Page Text
________________
Shri Mahavir Jain Aradhana Kendra
www.kobatirth.org
Acharya Shri Kailassagarsuri Gyanmandir
સીડી વગરનો મહેલ
અમરચંદ માવજી શાહ જૈન દર્શન એ અનેકાંત દર્શન છે, સ્યાદવાદ નિશ્ચય વાણી સાંભળી, સાધન તજવા જોય, દર્શન છે. એમાં બે મુખ્ય નય છે એક વ્યવહાર નય નિશ્ચય રાખી લક્ષમાં, સાધન કરવા સે બીજે નિશ્ચય નય. નિશ્ચય નય એ સાધ્ય છે વ્યવહાર એટલે નિશ્ચય નય વસ્તુનાં અસલી સ્વરૂપને સાધન છે. નિશ્ચય નય એ મહેલ છે વ્યવહાર નય ઓળખવા માટેનું સાધન છે એટલે એ લક્ષ કેળવીને એ સીડી છે. એ સીડી વગર મહેલમાં ઉપર પહોંચવું તેને સાધ્યરૂપ બનાવી પતે તે સ્વરૂપને પ્રાપ્ત કરવાં મુશ્કેલ છે. એટલે નિશ્ચય નયને યથાર્થ જાણીને તે નિશ્ચયનાં લક્ષે સાધન કરવાં જોઈએ. એ સાધનમાં અનુસાર સાધક વ્યવહારનાં સાધનવડે સાધના કરતા પણ શરૂઆત દયાથી જ થાય છે તે સંબંધે આમ તે નિશ્ચયરૂપ મહેલમાં પહોંચી શકે. પરંતુ આવા સિદ્ધિમાં લખ્યું છે કે– એકાંત નિશ્ચય નયનાં શાસ્ત્રો એકાંત બુદ્ધિથી વાંચીને દયા શાંતિ સમતા ક્ષમા, સત્ય ત્યાગ વૈરાગ્ય, તેને ઠેકડો મારીને ચડવા જેવી મૂર્ખાઈ કરે તે હોય મુમુક્ષ ઘટ વિષે, એહ સદા સુજાગ્ય. તેનાં હાડકાં પાંસળાં ભાંગી જવાની જરૂર ભય રહે સાચા સાધકને આ ગુણ હોય તે જ તે સાધના છે. એ વ્યવહાર નય ચૌદ ગુણસ્થાનકરૂપી પગથિ કરવાને ગ્ય પાત્ર બને છે પરંતુ એકાંતે શાસ્ત્રના યાંથી બાંધે છે. તેમાં અવસ્થા પ્રમાણે ઉપશમ, મર્મને સમજ્યા વગર એક નયથી આભાને અક્રિય, ક્ષયોપશમ, ભાવ મુજબ ચડવાનું હોય છે, તેમાં અબદ્ધ, કહ્યો હોય અને બીજા નયથી તપાસવામાં જયારે એકડી મેટ્રીક સુધીનો અભ્યાસીની લખેલી ન આવે તેમજ તથારૂપ પિતાની અવસ્થા ન હોય હકીકતને યોગ્યતા વગર અમલમાં મૂકવા જાય છે અને એમ માની લઈ સ્વછંદમાં પડી જાય છે તે તે જેમ હાસ્યાસ્પદ છે, તેમજ હળ પિલા ગુણઠાણા સાધન વગરને થઈ સાધ્ય સિદ્ધિ કરી શકતું નથી. નું ઠેકાણું હોતું નથી અને સાતમા અપ્રમત્ત ગુગ- બીજાને તે ઉપદેશ આપવાથી બીજાઓને બુડાડસ્થાનકે વતતા મુનિની દિશામાં વ્યવહાર શૈણ બની વાનું પણ નિમિત્ત બને છે. રહે છે ત્યારે દયાદાન આદિ પ્રવૃત્તિ, પ્રભુપૂજા સેવા આવી રીતે જે સાધ્ય સાધનને યોગ્ય રીતે આદિ પ્રવૃત્તિ ગેણ બની જાય છે અને આત્માના સમજયા વગર ઉપદેશ આપે છે. દયા-દાન જેવા ઉપયોગમાં જોડાવાથી સંસારનું દેહનું ઘડીભર ભાન કર્તવ્યમાં હજુ એકડામાં નથી આવ્યા તેને તે દ્વારા ભૂલી જાય છે ત્યાં સુધી જ આ વ્યવહાર અટકે છે. પાપના ડર દેખાડે છે તે ખરેખર જૈનદર્શનને અપ્રમત ગુણસ્થાનક કાંઈ લાબે વખત ટકતું નથી, સમજ્યા જ નથી. અને સમાજને ઊંધે રસ્તે દોરીને પાછું છઠ્ઠામાં આવે છે એટલે એ ગુણઠાણુને લગતા વ્યવહાર ધર્મો આચરવાનાં રહે છે પરંતુ શુષ્કાની- કેટલા કેટલા પહાડે ઓળંગવાનાં છે તે જાણે કે એ આવા એકાંત વચનોને પકડીને દયા-દાન આદિ- એક જ કુદકે તેરમે માળ પહોંચાડી દેવા જેવી અને ને જે નિષેધ કરી સમાજને પણ અવળે માર્ગે દોરે નય-જ્ઞાનથી રહિત વાત કરી, શુષ્કતા ફેલાવી સમાછે તે મહામિયાવીઓ છે. અપેક્ષા ભેદે નિશ્ચય અને અવળે પથે દેરતા તેરાપંથીઓને-સમ્યફષ્ટિ વ્યવહારનું સમ્યક પ્રકારે આચરણ ન થાપજો. ખૂબ જ સાધી, નિશ્ચય વ્યવહારના અનુરૂપ ધર્મ સાધના અવ્યવસ્થા ઉત્પન્ન થાય એટલે આવી તાત્વિક બાબતે કરવા ને કરાવવાની જરૂર છે. દયાને પરમાર્થ વિચાર ને વિવેકપૂર્વક સમજ્યા વગર જે સમાજમાં સ્વરૂપ દયા સુધી છે. દાનનો પરમાર્થ પરભાવ ત્યાગ પ્રચાર કરે છે તે મહામિથ્યાત્વથી ગ્રસીત છે. શ્રીયત પર્વત છે. જેમ જેમ ગુણસ્થાનક વધે તેમ તેમ રાજચંદ્રજીએ આત્મસિદ્ધિમાં લખ્યું છે કે– ઉત્કૃષ્ટતા આવે.
( ૧૭૭)e
For Private And Personal Use Only
| SR No. | 531615 |
| Book Title | Atmanand Prakash Pustak 052 Ank 11 |
| Original Sutra Author | N/A |
| Author | Jain Atmanand Sabha Bhavnagar |
| Publisher | Jain Atmanand Sabha Bhavnagar |
| Publication Year | 1954 |
| Total Pages | 32 |
| Language | Gujarati, Hindi |
| Classification | Magazine, India_Atmanand Prakash, & India |
| File Size | 4 MB |