Page Text
________________
Shri Mahavir Jain Aradhana Kendra
૨૮
www.kobatirth.org
નિય જીવનમાં જીવનાર પેાતાને જીવવાનુ માનતા હાય તેા તે મેાટી ભૂલ કરે છે કારણ કે અત્યાર સુધીમાં ખીજાને મારનાર કાઇ પણ સાચુ જીવી શકયા નથી.
માનવી ! જડાસક્ત જગત પેાતાને જીવ
કે
વાનું માને છે; પણ કૃત્રિમ જીવનમાં જીવવાને તા બીજાના શરીરોની જરૂરત પડે છે, કારણ જેટલા કૃત્રિમ જીવનમાં જીવે છે તે બધાય પીજા જીવાની જીવવાની આશા છેડાવી દઈને તેમના શરીરથી પોતાના દેહને જાળવી રાખે છે તેા ચે ઇચ્છા પ્રમાણે પોતાના દેહને ભાગવી શકતા નથી. પરિમિત કાળ સુધી જ પેાતાના દેહને વાપરીને છેવટે અનિચ્છાએ દેહના ત્યાગ
કરવા પડે છે, અને બીજાના દેહ વાપરવાથી
જીવાય છે એવી ખેાટી માન્યતાની ખાતરી થાય છે; કારણ કે અન્ય જીવાના શરીરને વાપરવા છતાં પોતાના દેહને છોડવા પડે છે કે જે એક કૃત્રિમ જીવનમાં જીવવાનું ચિહ્ન છે. અને સાચા જીવનમાં જીવવાને તેા જડાત્મક દેહના સંબંધ જેવું કાંઇ પણ હેતુ નથી એટલે ખીજા જીવાના શરીરો વાપરવા પડતાં નથી.
માનવી ! જેનુ કારણ મૃત્યુ છે તેનું કાર્ય જીવન કયાંથી હાઇ શકે? તને અનાદિ કાળના અભ્યાસને લઈને જીવવાની શ્રદ્ધા હેાવાથી ભલે તું માની લે કે હું જીવુ' છું', પણ તું જન્મ્યા ત્યારથી જ મરણની શરૂઆત થઇ છે અને દરેક ક્ષણે તુ મરે છે. જેમ પાંચ વના પાંચ દોરડાના ચાર ચાર હાથના ટુકડા લઇને તેમાંથી ધેાળા વણુના ટુકડાને એક છેડેથી સળગાવીએ, તે સળગીને પૂરું થઇ રહેવા આવે ત્યારે તેના છેડે લાલ વર્ણ ના કટકાને સાંધીયે, તે મળી રહે એટલે પીળા, પછી કાળા, એમ અનુક્રમે કટકા સંધાતા જાય છે અને ખળીને ક્ષય થતા જાય છે; પણ નવું કાંઇપણ ઉત્પન્ન થતું
Acharya Shri Kailassagarsuri Gyanmandir
શ્રી આત્માનંદ પ્રકાશ ઃ
નથી, તેમ જ ભિન્ન ભિન્ન ગતિના આયુષ્યના દોરડાં સળગીને–ભગવાઈને-ક્ષય જ થાય છે. એક ક્ષય થઇ રહે એટલે બીજા આયુષ્યનું અનુસંધાન થાય છે. પછી ત્રીજું, ચાથું સંધાઈને ક્ષય થાય છે. આ પ્રમાણે આયુષ્યક ના ક્ષય સિવાય જન્મ કે જીવન જેવું કાંઇપણ જણાતુ નથી, તા પણ સ ંસારી જીવાની વ્યવસ્થા
જાળવવાને માટે વ્યવહારથી કાઇપણ એક આયુષ્ય ક્ષયની શરૂઆતમાં જીવની સાથે દેહના સબંધ થાય છે તેને જન્મ કહેવામાં આવે છે. અને તે જ દેહમાં આયુષ્ય સપૂર્ણ ક્ષય થઇ રહે ત્યાંસુધીના કાળને જીવનકાળ કહેવામાં આવે છે, અર્થાત્ આયુષ્યક્ષયના પ્રારંભ તે જન્મ, આતિથી લઇ તે છેલ્લા ક્ષણિક ક્ષય સુધીમાં સંપૂર્ણ ક્ષય તે મરણુ અને આયુષ્યક્ષયની મધ્યના ક્ષયના ક્ષણ તે જીવનના નામથી આળખાય છે. તે સિવાય તે। આત્મામાં જન્મમરણ કે જીવન જેવી કોઈપણ વસ્તુ હયાતી ધરાવતી નથી. બાકી નિરાવરણ શુદ્ધ આત્માનું ત્રણે કાળમાં સ્વસ્વરૂપમાં રહેવુ ત-જ્ઞાન, સુખ, આન ંદ તથા જીવનના નામથી આળખાય છે, કે જેને સાચુ જીવન કહેવામાં આવે છે. આવા સાચા જીવનમાં તુ એક ક્ષણ પણ જીવતા નથી, જો એક ક્ષણ પણ તુ સાચું જીવે તેા તારા માટે મૃત્યુ જેવુ કાંઇપણ રહેતું નથી. અને સાચુ સંપૂર્ણ જીવન મેળવીને હમેશના માટે સાચા સુખી થઇ શકે છે, પણ તે દશા તેા એક ક્ષણમાત્ર પણ આયુષ્યકર્મ ન ભોગવે ત્યારે જ પ્રગટ થઇ શકે છે. અર્થાત્ કર્મીના કાર્ય રૂપ જીવનમાંથી એક ક્ષણ પણ સર્વથા મુકાઇ જવાય તા જ પેાતાના સ્વરૂપમય જીવનને મેળવી શકાય છે. પણ તુ અનાદિ કાળથી કર્મના કાર્યરૂપ ખાટા જીવનને જ જીવવુ માની દ્રઢ શ્રદ્ધાળુ થઇ ગયા છે, કે તને સાચા જીવનની વાત ગળે ઉતરે તેમ નથી,
For Private And Personal Use Only
| SR No. | 531491 |
| Book Title | Atmanand Prakash Pustak 042 Ank 02 |
| Original Sutra Author | N/A |
| Author | Jain Atmanand Sabha Bhavnagar |
| Publisher | Jain Atmanand Sabha Bhavnagar |
| Publication Year | 1944 |
| Total Pages | 28 |
| Language | Gujarati, Hindi |
| Classification | Magazine, India_Atmanand Prakash, & India |
| File Size | 4 MB |