Page Text
________________
Shri Mahavir Jain Aradhana Kendra
www.kobatirth.org
ભગવત સુખે ચઢેલ સીરત
હદમાંથી સહીસલામત પસાર થઇ જઈએ એટલે ગગા નાહ્યા. અભયે એ માટે ખાસ નુકતેચીની કરી છે, જરા તુ નજર કરને કે ચેટકતનયા કાઇ લતામંડપમાં રાહ જોતી ખેડી તેા નથી ને ? સંકેતના સમય તે થઇ ચૂકયા છે!
મહારાજ, ‘ હાથે કંકણુ ને આરસીની જરૂર ન હોય. ’ તેમ લતામંડપ સુધી જવાની જરૂર જ નથી. જુએ સામેથી એ રમણીએ ગજગામિની ચાલે આવી રહી છે. ઉભયના ચહેરામાં એટલું બધુ મળતાપણુ વિધાતાએ ગાવ્યું છે કે એળખવામાં ભૂલથાપ જાય. એમાં આપની પ્રેયસીને આપ જ પિછાની યા. આપ જલ્દીથી કાર્ય પતાવશે. હું સુરંગના નાકે અધી તૈયારી કરી રાખું છું કે જેથી વધુ વિલખ
ન થાય.
પેલું રમણીયુગલ આવીને મહારાજ સાથે વાર્તાલાપ શરૂ કરે તે પૂર્વે વાર્તાના અનુસંધાનના કેટલાક અકાડા જોડી દઇએ. ઉપર આલેખેલ પ્રસંગથી એટલુ તા સમજી શકાય તેમ છે કે—
अघटितानि घटयति भने सुवदितानि થઈનગંરીતે આવા વિશેષણવાળા વિધિએ અહીં પણ પેાતાના પ્રભાવ બતાવ્યા. મત્રીશ્વરની યાજનાને વિળ તે ન કરી શકા પણુ એની મદ્રત્તા પર કાળુ ધાબુ. ચેટી ગયું અને મરાઠી કહેવત ‘ગઢ (સિંહગઢ આલા પણ સિંહ ગેલા' જેવું થયું. સુજૈષ્ટાને બદલે ચેલણાને લઈ રાજવીને ભાગવું પડયું...! આ કૅમ ખન્યું તે જોઇએ.
Acharya Shri Kailassagarsuri Gyanmandir
૧૬૧
શ્રેણિકભૂપ સાથે છેડે ગાંઠવા તૈયાર થઈ. અને એ કાર્ય પાર પાડવાની સર્વ જવાબદારી મંત્રીશ્વરના શીરે નાખી. તેણીએ વચન આપ્યુ` કે જે દિવસે અપહરણ કરવાનું નક્કી થશે તે દિવસે પાતે ઉધાનમાં હાજર રહેશે. એવી ગુપ્ત રીતે કામ લેવાયુ. કે એની જરા સરખી ગંધ વૈશાલીના સ્વામી કે કાઇ પ્રજાજનને આવી નહીં. મગધની પાટનગરીમાં પણ ઘેાડા વિશ્વાસુ માણસા સિવાય કાષ્ટને પણુ કાને આને રવ સરખા નહાતા પાયે.
મહારાજ શબ્દથી સખાધાતી વ્યક્તિ અન્ય કાઇ નહિ પણ મગધના સ્વામી શ્રેણિકભૂપ પોતે છે. સુલસાના ખત્રીશ પુત્રા કે જે રાજવીના અંગરક્ષકેા છે તેમની સાથે છૂપા માર્ગે તે રાજગૃહીથી નિકળી વૈશાલી નગરીમાં ચેટકરાજના મહાલય સમિષના ખાનગી ધાનમાં આવ્યા છે અને ત્રીશમાંના એક વીરપાળ નામના પુત્ર સાથે વાર્તાલાપ કરતાં કાઇ રમણીના આગમનની રાહ જોઇ રહ્યા છે.
ધીમી ચાલે આવતી એ રમણીને જોઈ તેમાં એક સુજ્યેષ્ટા હતી અને બીજી તેની ન્હાની વ્હેન ચેલણા હતી, અને તે દરેકને ધ, નીતિ અને વ્યવહારના એટલા તે સુંદર સસ્કાર તેમની માતુશ્રી તરફથી મળેલાં હતા કે એ દરેક પેાતાનું શ્રેય સારી રીતે સમજી શકતી હતી. આચારવિચારમાં દક્ષ હતી અને સતીના શ્રેષ્ઠ બિરુદને ભગવંત શ્રી મહાવીર દેવના મુખેથી પામી હતી, જે સમયની વાત થાય છે એ વેળા એમાંની પાંચે પોતાની પસંદગી મુજાના સ્વામીની પસંદગી કરી લીધી હતી અને પાણિગ્રહણ વિધિથી જોડાઇ, શ્વસુરગૃહે સિધાવી ગઇ હતી, સુજ્યેષ્ટા અને ચેણાકુમારી ડાઈ, ધણુંખરૂ સાથે જ દૈનિક
ઉભય વચ્ચેના વાર્તાલાપથી એ પણ સમજાઈ જાય
છે કે વૈશાલીના સ્વામી ચેટકરાજની પુત્રી સહે પાણિ-કાર્યક્રમ બજાવતી હતી. ઉભય વચ્ચે એથી ગાઢ
સ્નેહ સધાયેા હતો. આમ છતાં સુજ્યેષ્ટાએ પોતાના પ્રેમસંબંધની વાત ચેલણાના કાને જવા દીધી નહોતી,
ગ્રહણ કરવાની મધેશ્વર તરફ્થી પહેલાં માગણી થઈ હશે જે ચેટકરાને નકારી હશે. આમાં પેાતાનું અપમાન લેખી બુદ્ધિનિધાન અભયકુમારને એ કાર્ય પાર ઉતારવા ખાસ ભલામણ કરવામાં આવી. એ મહાઅમાત્યે એવી સીફતથી કામ લીધું કે ચેટકરાજની સુભેછા નામા પુત્રી
પણ સુજ્યેષ્ટાની આજની હીલચાલ જોતાં દક્ષ એવી ચેલણાને કઇંક ગંધ આવી હોવાથી, પ્રાતઃ
For Private And Personal Use Only
| SR No. | 531632 |
| Book Title | Atmanand Prakash Pustak 054 Ank 10 |
| Original Sutra Author | N/A |
| Author | Jain Atmanand Sabha Bhavnagar |
| Publisher | Jain Atmanand Sabha Bhavnagar |
| Publication Year | 1956 |
| Total Pages | 20 |
| Language | Gujarati, Hindi |
| Classification | Magazine, India_Atmanand Prakash, & India |
| File Size | 3 MB |