Atmanand Prakash Pustak 043 Ank 12

SR No.: 531513
Original Sutra Author: N/A
Author: Jain Atmanand Sabha Bhavnagar
Publisher: Jain Atmanand Sabha Bhavnagar
Publication Year: 1945
Total Pages: 24
Language: Gujarati, Hindi
Classification: Magazine, India_Atmanand Prakash, & India
File Size: 3 MB

Page 8

T W T W T U WIDO (DUDUDyn (@tir (Devipul) છે. શ્રમણોપાસક ધર્મભાવના છે. (9 (I do Updf (07 (700) D (pcUy (9) C D ( લેખક–આ. શ્રી વિજયપક્વસૂરિ મહારાજ.
(ગતાંક પૃ૪ ૧૮૦ થી શરૂ.) તત્ત્વભૂત પદાર્થોની ઉપર શ્રદ્ધા રાખવી ધારણ કરનારા છે પણ શ્રેણિક, સત્યકી વિદ્યાએટલે તેને સાચા માનવા તે સમ્યગદર્શન ધર, કૃષ્ણ મહારાજા વિગેરેની માફક શ્રાવક કહેવાય. કહ્યું છે કે “તરાર્ધશ્રદ્ધાનં - તરીકે કહી શકાય; કારણ કે શ્રાવકના બે ભેદ
ન” (શ્રી તત્ત્વાર્થ સૂત્રમાં) એટલે પ્રભુ કહ્યા છે. ૧. સમ્યગ્દષ્ટિ શ્રાવક, શ્રાવક ધર્મના શ્રી તીર્થ કરાદિ લેકોત્તર મહાપુરુષોએ કહેલી વ્રત લેવાની ઈચ્છા છતાં મોહનીય કર્મના તીવ્ર બીના સાચી જ છે. તેમના કહેવામાં (વચનમાં) ઉદયથી ન લઈ શકે, એવા પ્રભુ વચનની ઉપર લગાર પણ શંકા કરી શકાય જ નહિ, માટે જ તીવ્ર શ્રદ્ધાવાળા ભવ્ય છે. ૨. બાર વ્રતોમાંથી કહ્યું છે કે “તમેa Hષ નિવ, કે કિર્દિ યથાશકિત વતની સાધના કરનારા ભવ્ય જી.
વેરચં? આત્માના આવા પરિણામનું નામ સમ્યગ્દષ્ટિ વગેરે ભવ્ય છે આવી દઢ ભાવના સમ્યકત્વ કહેવાય, અનન્તાનુબંધી કષાય વિગેરે રાખે છે કે જેઓએ રાગ, દ્વેષ, હાદિ દોષોને સાત પ્રકૃતિઓના ક્ષપશમ, ઉપશમ અથવા દૂર કર્યા છે, અને જેઓ ચોવીશ અતિશયોને ક્ષયથી આ ગુણ પ્રગટ થાય છે. આવા ગુણને ધારણ કરે છે, તથા જેમની વાણી પાંત્રીસ બાળવું જોઈએ. આવી અજ્ઞાનતાભરેલી અસં જીવતો માનવી પોતાના સ્વભાવ પ્રમાણે બંનેના ભવિત ઈચ્છા શા કામની ? જન્મની પ્રકૃતિ જ વિયાગરૂપ મૃત્યુ પામે છે ત્યારે ઘણે જ મૃત્યુ છે. અર્થાત્ જન્મ મૃત્યુના ધર્મવાળે છે મુંઝાય છે, પણ તે મૂંઝવણ તેની સંપૂર્ણ તે પિતાની પ્રકૃતિ પ્રમાણે વર્તશે જ, જેને અજ્ઞાનતા સૂચવે છે, કે જેને મિથ્યાત્વ કહી જન્મ તેનું મૃત્યુ થવાનું જ. જગતના ભાવી શકાય. જે માનવી ધનાદિ બાહ્યની જડાત્મક પિતપોતાના સ્વભાવ પ્રમાણે વર્તે તેમાં માન- સંપત્તિને વિયેગમાં મુંઝાય છે, અનુકૂળ પદુવિીને મિથ્યા કલ્પના કે અસંભવિત ઈચ્છા કરીને ગલિક વસ્તુઓના સંગ-વિયેગમાં હર્ષ શેક મુંઝાવાની જરૂરત નથી. સંયોગ, વિયોગ સ્વરૂપ કરે છે તે દેહના વિયોગમાં અવશ્ય મુંઝાવાને વાળ હોય છે, સંગ, વિયેગની વિકૃત દશા જ, અને જ્યાં સુધી આ મૂંઝવણ દૂર નહીં છે, વિગ શાશ્વતો છે અને સંગ મર્યાદિત થાય ત્યાં સુધી તેની જ્ઞાનીની કટિમાં ગણના છે. ભિન્ન ગુણ ધર્મવાળા પદાર્થોને સંયેાગ થઈ શકતી નથી, સમ્યગજ્ઞાન વગર એટલે થાય છે, અને તે પદાર્થો નિરંતર ભિન્ન સ્વરૂપ- પ્રભુની દષ્ટિથી જગતને દષ્ટિગોચર કર્યા વગર વાળા જ હોય છે. આત્મા અને દેહ ભિન્ન ધર્મ. આત્માની મૂંઝવણ દૂર થઈ શકવાની નથી, માટે વાળા છે, સ્વરૂપથી જ શાશ્વતા ભેદને ધારણ જગતને અજ્ઞાનીયાની દષ્ટિથી ન જોતાં પ્રભુની કરવાવાળા છે. તેમના સંગરૂપ જીવનમાં દૃષ્ટિથી જોતાં શીખવાની અત્યંત આવશ્યકતા છે.