Page Text
________________
Shri Mahavir Jain Aradhana Kendra
www.kobatirth.org
Acharya Shri Kailassagarsuri Gyanmandir
વિષય વસ્તુને એક યા એકથી વધારે અંશ હોય સંગ્રહ તથા વ્યવહાર નય : છે બધા અંશો નહિ. માટે જ નય એ પ્રમાણુ નથી.
અભેદ તથા ભેદમાં સ્વરૂપ સંબંધ કિવા તાદા. આ રીતે તૈગમનય જ્ઞાનના અનેક માર્ગો સાથે
(મ્ય સંબંધ છે. સંબંધ બેનો જ હોઈ શકે. કેવળ સંકળાએલ હોવા છતાં અને વસ્તુના એક કરતાં
ભેદ કે કેવળ અભેદમાં કોઈ સંબંધ ન હોઈ શકે. વધારે અંશોનું જ્ઞાન કરાવતા હોવા છતાં પ્રમાણ
હવે અભેદનું (૧) શુદ્ધરૂપ સત્તારૂપ સામાન્ય કિંવા નથી. નૈગમયમાં જ્યાં સામાન્ય મુખ્ય હશે ત્યાં
મહાસત્તા-નિર્વિકલ્પ મહાસત્તા છે. (૨) એનું અશવિશેષ ગૌણ રહેશે તથા જ્યાં વિશેષ મુખ્ય રહેશે
દ્વરૂપ અવાંતર સામાન્ય કિંવા બરાબર સામાન્ય ત્યાં સામાન્ય ગૌણું રહેશે, જ્યારે વરસ્તુના અખંડ
એટલે કે સામાન્ય વિશેષોભયામક સામાન્ય છે. જ્ઞાનમાં બધા જ અંશો એકી સાથે મુખ્ય ભાવ
એજ રીતે ભેદનું શુદ્ધ રૂ૫ (૧) અનન્ય સ્વરૂપધરાવશે.
વ્યાવૃત્તિ તથા (૨) અશુદ્ધરૂપ અવાંતર વિશેષ છે. સંગ્રહનય કેવળ સામાન્ય અંશનું જ ગ્રહણ
આમ સંગ્રહનય સમન્વયની દૃષ્ટિથી જુએ છે જ્યારે કરે છે જ્યારે વ્યવહાર ન માત્ર વિશેષ અંશનું.
વ્યવહારના વિભાજનની દૃષ્ટિથી. સ ગ્રહ દષ્ટિ સમાનૈગમનયે જ બને અંશોનું ગ્રહણ કરે છે. નિગમની વેશમૂલક હાઈ ધીરે ધીરે એકતા તરફ લઈ જાય અનુસાર દ્રવ્ય તથા પર્યાયની સમાન સ્થિતિમાં એકી છે જ્યારે વ્યવહાર દષ્ટિ ભેદમૂલક હાઈ ધીરે ધીરે સાથે ગ્રહણ થતું નથી. પ્રમાણની દૃષ્ટિએ દ્રવ્ય વસ્તુની અસર તથા પર્યાયમાં કથંચિત ભેદ તથા કથંચિત અભેદ છે. પ્રમાણ ભેદભેદનું એકી સાથે ગ્રહણ કરે છે
- હવે જે બધી વસ્તુઓ સંપૂર્ણ ભિન્ન જ હોત નૈગમનય નહિ. નૈગમનયમાં જ્યારે અભેદનું ગ્રહણ
તો સંગ્રહ નયની વાત ત્રુટિપૂર્ણ ગણાત અને બધી થાય ત્યારે ભેદ ગૌણ બને છે અને ભેદનું ગ્રહણ વસ્તુઓમાં સંપૂર્ણ એકતા જ હોત તો સંગ્રહનયની. થાય ત્યારે અભેદ ગૌણ થઈ જાય છે.
વાત અપૂર્ણ રહેત. પરંતુ બધા પદાર્થો નથી સર્વથા.
ભિન્ન કે નથી સર્વથા અભિન્ન. એટલે આ બે દષ્ટિનગમના ત્રણ ભેદ છે. (૧) કેવ્ય નૈગમ, (૨) માંથી કોઈ પણ એકનો આત્યન્તિક સ્વીકાર થઈ. પર્યાય નૈગમ તથા (૩) દ્રવ્ય પર્યાય નિગમ. એમની શકે નહિ કાર્યનો ક્રમ આ પ્રમાણે છે. (૧) બે વસ્તુઓનું ગ્રહણ, (૨) બે અવસ્થાઓનું ગ્રહણ તથા (૩) એક
વ્યવહાર નન્ય સામાન્ય રીતે ઉપચાર બકલ તથા . વસ્તુ અને એક અવસ્થાનું ગ્રહણ.
લૌકિક પણ હોય છે. જેમ કે પર્વત બળે છે”
એમાં પર્વત બળતો નથી પણ પર્વતવાળા ભાગના એક રીતે કહીએ તો નૈગમય એ જૈન દર્શનના
મોટા પ્રદેશમાં આગ લાગી છે. “ રસ્તો જાય છે ” અનેકાન્તવાદનું પ્રતીક છે. જે દર્શન અનુસાર આમાં નિરન્તરતાની પ્રતીતિ એક પ્રયોજન છે. નાનાવ તથા એકવ બને સત્ય છે. એકવ નિરપેક્ષ
ઋજુસૂત્ર : નાનાત્વ તથા નાના નિરપેક્ષ એકત્વ આ બન્ને મિથ્યા છે. એકત્વ એ એક સાપેક્ષિક સત્ય છે જેમકે
આ વર્તમાનપરક દષ્ટિ છે. આ દૃષ્ટિ ભૂત તથા ગોવની દષ્ટિએ બધી ગાયોમાં એકત્વ છેઃ પરંતુ ભવિષ્યની વાસ્તવિક સત્તાનો સ્વીકાર કરતી નથી. બે વ્યકિતની અપેક્ષાએ ગાયમાં નાના પણ છે.
આ દૃષ્ટિએ ભૂત એ નષ્ટ થઈ ચુકેલ છે જ્યારે આમ ઉપર સામાન્ય એનું વિશેષ જેમાં એકત્વ
ભવિષ્યનો આરંભ જ નથી થયો એ રીતે ભૂતકાતથા નાના સાપેક્ષ છે એમ સ્પષ્ટ જણાઈ આવશે. લીન કે ભવિષ્યકાલીન વસ્તુ પોતાનું કામ કરવામાં આ સાપેક્ષ દષ્ટિ એ નૈગમનાય છે.
સમર્થ ન હોઈ પ્રમાણનો વિષય બ શકતી નથી.
જેનદર્શનમાં નય
૧૭૧
For Private And Personal Use Only
| SR No. | 531737 |
| Book Title | Atmanand Prakash Pustak 064 Ank 10 11 |
| Original Sutra Author | N/A |
| Author | Jain Atmanand Sabha Bhavnagar |
| Publisher | Jain Atmanand Sabha Bhavnagar |
| Publication Year | 1966 |
| Total Pages | 46 |
| Language | Gujarati, Hindi |
| Classification | Magazine, India_Atmanand Prakash, & India |
| File Size | 6 MB |