Page Text
________________
Shri Mahavir Jain Aradhana Kendra
www.kobatirth.org
Acharya Shri Kailassagarsuri Gyanmandir
અધ્યાત્મની પિછાન
[ ૩૩૧ ] આનંદઘનજી મહારાજ મુમુક્ષુ આત્માને શ્રી જે કિરિયા કરી ચઉગતિ સાધે, શ્રેયસ પ્રભુની મૂર્તિ સાથે એકચિત્ત કરી કહે છે કે- તે ન અધ્યાતમ કહિયે રે. એ તીર્થપતિ જ ખરા અધ્યાત્મી છે અને તેથી
સંસારાસત જીવો ઇોિના વિષયો : શબ્દ-- અંતઃકરણના સર્વ ભેદને જાણનારા, જાતે મુક્ત થયેલા રૂપરસ-ગંધ અને સ્પર્શમાં રાચીમાચીને સુખ અને અન્યને મુક્ત કરવાની અલૌકિક શક્તિ ધર- માની બેઠા છે, પણ સિદ્ધાંતના અભ્યાસી મુનિને નારા છે. “તીત્રાણ” તારયાણ", મુત્તાણ મોઅન એમાં તલપુર સુખ નથી દેખાતું; કારણ કે આત્માના ગાણી જેવા પદો તેમને જ શોભે છે. તેઓ જ મુમુક્ષુ મૂળ ગુણ જે જ્ઞાન વગેરે છે તે તેના સ્થાનમાં છે. આત્મા અને સંસારી જીવની કરણી વચ્ચે તફા- એટલે નિજસ્વરૂપ યાને આ સ્વરૂપ નજરમાં રાખી વત સ્પષ્ટતાથી બતાવી શકે. “અધ્યાત્મ” એ કઈ પ્રવૃત્તિ કરનાર સાધુ જ સાચે અધ્યામી છે. બાકી આડંબર ધારણ કરવાની કે કોઈ મહાન તત્વચિંતક જે કરણીવડે કેવળ ચાર ગતિનું ભ્રમણ જ વૃદ્ધિ હોય એવો ડોળ ઘાલવાની વસ્તુ નથી. સાગરતીરે પામતું હોય ત્યાં અધ્યાત્મના દર્શન કરવાની આશા સંખ્યાબંધ બંગલાઓને એ જાતનું ધ્યાન ધરતાં રાખવી એ આકાશમાં કિલ્લા બાંધવા સમાન વ્યર્થ જેવાય, પણ તે કંઈ સાચું ધ્યાન નથી જ. છે. સવાસો ગાથાના સીમંધરજિનના સ્તવનમાં એ પાછળ પાણીમાં રહેલ માછલાને ફસાવવાની ઉપાધ્યાયજી મહારાજે “અધ્યાત્મી' તરિકે ચરી હલકટ મનોદશા રહેલી હોય છે અને તેથી જ એ ખાનાર આત્માઓની ડીક ઝાટકણી કાઢી છે. એમાં બકવૃત્તિ તિરસ્કાર પામી છે. મોટા યાને દંભી સંસારી કે ત્યાગી કેઈને નથી છોડ્યા ! એટલે સુધી આભાઓને “બગયાનીની ઉપમા અપાય છે એનું લખી દીધું છે કેકારણ પણ એ જ છે. સંસારવાસી જીવો કરતાં પણ દોકડે કુગુરુ દાખવે, શું એ જગળ રે” જેમના જીવન બૂરા હેય, કિંવા ઢીલા હોય, કેવળ આમ લખવામાં સૌ કોઈ સમજી શકે સ્વછંદ જ ડગલે પગલે દષ્ટિગોચર થતું હોય, છે કે દંભ ને બેટ આડંબર ધરનાર અને મહાન ઈદ્રિયોની વિકારદશા પર અંકુશનું નામ ન હોય, સંયમી કે અધ્યાત્મ તરીકેનો ડોળ રાખનાર આત્મામનને સુખ ઉપજે તે કરવું જેવો મુદ્રાલેખ હેય અને ને ઉઘાડા પાડવા સિવાય એ પાછળ અન્ય કોઈ હેતુ કેવળ નિશ્ચય નયને વળગી કે એને
નથી જ. ખુદ આનંદઘનજી મહારાજ પણ અહીં અણસમજ્યો સદિચાર લઈ ક્રિયા-કરણી પર ખં ભાતા એ જ વાત કહે છે કે-જે પ્રાણી નિજ યાને સ્વતાળુ વાસી દીધું હોય ! તે એ “અધ્યાત્મને નામે
સ્વરૂપમણ નથી કરતો ને કેવળ શુભ કરણીદ્વારા પિપાઈ રહેલ દંભ યાને સ્વછંદ જ છે.
દેવ યા મનુષ્યની ગતિ ઉપાર્જન કરે છે અથવા તે તેથી તો સ્તવનની બીજી અને ત્રીજી કડીમાં અશુભ કરણી કરી નરક તથા તિય ગતિના અતિથિ સંસારી અને મુનિ વચ્ચે ભેદ ટુંકાણમાં સુંદર બને છે એ ભલેને સાધુપણામાં વર્તતાં હોય છતાં પ્રકારે સમજાવ્યો છે. આ રહ્યા એ શબ્દ- વંચક કરણું યાને એક જાતની છેતરપીંડી કરે છે;
કારણ કે સંસારનો ત્યાગ પાછળ-ભાગવતી દીક્ષાના સયેલ સંસારી ઈડિયરામી,
સ્વીકાર પાછળ-મુખ્ય વનિ તે એ જ રહેલો છે કે મુનિ ગુણ આતમરામી રે;
આત્મસાક્ષાતકાર કરી કાયમને સારુ કર્મરાજાએ મુખ્યપણે જે આતમરામી,
આ સંસારરૂપી જે ઇન્દ્રજાળ બિછાવી છે તેમાંથી તે કેવળ નિ:કામી રે.
છૂટકારો મેળવો. વર્ષાઋતુમાં ખેડૂતને આશય પિતે નિજ સ્વરૂપ જે કિરિયા સાથે, ક્ષેત્રમાં જે જાતના બીયા વાવ્યા હોય તે જાતને
તેહ અધ્યાતમ લહિયે રે; પાક નિપજાવવાનો હોય છે, છતાં એ સાથે તૃણ
For Private And Personal Use Only
| SR No. | 531441 |
| Book Title | Atmanand Prakash Pustak 037 Ank 12 |
| Original Sutra Author | N/A |
| Author | Jain Atmanand Sabha Bhavnagar |
| Publisher | Jain Atmanand Sabha Bhavnagar |
| Publication Year | 1939 |
| Total Pages | 35 |
| Language | Gujarati, Hindi |
| Classification | Magazine, India_Atmanand Prakash, & India |
| File Size | 3 MB |