Page Text
________________
Shri Mahavir Jain Aradhana Kendra
www.kobatirth.org
Acharya Shri Kailassagarsuri Gyanmandir
છતાં તત્વ પર ખૂબ જ ભાર મૂકવામાં આવ્યો અને તૃષ્ણા, આ પ્રકારના મિથ્યાત્વથી પરભાવ સમાપુ છે, વન (આત્મભાન) પ્રગટયા વિના શુદ્ધ જ્ઞાન લાગે છે, જેથી પૌલિક સુણેમાં તુચ્છા પૂર્ણ થાય ચારિત્ર્ય સંભવે જ નહીં. વિનાનું જ્ઞાન ગુણ છે. આ મૂછને કારણે જીવ મુંઝાઈ અને પાપાએ સાન છે અને ચારિત્ર્ય એ કર્મ જડતા” છે. કર અનતા ની વગણા (સમૂહ) એકત્ર કરે છે,
છે ને સંસાર વધારી મૂકે છે. એથી તૃષ્ણનું પ્રાબલ્ય તથા જૈન દ્રષ્ટિએ જ્ઞાનદશન ચારિત્ર્યને વિશાળ અર્થ છે.
સવનું આદિકારણ એજ છે, એમ વિચારી વસ્તુ જ્ઞાન એટલે ભૌતિક વિશ્વનું “જ્ઞાન”. વિજ્ઞાનની શાખા- માત્ર પ્રત્યે તુરછ ભાવે જોવાની દૃષ્ટિ કેળવવી તેમજ ઓનું જ્ઞાન થવું એ પુરતું નથી. પણ જેથી આત્મા- દેહાધ્યાસ મેળે પાડવા અને ઉÚખલ ઈદ્રિના વેગનું અનાત્માનો ભેદ સમજાય. સત્યાસત્યને નિર્ણય કરી શકાય દમન કરવા શક્તિમજબ તપશ્ચર્યા કરવી ને એ રીતે એવી વિવેક બુદ્ધિ પ્રાપ્ત થાય, સાથે દેહામ બુદ્ધિ ટળ સંયમની સાધનાનો અભ્યાસ પાડે, એ અભ્યાસ વધતા એ સ્થિતિને જ્ઞાનદશા કહેવામાં આવે છે.
રાગ મેળો પડે છે, ને વૈરાગ્યભાવ પ્રગટવા લાગે છે. દાન–હું દેહ નથી પણ આત્મા છું એવી દઢ વૈરાગ્યથી ત્યાગ, ત્યાગથી અવિરતિ (વાસનાય અને પ્રતીતિ થવી અર્થાત આત્મદર્શન–ઈશ્વરદર્શન, પ્રાપ્ત ત્યાગભાવ) ને અવિરતિથી ભક્તિ (આત્મા તરફનું વલણ) થવાની સ્થિતિ પ્રગટ થવી એને દર્શન દશા કહેવામાં અને ભક્તિથી આત્મ જાગૃતિ પ્રાપ્ત થાય છે. આવે છે.
આત્મજાગૃતિ થયા બાદ તેની તપ ધ્યાન ભક્તિ ધારિ-આવું જ્ઞાન અને દઢ પ્રતીતિ થયા બાદ આદિ બધી જ ક્રિયાઓ આત્માને સંપૂર્ણ રીતે પ્રગટાઆત્મ સ્વરૂપમાં રિથર થવાનો પ્રયત્ન થાય અને છેવટે વવા તરફ હોઈ કર્મોની સકામ નિર્જરા થતી જાય છે, ને આમ સ્થિરતા. આત્મનિષ્ઠા આત્માની નિપ્રકંપ દશા છેવટે કમળ ક્ષય થતાં એ આત્મનિરવીતરાગ બને છે. પ્રગટે એને ચારિત્ર દશા કહેવામાં આવે છે. આ સ્થિતિ અહિંસાની-સત્યાદિ ગુણોની પરાકાષ્ટા છે. જે પુરુષ ત્યારબાદ એ દૈહિક પ્રારબ્ધ કર્મો ભોગવી મન આવી દશા પ્રાપ્ત કરે છે. એ વીતરાગ કહેવાય છે. એમાં વચન કાયાના યોગ પણ બંધ કરી સંપૂર્ણ ચારિત્ર ધર્મસંસ્થાપક ધર્મદાતા તીર્થકર શ્રેષ્ઠ છે, જે સાકાર (આભ સ્થિરતા એટલે અદૈહિક સ્થિતિ) પ્રાપ્ત કરે પરમાત્મા કહેવાય છે. પણ જયારે સંપૂણ ચારિત્ર છે ત્યારે એ અનંત-જ્ઞાન અનંત દર્શન-અનંત ચારિત્ર એટલે અદૈહિક સ્થિતિ પ્રાપ્ત થાય છે, ત્યારે એ નિરા અને અનંત વીર્યરૂપ નિરાકાર પરમાત્માપર પ્રાપ્ત કરી કાર દશા પ્રાપ્ત કરે છે, જે પછી એ નિરાકાર ઈશ્વર અનંતકાળ સુધી અનંત સુખશાંતિનો અનુભવ કરે તો કહેવાય છે.
કે તેજમાં તેજ રૂ૫ બની સર્વ જીવ-અજીવ માત્રના આ સ્થિતિ-દશા પ્રાપ્ત કરવાની જીવમાત્રની ચોગ્યતા ભાવાને દષ્ટા બની અનિર્વચનીય સ્થિતિ પ્રાપ્ત કરે છે. માનવામાં આવી છે. એથી એ સ્થિતિ પ્રાપ્ત કરવાની જેને જૈન શાસ્ત્રોમાં નિરાકાર ઈશ્વર કહેવામાં આવે છે. એ સાધના માટે શાસ્ત્રોએ નીચે પ્રમાણે ક્રમિક પગથિયાં પદને નિર્વાણમક્ષપદ તરીકે વર્ણવામાં આવ્યું છે. બતાવ્યાં છે, જે આ પ્રમાણે છે.
આ વિશ્વ કદી ઉત્પન્ન થતું નથી, કદી પ્રલય પણ વિશ્વના આ બધા દુઃખે-કપનું આદિ કારણ પામતું નથી. છતાં તેની ચડતી પડતી થયા કરે છે. મિથ્યાત્વ છે. જેને વેદાંત “માયા અને બૌદ્ધ દર્શન કયારેક પ્રલયકાળ જેવી દશા પણ આવે છે. પણ બીજ.
અજ્ઞાન' કહે છે. મિથ્યાત્વ એટલે સમ્યગ દ્રષ્ટિથી વિપરીત ૨૫ પ્રાણી-મનુષ્ય કે જીવ-જગત નાશ પામતું નથી. બુદ્ધિ-અનાત્મ બુદ્ધિ, જડ પુલેના સુખની લાલસા ફરી ધીમેધીમે દરેકની પ્રતિ થતી રહે છે તે પૂર્ણ
જૈન તત્ત્વ વિચારણા
૧૯૫
For Private And Personal Use Only
| SR No. | 531727 |
| Book Title | Atmanand Prakash Pustak 063 Ank 10 11 |
| Original Sutra Author | N/A |
| Author | Jain Atmanand Sabha Bhavnagar |
| Publisher | Jain Atmanand Sabha Bhavnagar |
| Publication Year | 1965 |
| Total Pages | 61 |
| Language | Gujarati, Hindi |
| Classification | Magazine, India_Atmanand Prakash, & India |
| File Size | 6 MB |