસી શા માટે ?
તા કેવળ આપને બાળક છું. એ બાળક દાવે વિધાને કાંઇકે કહેવાનો મને અધિકાર નથી. એમ છતાં દિલનું મેં તમારી સમક્ષ પ્રગટ કર્યું છે. આમ છતાં જો તમારા દિલની આગ મુઝાતી ન હેાય તે સાતૃ મહેદધિનુ અને લિચ્છવીએ મારૂ` બલિદાન લઇને જ સ ંતોષ માને. પણ આંતર વિગ્રહમાંથી બચાવી લે.”
આમ કહી કુમાર દેવાય. પેાતાનું આત્મઅલિદાન દેવા લિચ્છવી વવિડેલા તરફ આગળ વધ્યો અને એમને નમન કરી માથું નમાવી એમની
સમક્ષ ઊભા રહ્યો.
ઘડીભર સભામાં નીરવ-સ્તબ્ધતા ફરી છવાઈ ગઇ. વિડેલાએ શરમથી માથું નીચે ઢાળી દીધું હતુ. પણ બીજીજ ક્ષણે પેાતાના લાડડવાયા કુમારને
૧૦૦
આમ પોતાની સામે બલિદાન આપવા ઊભેલે જોઈ હૃદય એમનું ધડકી ઊઠયું. આંખેા આંસુએથી છલકાઈ ગઇ. તરતજ એ ઊભા થઈ ગયા અને એક પછી એક એને બાથમાં લઈ ગતિ ક એનું માથુ સુંઘવા લાગ્યા. કપાળે ચુંબન કર્યું. અને મુખ પર વાત્સલ્યભર્યાં હાથ ફેરવી કહેવા લાગ્યા કે, “બેટા ! તારાથી તે અમારી વૈશાલી ઊજળી બની છે. સ્વપ્નેય તારૂં અહિત કોણ હો” એવા આશીર્વાદ આપતાં પ્રેમની ઉત્કટતાએ ઈચ્છે ? તું શતાયુ થા. તારૂં અહર્નિશ કલ્યાણુ કઠ એમના રૂધાઈ ગયા.
ર્વાદ
“ઢાદાઓ ! ખરેખર હું આપના સ્નેહ–આશીમેળવવા ભાગ્યશાળી થયા છું. પણ કેવળ મારા માટે જ નહીં, પણ સર્વ જ્ઞાતૃકુમારો માટે આપ લિજના પાસે હું પ્રેમની ભિક્ષા માંગુ છું તેવી જ રીતે લિચ્છવી કુમારે માટે વિડલા પાસે પણ એજ ભિક્ષા યાચું છું કારણકે हिंसा वढती है हिंसा,
માતૃ
रसे बढ़ जाना है बैर प्रेम अहिंसा से मिट जाते,
જ્યૐ, અહિંસા હૈ ॥ હિંસાથી તે ર્હિંસા અને વેરથી વેર જ વધે છે. માટે એના શમન માટે કેવળ પ્રેમની જ ભિક્ષાની મારી માંગણી છે. અને તે સર્વને માટે હું એ ઇચ્છું છું.
કુમારના લાગણીભર્યા શબ્દે સહુના પર જાદુ કર્યું. આધી સભાગૃહમાં ઉગ્ર બનીને આવેલા અને એકબીજાને ખેલાવવામાં અક્કડ રહેલા બંને કુળના વીરયા આથી હલી ઊઠ્યા. અક્કડાઈ એમની ઉતરી ગઈ. અભિમાન આગળી ગયું અને હૃદય શરમ અને પશ્ચાતાપની વંદનાથી આદ્ર અની ગયું. પરિણામે હરેકની આંખમાંથી સ્નેહ-વાત્સલ્યના અમી અશ્રુમેની ધાર વહેવા લાગી.
આત્માનંદ પ્રકાશ