Atmanand Prakash Pustak 061 Ank 05 06

SR No.: 531702
Original Sutra Author: N/A
Author: Jain Atmanand Sabha Bhavnagar
Publisher: Jain Atmanand Sabha Bhavnagar
Publication Year: 1963
Total Pages: 48
Language: Gujarati, Hindi
Classification: Magazine, India_Atmanand Prakash, & India
File Size: 6 MB

Page 21

પ્રતિષ્ઠા સ્થાપનાર ભગવાન મહાવીર
પ્રાપ્ત કરવું એ તે તારાજ હાથની વાત છે તું પોતે શ્રદ્ધાથી એ પર છે. જ શક્તિનો ભંડાર છે વિશ્વની કઈ પણ શક્તિ તને પણ અનંત યુગના ભોગ-રાગના સંસ્કારોને નમાવી શકે તેમ નથી. તું ધારે તે તે પોતે જ કારણે આપણે ફરી એજ રેગમાં ફસાઈ દેવદેવીઓવિશ્વનો સમ્રાટ બની શકે છે. છતાં તું સિંહ હાવા નવગ્રહો-દશ દિપાળે ને ખુશ કરવા તરફ લલચાયા છતાં ઘેટાઓની વચ્ચે રહી પોતાને ઘેટજ માની બેઠા
છીએ અને તેથી કર્મકાંડેની ભરપાર તથા વૈદિક છે અને અહીંથી સુખ મળશે એમ માની બીજાઓની યજ્ઞયાગની સ્મૃતિ કરાવતા હવનહામ તથા પૂજાપાઠી ખુશામત-પ્રાર્થના કરી તારી શક્તિ ગુમાવી રહ્યો છે વગેરેને જીવનમાં સ્થાન આપી ભગવાન મહાવીરને માટે ‘પુસા સુમમેવ તુમ મિત્ત વિદ્યા મિત્ત મૂળ પુરુષાર્થ માર્ગ જ ભૂલી ગયા છીએ, અને આ નિદર” (આચા. અ. ૩. ઉ.ક) હે માનવ ! તું રેગમાં કંઈ આપણે જ સપડાયેલા છીએ એમ નથી પોતે જ તારો ઉદ્ધારક છે તે શા માટે બહાર વલખાં પગ
પણ બહુ પ્રાચીન કાળથી પૂર્વાચાર્યોએ પણ એનું જ મારે છે ? માટે તું તારા પગ પર જ ઊભો રહેતાં
મંડાણ કરેલું હોઈ આજે એને આપણે ધર્મ માની શીખ. તું ધારે તે વિશ્વના વહેણને પણ બદલી બેઠા છીએ. છતાં એ પુરુષોએ ભગવાન મહાવીરની શકે છે.
મૂળદષ્ટિ શી હતી એના કથને પણ સાચવી રાખ્યા આમ એ યુગમાં સહુથી પ્રથમ ભગવાન મહાવીરે હોઈ આપણે મૂળ માર્ગ શોધી શકવા જેટલા ભાગ્યજ સ્વાશ્રયીસ્વાવલંબી પુરૂષાર્થને માર્ગ બતાવી માન- શાળી રહ્યા છીએ. વને શક્તિના કેંદ્ર સ્થાને મૂક્યો હતો. અને એ રીતે
આજે તો હવે આપણે ભક્તિને નામે એટલા માનવની પ્રતિષ્ઠા સ્થાપિત કરી હતી. એની ભવ્ય
બધા વૈષ્ણવ-વૈદિક ધર્માનુયાયી બની રહ્યા છીએ કે અસરે વૈદિકને પણ ઈશ્વરને માનવરૂપ ધારી બનાવો
દે જુદા હોવા છતાં આચાર કે ક્રિયાકાંડમાં આપણી પડ્યો છે. અવતારવાદની કલ્પના આમ ભગવાન
પાસે કશું જ મૌલિક તત્વ રહ્યું નથી ને એથી મહાવીરે માનવની સ્થાપેલી પ્રતિષ્ઠાને જ આભારી છે.
અંદરની શક્તિઓ ભૂલી અંદર વળવાની અપેક્ષા જ્યાં આ કારણે જૈનધર્મ જે પુરુષાર્થવાદી-કાર્યસિદ્ધાંત- કંઈ પણ અવનવી ઘટના સંભળાય છે ત્યાં તરતજ વાદી ધર્મ છે અને જેનો પાયો તપગ ધ્યાનયેગ- ચમત્કાર પ્રિયતાને કારણે દોડી જઈએ છીએ. માની જ્ઞાનગ પર આધારિત છે. એ ધર્મને દેવ દેવીઓ લઈએ કે કંઈક ગૂઢ ભેદ ન સમજાય ને એથી કે ઈશ્વર સુદ્ધાં પણ ખપતા નથી. કારણકે સહાયની એને ચમત્કાર માન્યો પણ ભલા એથી આપણું પ્રાર્થના કરતે વેવલે ભક્તિયોગ એને મંજૂર નથી. જીવનને શું લાભ થયો એ કોઈ વિચારતું નથી. એને તે કેવલ જીવનશુદ્ધિયોગ જ મંજુર છે. આથી એથી જ મહાવીરના મૂલ પુરુષાર્થ માર્ગની ફરી જે કંઈ ભક્તિયેગ એનામાં દેખાય છે એ કેવળ પ્રતિષ્ઠા આજના આ પુસ્વાર્થ યુગમાં વૈજ્ઞાનિકયુગમાં પ્રેરણા લેવા માટે જ છે; એની પાછળ કઈ યાચના સ્થાપવી હૈય તે આપણે મોટું પરિવર્તન કરવું નથી કે માગણી પણ નથી અને તેથી એ એવા પડશે. અને તે જ જગત મહાવીરની મૂળભૂત મહત્તા ચમકારાથી અંજાતે પણ નથી. વહેમો અને અંધ- સમજી નવો પ્રકાશ મેળવી શકશે.