Page Text
________________
Shri Mahavir Jain Aradhana Kendra
www.kobatirth.org
Acharya Shri Kailassagarsuri Gyanmandir
: દુઃખી જગત :
૧૩૭
કરનારાઓ કષાયોનો ઉપયોગ કરે છે; પરંતુ હોતું નથી અર્થાત્ સુખ એ પણ એક દુઃખની જ આત્માને દેહથી ભિન્ન માનનાર માનવીઓની અવસ્થા છે. સંસારમાં જેટલા પ્રકારનાં સુખ પ્રવૃત્તિમાં કષાયને અવકાશ મળતો નથી અર્ધાતુ કહેવાય છે તે બધાં ચે દુ:ખના જ રૂપાંતર છે. દેડને પોતાનું સ્વરૂપ માનનારની ધાર્મિક પ્રવૃત્તિ સંસારમાં પિતાને સુખી માનનારાએ બે પ્રકાકષાયગર્ભિત હોય છે અને દેહને ભિન્ન માન- રના હોય છે. એક ઉપકાર કરીને સુખ માને છે નારની પ્રવૃત્તિ કષાયથી મુક્ત હોય છે. કપાયે જ્યારે બીજો અપકાર કરીને સુખ માને છે, વિકાસના બાધક છે પણ પુન્યના બાધક નથી. અર્થાત્ એક રાગથી સુખ માને છે અને એક કપાયાથી સાચું સુખ મળતું નથી પણ પદુ- ટ્રેષથી સુખ માને છે. કેટલાક જીવો કઈ પણ ગલક સુખ મળી શકે છે, એટલે કે કષાય પ્રકારની પોતાને મળેલી સંપત્તિના મદમાં આવી સહતની ધાર્મિક પ્રવૃત્તિ પદ્ગલિક સુખ આપી જઈને બીજાના ઉપર પિતાની સત્તા અજમાવી શકે છે. કેવળ દેહને આશ્રયીન કષાય સહિતના સ્વામી બનવા જતાં અથવા પોતાના વિચારે પ્રવૃત્તિ તો એકાંત દુઃખ જ આપે છે. માટે જ પ્રમાણે અનુકૂળ બનાવવા જતાં ફાવટ ન આત્મિક ગુણ મેળવવામાં ક્યાય ll જો ચે આવવાથી બીજ ઉપર દુષબુદ્ધિ ધારણ કરી જરૂર નથી. અનુકૂળ વિયથી જીવો એક જ તેનું અનિષ્ટ કરવા હમેશાં ચિંતાવાળો રહે છે જીવનમાં પર્દાલક સુખ મેળવે છે. તે પણું અને અનેક પ્રકારના પ્રયાસ કરે છે. કોઈક ઇંદ્રિયોની સાથે વિષયોને સંસગે રહે ત્યાં સુધી પ્રસંગે પ્રયાસમાં સફળતા મેળવીને બીજાનું જ હોય છે. તે વિચાગ થવાથી નષ્ટ થઈ જાય અનિષ્ટ કરીને પિતાને સુખી માને છે; તેમજ છે માટે તે સુખ નથી હોતું, પણ વિષયોના પિતાના વર્તન, વિચાર અને કથનમાં વિરોધ સંસર્ગ થતાં દુ:ખમાં કાપનિક સુખને આરોપ કરનારને પ નું અપમાન કરનાર સમજીને કરવામાં આવે છે અને તે વિષયના વિયોગ તેના ઉપર ફેષ ધારણ કરે છે અને કૂાવટ આવે થતાંની સાથે ઊડી જવાથી દુઃખ જ અનુભવે ત્યારે તેના ઉપર અપકાર કરીને પોતે બહુ છે અને એટલા જ માટે અનુકૂળ વિષયના રાજી થઈને પોતાને બહુ સુખી માને છે. ત્યારે સંસર્ગથી થવાવાળી વિકૃતિમાં સુખ માને છે કેટલાક જી પ્રાણીમાત્રને પોતાના મિત્ર અને પ્રતિકૂળ વિષયના સંસર્ગથી થવાવાળા સમજે છે અને ગમે તેટલું પોતાનું અનિષ્ટ વિકૃતિમાં દુઃખ માને છે અથવા તો અનુકૂળ કરીને અપરાધ કરવા છતાં પણ ક્ષમા આપી, વિષયના વિયોગથી થવાવાળાં કલેશ, ઉદ્વેગ, તેમના ઉપર ઉપકાર કરી પોતાને સુખી માને છે. દીનતા આદિ વિકૃતિને દુઃખ માને છે અને કેટલાક મનગમતી વસ્તુઓ ઉપર રાગ કરીને, અનુકૂળ વિષયના સંસર્ગથી થવાવાળા હર્ષ, તેને મેળવીને, પિતાને સુખી માને છે ત્યારે આનંદ આદિ વિકૃતિને સુખ માને છે. દુઃખ કેટલાક અણગમતી વસ્તુઓ ઉપર દ્વેષ હોવાથી કાયમ રહેવાવાળું હોય છે અને સુખ ઘેડો તેને નષ્ટ કરી પિતાને સુખી માને છે. આવી કાળ રહીને નષ્ટ થવાવાળું હોય છે. જે વખતે રીતે સંસારમાં પિતાને સુખી માનનારના અનેક સુખ હોય છે તે વખતે પણ દુ:ખ તો હોય જ પ્રકારે જોવામાં આવે છે; છતાં પરિણામે દુ:ખના છે પણ તે સુખ નીચે દબાઈ રહેલું હોય છે. સ્વરૂપમાં દેખાય છે. અર્થાત્ તેઓ સાચા સુખથી. આવી રીતે દુ:ખી નીચે સુખ દબાઈને રહેલું તો વેગળા જ હોય છે.
For Private And Personal Use Only
| SR No. | 531471 |
| Book Title | Atmanand Prakash Pustak 040 Ank 06 |
| Original Sutra Author | N/A |
| Author | Jain Atmanand Sabha Bhavnagar |
| Publisher | Jain Atmanand Sabha Bhavnagar |
| Publication Year | 1942 |
| Total Pages | 28 |
| Language | Gujarati, Hindi |
| Classification | Magazine, India_Atmanand Prakash, & India |
| File Size | 4 MB |