Atmanand Prakash Pustak 056 Ank 10 11

SR No.: 531653
Original Sutra Author: N/A
Author: Jain Atmanand Sabha Bhavnagar
Publisher: Jain Atmanand Sabha Bhavnagar
Publication Year: 1958
Total Pages: 28
Language: Gujarati, Hindi
Classification: Magazine, India_Atmanand Prakash, & India
File Size: 3 MB

Page 24

૧૨
શ્રી આમાનંદ પ્રકાશ
પરમાણુ આકાશાદિ પધાર્થ નિત્ય હોવા ગ્ય છે, તે આત્મામાં નિજભાવ પ્રકાશી નીકળીને અજ્ઞાન ભાવરૂપ કોઈપણ વસ્તુમાંથી બનાવાયેગ્ય નથી. કદાપિ એમ છૂટી શકવાને પ્રસંગ છે એ સ્પષ્ટ અનુભવ થાય છે; ગણી છે કે, તે ઈશ્વરમાંથી બન્યા છે, તો તે વાત પણ તેમજ કેવળ અજ્ઞાનાદિ ભાવથી નિવૃત્તિ થઈ કેવળ યોગ્ય લાગતી નથી. કેમકે, ઇશ્વરને જ ચેતનપણે આત્મામાવ આજ દેહને વિષે સ્થિતિમાન છતાં પણ માનીએ, તે તેની પરમાણુ, આકાશ વગેરે ઉત્પન્ન આત્માને પ્રગટે છે, અને સર્વ સંબંધથી કેવળ પોતાનું કેમ થઈ શકે ? કેમકે ચેતનથી જડની ઉત્પત્તિ થવી જ ભિન્નપણું અનુભવમાં આવે છે. અર્થાત એક્ષપદ સંભવિત નથી. જો ઈશ્વરને જ સ્વીકારવામાં આવે, આ દેહમાં પણ અનુભવમાં આવવા ગ્ય છે. તે હે જે તે અનેશ્વર્યવાન ઠરે છે. તેમજ તેથી જીવરૂ૫ ચેતન્ય પદાર્થ ની ઉત્પત્તિ પણ થઈ શકે નહિ.
પ્રશ્ન પ– એમ વાંચવામાં આવ્યું કે, માણસ જડ, ચેતન ઉભયરૂપ ઇશ્વર ગણીએ, તે પછી જ દેહ છેડી કર્મ પ્રમાણે જનાવરોમાં અવતરે, ચેતન ઉભયરૂપ જગત છે, તેનું ઈશ્વર એવું બીજું પથરો પણ થાય, ઝાડ પણ થાય, આ બરાબર છે ? નામ કહી, સતોષ રાખી લેવા જેવું થાય છે અને ઉત્તરહ છોડી ઉપાર્જિત પ્રમાણે જીવની ગતિ જગતનું નામ ઇશ્વર રાખી સંતોષ રાખી લે, તે થાય છે, અને પૃથ્વીકાય એટલે પૃથ્વીરૂપ શરીર ધારણ કરતાં જગતને જગત કહેવું એ વિશેષ યોગ છે. કરી, બાકીની બીજી ચાર ઇન્દ્રિય વિના કર્મ ભેગા કાપિ પરમાણુ, આકાશાદિ નિત્ય ગણીએ અને વવાને જીવને પ્રસંગ પણ આવે છે, તથાપિ તે કેવળ ઈશ્વરને કદિને ફળ આપનાર ગણીએ; તે પણ તે પત્થર કે પૃથ્વી થઈ જાય છે એવું કંઈ નથી. પત્યવાત સિદ્ધ જણાતી નથી. એ વિચાર પર વદર્શન- રૂપ કાયા ધારણ કરે, અને તેમાં પણ છવ, જીવસમુચ્ચય” માં સારા પ્રમાણે આપ્યા છે.
પણે જ હોય છે. બીજી ચાર ઈન્દ્રિયનું ત્યાં અવ્યક્તપ્રશ્ન ૩ મેક્ષ શું છે ?
( અપ્રગટ ) પણું હોવાથી “પૃથ્વીકાયરૂપ જીવ’ કહેવા ઉત્તર-જે ક્રોધાદિ અજ્ઞાનભાવમાં દેહાદિમાં યોગ્ય છે. અનુક્રમે તે કર્મ ભોગવી જીવ નિવૃત થાય આત્માને પ્રતિબંધ છે, તેથી સર્વથા નિવૃત્તિ થવી- છે, ત્યારે ફક્ત પત્થરનું દળ પરમાણું રૂપે રહે છે, મુક્તિ થવી-તે એક્ષપદ જ્ઞાનીઓએ કહ્યું છે તે સહજ પણ છવ તેના સંબંધથી ચાલ્યા જવાથી આહારાદિ વિચારતાં પ્રમાણભૂત લાગે છે.
સંજ્ઞા તેને હેતી નથી. અર્થાત કેવળ જ એ
પત્થર છવ થાય છે એવું નથી. કર્મના વિષયપણાથી પ્રશ્ન ૪– મેક્ષ મળશે કે નહિ તે ચેક્સ રીતે
ચાર ઇન્દ્રિયોને પ્રસંગ અવ્યક્ત થઈ, ફક્ત એક સ્પર્શ આ દેહમાં જ જાણી શકાય ?
ન્દ્રિયપણે દેહને પ્રસંગ જીવને જે કર્મથી થાય છે, તે ઉત્તર–એક દેરડીના ધણુ બંધથી હાય બાંધ- ભગવતાં તે પૃથ્વી આદિમાં જન્મે છે, પણ કેવળ વામાં આવ્યું હોય, તેમાંથી અનુક્રમે જેમ જેમ બંધ પૃથ્વરૂપે કે પત્થરારૂપ થઈ જતું નથી, જનાવર થતાં છવામાં આવે તેમ તેમ તે બંધના સંબંધની નિવૃત્તિ કેવળ જનાવર પણ થઈ જતું નથી. દેહ છે તે અનુભવમાં આવે છે, અને તે દેરડી વળ છૂટી જવને વેશધારીપણું છે, સ્વરૂપપણું નથી. ગયાનાં પરિણામમાં વર્તે છે, એમ પણ જણાય છે, અનુભવાય છે. તેમજ અજ્ઞાનભાવનાં અનેક પરિણામ
પ્રશ્ન ઉઢાનું પણ આમાં સમાધાન આવ્યું છે. ૨૫ બંધને પ્રસંગ આત્માને છે તે જેમ જેમ છૂટે પ્રશ્ન ઉમાનું પણ સમાધાનું આવ્યું છે કે, કેવળ છે, તેમ તેમ મેક્ષને અનુભવ થાય છે, અને તેનું પત્યારે કે પૃથ્વી કંઈ કર્મના કર્તા નથી. તેમાં આવીને ઘણું જ અલ્પપણું જ્યારે થાય છે, ત્યારે સહેજે ઉપલે એ જીવ કર્મ ર્તા છે, અને તે પણ