Atmanand Prakash Pustak 044 Ank 06

SR No.: 531519
Original Sutra Author: N/A
Author: Jain Atmanand Sabha Bhavnagar
Publisher: Jain Atmanand Sabha Bhavnagar
Publication Year: 1946
Total Pages: 24
Language: Gujarati, Hindi
Classification: Magazine, India_Atmanand Prakash, & India
File Size: 3 MB

Page 15

ધર્મ કૌશલ્ય
( ૧૮ ). અહીં શા માટે ? Why here?
સ્વપણને આગ્રહ છે, એમાં નિર્ભેળ અ૫ જીવનમાંથી આપણે માટે જેટલું બધું સરવનું પ્રદર્શન છે. મળી શકે તે લેવા માટે આપણે અહીં આવ્યા. જીવન જીવવું હોય તો પરાર્થે જીવે, બને નથી, પણ બીજાનાં જીવનને વધારે સખી તેટલી બીજાને સગવડ કરી કરાવી આપો, બને કરવા માટે બનતો પ્રયાસ કરવા અહીં તેટલા જનહિતનાં કામોને અમલમાં મુકે. આવ્યા છીએ,
અન્યને તેમ કરવા પ્રેરણા આપે, ઉપદેશ કરો આપણે અહીં શા માટે આવ્યા છીએ ? અને પારકાને કરી કરાવી આપેલી સગવડોમાં બને તેટલા પૈસે એકઠો કરવા, કે બેન્ક ખાતામાં સુખ માને. ખાવું પીવું, એશઆરામ ચમન મોટી પુરાંત (બેલેંસ ) બતાવવા કે રાત્રે કરવો એ તો માત્ર ટૂંકી બુદ્ધિ છે, અલ્પ સ્વછંદે રખડવા કે પરિણામની વિચારણા કર્યા નજર છે, સ્વાર્થની અંધેરપી છડી છે. બીજાના વગર અકરાંતી થઈ માલમિષ્ટાન્ન ખાવા કે જીવનને સેવાથી, સલાહથી, મદદથી સુખી કરન પીવા યોગ્ય પીણું પી જાત પરનો કાબ વાના પ્રયાસમાં પણ સાચો આનંદ છે. બાકી ખોઈ બેસવા? અથવા તો આપણો ઉદેશ અહીં નંદરાજાએ સોનાની ડુંગરીઓ બનાવી તે સર્વે ગાયન સંગીત સાંભળવા માટે છે કે આ અંતે અહીં રહી ગઈ અને પાંચસો વહાણને દિવસ અકળાઈ કૂટાઈ વેપારધંધાના એકદેશીય માલેક ધવલ શેઠ એક પણ વહાણને સાથે ન ચકરાવામાં કચરાઈ મરવાનો છે ? કે શો લઈ ગયા. બીજાને ખવરાવ્યું તે ખરૂં ખાધું, હેત છે? કે નામના કરવા માટે છાપામાં કઈ બાકી ખાધું તે તો ખોયું. એ વાતને સમજે રીતે નામ પ્રકટ કરાવવાનું કે માનપત્ર મેળ- તે પરોપકારી જીવનમાં જ રસ લે અને સમાજ વવાને કે કોઈ અજાણ્યા ખણે પડેલા કોઈ ખાતર અનુકૂળતા પ્રમાણે ભેગ આપવામાં, સંસ્થાના પ્રમુખ કે હોદ્દેદારને બિરૂદ મેળવ- યાતના સહન કરવામાં, ભૂખ તરસ વેઠવામાં કે વાને છે કે સરકાર પાસેથી ખાનબહાદુર, રાવ- જેલનાં દુખે ખમવામાં જે મોજ લે તેનું સાહેબ કે રાયબહાદુરનો ઈલકાબ મેળવવાને જીવન એ સાચું જીવન છે અને માત્ર બેન્કમાં છે? કે તદ્દન નાના વર્તુળના શેઠીઆ ગણા કરડે કે લાખની લેવડદેવડમાં જ રાજી થઈ વાને કે મોટા સટ્ટા રેસ કે જુગારમાં હજા- જનાર માટે તો આ માત્ર એક ફેરો છે, આંટો રોને પાયમાલ કરી અંતે પિતાને પાયમાલ છે, ખેપ છે. બને તેટલું પારકા માટે જીવવામાં કરવાનો છે કે આપણે ઇરાદે શું છે? કેટલા રસ લે, પારકી સેવા એ ખરેખરી પોતાની સેવા મળે તો મોક્ષ થયો ગણાય? કેટલા ડુંગર છે એ સૂત્ર બરાબર સમજે અને બને તેટલું ખડકાય તે જીવન સફળ ગણાય ? ખરી રીતે પરાર્થે જીવન જીવવામાં રસ જમાવો. બાકી તો આ સર્વમાં આપણે સ્વાર્થ છે, આપણી કાગડા પણું જીવે છે, ખાય છે અને માત આવે માન્યતા પ્રમાણે આપણી નામના છે અને ત્યારે મરી જાય છે. એવા જીવન માટે આપણે આપણું મહત્તામાં માનેલું સાચું ખોટું ગૌરવ અહીં આવ્યા નથી. આપણે તો અહીં પિતાને છે. આ સર્વેમાં મધ્યસ્થાને “હું” અને મારું વિકાસ સાધે છે અને પિતાને ભૂલી પરને છે, એમાં મમતા અને માયા છે, એમાં ચેખા માટે જીવન વહન એ એને રાજમાર્ગ છે.
We are not here to get all we can out of life for ourselves, but to try to make the lives of others happier,
-Sir William Osler (24-4-46 )