Page Text
________________
Shri Mahavir Jain Aradhana Kendra
www.kobatirth.org
Acharya Shri Kailassagarsuri Gyanmandir
ખરીદ્યા. પણ પછી એમને પળેટવા માટે છે તેને હું જાણું છું. તેથી હવે હું રાગને ધૂસરે બરાબર જોડી ઘરની બહાર કાઢયા પણ સંકલ્પ જ કરીશ નહિ. ધનની ઇચ્છા દુઃખદાયક આગળ જતાં રસ્તામાં એક ઊંટ બેઠું હતું. તેને છે. મેળવ્યા પછી સાચવવાની ફિકર થાય છે, જોઇને બળદ ભડક્યા અને ઊંટને વચ્ચે રાખીને અને મેળવેલું જતું રહે તે જાણે જીવ જતો દોડયા ! એટલે ઊંટ પણ ખીજવાઈને ઊભું થઈ રહ્યો એવું દર્દ થાય છે. અરે, ચિંતા કરી કરીને ગયું અને બને બળદને પીઠ ઉપર ઊંચકીને દમ નીકળી જાય તોયે પૈસે મળતું નથી જોરથી ના ! આ રીતે પોતાના બચેલા ધનમાંથી, એનાથી વધારે દુઃખ કેવું ? અને જે પૈસે મળે ધન મેળવવાને ઉદ્યોગ કરવા માટે ખરીદેલા તે તે ગંગાનું સ્વાદિષ્ટ જળ પીવાની પુનઃ પુનઃ બળદોને મરણને શરણ પામતા જોઈને નિરાશ ઈચ્છા થયા કરે એમ તૃષ્ણ વધતી જ ચાલે છે; મેકિ બે, “માણસ ગમે તે હોંશિયાર અને પણ આ બધું સમજીને હું પ્રતિબુદ્ધ થયો છું. જાત ઉપર વિશ્વાસ રાખતા હોય પણ દેવગ માટે ઓ તૃષ્ણ! તું મને છેડી દે! કામ અને વિના તેને કંઈ મળતું નથી. પૂર્વે મેં કરેલા લેભને અનુસરનારી તારામાં મને પ્રીતિ રહી બધાં કામોમાં અનર્થ થયે હતું, છતાં મેં નથી. તેથી હું તે તારો ત્યાગ કરીને સત્ત્વગુણને બળદ ખરીદી તેને પળેટવા માંડ્યા. તે કાકતા- આશ્રય કરી. બદ્ધિને વેગમાં લગાડી, એકાગ્ર લીયન્યાયની જેમ અને ઉન્માદથી મરી ગયેલા ચિત્તથી જ્ઞાન મેળવી, મનને બ્રહ્મમાં ધારણ કરી, શિયાળની જેમ, તેઓ ઊંટની ડોક ઉપર બે મારા આ દેહની અંદર હૃદયમાં સર્વ પ્રાણીઓને મણિઓની જેમ લટકે છે, એ શુદ્ધ દેવને જ જઈશ. એમ અનાસક્ત રહીને જગતમાં નિરામય પ્રભાવ છે. માટે વૈરાગ્યથી ધનની આશાને અને સુખી થઈને વિચરીશ, જેથી ઓ કામ! ત્યાગ કરનાર જ સુખે સૂવે છે. અહો ! શકદેવે તું મને ફરીથી દુ:ખમાં નાંખી નહિ શકે. જનકની સભામાંથી મહાઅરણ્ય તરફ પ્રસ્થાન હે કામ ! તું જ તૃષ્ણા, શેક અને શ્રમનું કરતાં કહ્યું હતું તે બરાબર સાચું કહ્યું છે, ઉત્પત્તિસ્થાન છે, માટે મારે આમ અનાસક્ત એક મનુષ્ય સર્વ કામનાઓને પ્રાપ્ત કરે અને થયા વિના છૂટકો નથી. ઘનનાશનું દુઃખ બધાં બીજો સર્વને કેવળ ત્યાગ જ કરે તે બન્નેમાં દુઃખ કરતાં મહાન છે કારણ મિત્રો અને સર્વ કામનાઓને પ્રાપ્ત કરનાર કરતાં તેને સંબંધીઓ નિધન થયેલાનું અપમાન કરે છે, ત્યાગ કરનાર જ શ્રેષ્ઠ છે. માટે મૂર્ખ, અને એ સિવાય પણ એને બીજા અનેક અપમાન દ્રવ્યાભિલાષી મન ! તું લેભ છોડી દે. ખરેખર સહેવાં પડે છે. બીજી તરફ ધનમાં સુખને પહેલાં થઈ ગયેલું કે હવે પછી થનારો કેઈ એક જ અંશ છે અને તે પણ દુઃખથી ઘેરાયેલ પણ મૂર્ખ માણસ કામનાના અંતને પામી છે. ધનવાનનું ડાકુઓ ખૂન કરે છે, અથવા શક્ય નથી, અને પામી શકશેય નહિ. એમ બીજા વિવિધ દંડ દઈને તેને ઉગ કરાવે તૃષ્ણા તે વચ્ચે જ જાય છે. આમ સમજીને હું છે. આમ ઘણે લાંબો સમય વિતાવ્યા પછી નશે પ્રતિબદ્ધ થયે છું, અને જાગ્રત થયે છું. પડાવનારી લેલુપતા એ દુઃખ છે એવી મને ઓ કામ! ખરેખર તારું હૃદય વાસારથી સમજ પડી છે. હે કામ ! તું જેનું આલંબન બન્યું હોય એવું દઢ છે, કારણ કે એ સેંકડો કરે છે, તેની પાછળ લાગેલું રહે છે. તું અનર્થોથી ઘેરાયેલું હોવા છતાં એના સેંકડો અતત્ત્વજ્ઞ, બાળક, અસંતેષી અને અગ્નિની પેઠે ટૂકડા થતા નથી! પણ તારું મૂળ કે જે સંકલ્પ અતૃપ્ત છે. તું શું સુલભ છે કે શું દુર્લભ છે
૮૨
આત્માનં પ્રકાશ
For Private And Personal Use Only
| SR No. | 531789 |
| Book Title | Atmanand Prakash Pustak 069 Ank 05 06 |
| Original Sutra Author | N/A |
| Author | Jain Atmanand Sabha Bhavnagar |
| Publisher | Jain Atmanand Sabha Bhavnagar |
| Publication Year | 1971 |
| Total Pages | 61 |
| Language | Gujarati, Hindi |
| Classification | Magazine, India_Atmanand Prakash, & India |
| File Size | 6 MB |