Page Text
________________
Shri Mahavir Jain Aradhana Kendra
www.kobatirth.org
Acharya Shri Kailassagarsuri Gyanmandir
प्रमादमीमांसा।
પ્રવૃત્તિ તથા માન્યતાઓ ભૂલ-પ્રમાદ તરીકે અનંતગણુ ભૂલ કરે છે. કારણ કે સેમલને ઓળખાય છે તેમ નૈસર્ગિક જીવનની પણ સાકર માની ઉપયોગ કરનાર કરાવનાર બંને ઘાતક અને બાધક પ્રવૃત્તિ તથા માન્યતાઓને માત્ર દેહને છોડે છે, ત્યારે જડ ધર્મમાં આનંદ સર્વાના સિદ્ધાંતમાં પ્રમાદ તરીકે ઓળખાવી છે, માનનાર મનાવનાર જ્ઞાનદર્શનાદિ પિતાની સાચી અને તે અનાદિકાળની જીવની એક પ્રકારની ભૂલ સંપત્તિ ખાઈને અનંતા જન્મ-મરણ કરે છે. છે, તેનું મૂળ કારણ મિથ્યાજ્ઞાન-મિથ્યાત્વ છે. જ્યાં પ્રમાદ છે ત્યાં ધર્મ નથી અને જ્યાં મદ્ય-વિષય આદિ પ્રમાદના સહાયક-ઉત્પાદક- ધર્મ છે ત્યાં પ્રમાદ નથી. જે આત્મા પિતાને પ્રવર્તક છે, જીવ ભૂલતો આવ્યો છે તેની ભૂલના ભૂલે છે તે પ્રમાદી કહેવાય છે અને જે ઓળખે પિોષક છે. માનવામાં અને વર્તવામાં જે નિરંતર છે તે અપ્રમાદી કહેવાય છે. અને તે જ ધમી ભૂલ કરે છે તેને દુનિયા મૂઢ કહે છે. તેમ કહેવાય છે, કારણ કે અપ્રમત્ત દશામાં વાસ્ત માનવામાં અને વર્તવામાં અનાદિ કાળથી ભૂલ વિક ધર્મ છે. અલપઝ જીએ માની લીધેલા કરનાર જીવો સર્વજ્ઞની દ્રષ્ટિમાં મિથ્યાષ્ટિ- સુખ-આનંદ પિતાને ભૂલ્યા સિવાય મળી શકતાં અજ્ઞાની તરીકે ઓળખાયા છે. અને તેઓ નિરંતર નથી; કારણ કે પૌગલિક સુખ–આનંદ ભૂલનું નૈસર્ગિક જીવન સુખ, આનંદ વિગેરે પિતાની પરિણામ છે, અને એટલા માટે જ અંતમાં સાચી સંપત્તિ ખાઈ રહ્યા છે તેમજ અનેક આપત્તિ-વિપત્તિના રૂપમાં પરિણત થઈ જાય પ્રકારની આપત્તિ-વિપત્તિ તથા દુઃખને સહન છે, જેને લઈને જ જન્મ-મરણનાં દુઃખ કરી રહ્યા છે.
ભેગવે છે. ઇંદ્રિયો સાથે અનુકૂળ પુગલના પીતળને સોનું માની ઘરેણાં ઘડાવનારને સંયોગમાં સુખ માનવું અને પ્રતિકૂળ સંગમાં જાણ પુરુષો ભૂલવાનું બતાવે છે તેમ દુખને દુ:ખ માનવું અર્થાત્ ઇદ્રિય અને પદાર્થ બંને સુખ માની તેને મેળવવા પ્રયાસ કરનારની જડના સંચાગ-વિયાગમાં સુખ-દુઃખની શ્રદ્ધા જ્ઞાની પુરુષો ભૂલ જ કાઢે છે અર્થાત પિતાના રાખવી તે પ્રમાદ-ભૂલ નહીં તો બીજું શું હોઈ સંકેતમાં પ્રમાદી કહે છે. પિતાના ધર્મોને શકે ? આવી ભૂલો કરનાર આત્મા પોતાના છોડી દઈને જડના ધર્મોનો આદર કરનાર સમ્યગ્દર્શનાદિ ગુણેનો વિકાસ કરી શકતો નથી. મોટી ભૂલ કરે છે. જડના ધર્મને આનંદ તથા પુન્ય કર્મ કે જે શુભ આશ્રવ કહેવાય છે તેને સુખ સ્વરૂપ માનવા તે સૌથી મોટી ભૂલ-પ્રમાદ પૌગલિક સુખની દષ્ટિથી ઉપાદેય માનનાર કહેવાય. જે પ્રમાદી છે તેના આત્મા ઉપર બહુ જ ભૂલે છે, કારણ કે જ્યાં સુધી જડ શબ્દાદિ જડના ધર્મોની ઘણું જ અસર થયા વસ્તુમાં ઉપાદેય બુદ્ધિ છે ત્યાં સુધી ચિતન્ય કરે છે; કારણ કે તેની માન્યતા જ ભૂલભરેલી ધર્મમાં હેય બુદ્ધિ રહેવાની જ. જડના ધર્મને છે. આંખ તથા કાનના વિષયમાં આસક્ત પ્રમાદી અત્યંત આદર તે જ કરે છે કે જે પિતાના આનંદ અને સુખ મેળવવા આત્મગુણઘાતક ધર્મને ભૂલે છે. જે પોતાને ભૂલે છે તે દરેક પ્રવૃત્તિમાં અન્ય અણજાણુને ધાર્મિક પ્રવૃત્તિ પ્રવૃત્તિમાં ભૂલવાને જ. આવી મેટી ભૂલ કરબતાવી પ્રેરનાર મહાપ્રમાદી છે અને તે સમ- નાર મહાપ્રમાદી જ્ઞાનીની પંક્તિમાં ભળી શકતો લને સાકર માની તેનાથી મધુરું મિષ્ટાન્ન બને નથી. વીતરાગના વચનથી જેટલું વિરુદ્ધ માનવું છે એમ બીજાને સમજાવી મિષ્ટાન્ન બનાવવા અને વર્તવું છે તેટલું ભૂલભરેલું છે. જે પ્રેરણા કરનાર જેટલી ભૂલ કરે છે તેના કરતા પ્રવૃત્તિ અને પરિણામ વિષયના પોષક હાઈને
For Private And Personal Use Only
| SR No. | 531490 |
| Book Title | Atmanand Prakash Pustak 042 Ank 01 |
| Original Sutra Author | N/A |
| Author | Jain Atmanand Sabha Bhavnagar |
| Publisher | Jain Atmanand Sabha Bhavnagar |
| Publication Year | 1944 |
| Total Pages | 28 |
| Language | Gujarati, Hindi |
| Classification | Magazine, India_Atmanand Prakash, & India |
| File Size | 4 MB |